She is a Rainbow. / OMS / (✓)

Bazı insanların bir beşliğe ihtiyacı var! / Chapter:9

Chanyeol sevimli suratıyla başımda dikilip bana bakarken, diğer elinde tuttuğu, yemek masasına koymak için hazırladığı kendi yapımı olan spagetti tabağını tutuyordu, profesyonel bir şekilde.

" Miryo-ah, seninle bir konuda anlaşalım. "

Ona vermediğim dikkat yüzünden bu sefer tabağı önümdeki sehpaya koyup, yanına oturdu. Onun yüzünden izlediğim programın en komik sahnesinden de olmuştum. Daha ilk günden böyle yapacaklarsa çok işimiz vardı ama..

Cevap vermeden, yayıldığım koltukta ki oturuşumu düzelttim. Onların yanında aslında ne kadar itiraf etmek istemesem de rahatsız hissediyordum. 

" Yemek hazırlandığı zaman, bizimle birlikte masaya oturmak zorundasın. Anlaştık mı? "

Benden bir cevap beklerken, arkamda kalan mutfaktan Baekhyun ve Luhan'ın yüksek sesli kahkahaları kulağıma ulaşıyordu.

" Ne açım ne de sizinle birlikte yemek zorundayım. "

Aslında deli gibi acıkmıştım, sabahtan beri nikah işleri yüzünden ağzıma bir şey girmemişti. Yemek masasına oturmak istesem de annem olmadan doğru düzgün yediğimden bir şey anlamayacaktım. Açıkçası onunla hiçbir zaman bu kadar ayrı kalmamıştık. Onu elbette özlememiştim fakat içimde tuhaf ve adlandıramadığım bir his vardı. Ve biraz da yabancı olduğum için çekiniyordum da. 

" Pekala, masayı toplamadan önce acıksan iyi edersin. Aksi takdirde aç kalırsın. "

Kapalı tehditdine karşılık gözlerimi kısarak cevap verdim. Fakat o aksine aptalca bir şekilde gülümsüyordu.

Ne yani? Aç kalmakla mı korkutacaktı beni? ama fazlasıyla açtım yani bir seferlik olmak mahsuruyla onlarla birlikte yemek yiyebilirdim. Sonra yine eski halime dönebilirdim.

" Buraya oturmak zorunda mısın? "

Oturmak için kalan yer, sadece Baekhyun'un yanıydı. Bana oldukça pis bir bakış atarak çektiğim sandalyeden kendini uzaklaştırdı, sesli bir şekilde.

" Cidden, birlikte yemek zorunda mıyız? "

Sinirli bir şekilde masanın başında oturan ve çoktan makarnasını yemeye başlamış olan Minseok'a seslendi yüksek sesle. Her zaman böyle bağırarak konuşmak zorunda mıydı?

" Çok fazla havlama köpekcik, " Yerime kurulurken Chanyeol'un Baekhyun'a uzattığı tabağı hızla yakalayıp kendi önüme koydum. " Yoksa mamanı vermezler. "

Baekhyun haricinde diğerleri kıkırdayarak yemeklerine devam ederken, o öfkeden gözü dönmüş bir şekilde iğne batırılmış gibi oturduğu sandalyeden fırladı.

" Ya! Kendinden büyük biriyle nasıl böyle konuşabilirsin? Hiç mi terbiye almadın yoksa?  "

Elimde ki yemek çubuklarını masaya sertçe bıraktığım da hala bana bağırmaya devam ediyordu.

Ama niye sakinliğimi bozmaya çalışıyorsun ki?

" Bazı insanların bir beşliğe ihtiyacı var. "

Sabah olanlar hepsinin gözünün önünden bir anda film şeridi gibi geçmiş olmalı ki aynı anda benden uzaklaştılar. Chanyeol hala gülüyordu. Bununla birlikte onlar tedirgince yemeklerine devam ederlerken bende her zamanki gibi bacaklarımı kendime çekerek yemeğime devam ettim, biraz olsun sakinleşmiş bir şekilde.

" Biz geldik! "

Ra In'in sevimli yüzü mutfak kapısının ardında göründüğü an hepsi az önce yaşananları unutmuş bir şekilde kahkahayı bastı. Ufaklık yüzünü bir kedi şeklinde çizdirmiş ve başına da geyik kulakları olan bir taç takmıştı. Nikahtan sonra ortadan kaybolmalarının nedeni anlaşılmıştı.