Bu hikaye geçmişini hatırlamak isteyen urbach-wiethe hastası bir kız ve etrafında ona yardım etmek isteyen gizemli bir genç ve üvey erkek kardeşlerinin hikayesi.
Kapak için Dal-ui'ye çok teşekkür ediyorum ♡
Storyby.aynurdemir ♧
Her hakkı saklıdır. ¥
Birini kaybedebilmek için önce ona sahip olabilmek ya da onun kendini size ait hissetmesi gerekir. Çoğu zaman kaybettiğimizi sandığımız birçok şey aslında hiç bizim olmamıştır. Sadece biz hayatımızın bir dönemin de onlara sahip olup sonra da kaybettiğimizi sanar zaten acı olan bu süreci ardından üzülerek daha da katlanılmaz kılarız. Öyle bir an ki: tam kabullendiğimiz an ile onun bir daha olmayacağı gerçeğinin beynimize balyozla vurulduğu anın çakıştığı andır birini kaybetmek.. o saliselik geçişi her defasinda kalp ağrısıyla yaşamaktır. Kaybetmek; kalbin bir parçasını zarfa koyup adressiz postaya vermektir.
Benimde bunu anlamam çok uzun sürmemişti. Baekhyun başından beri babasının yanındaydı zaten. Başından beri onunla yatıp onunla kalkıyordu. Başından beri onu düşünüyor, başından beri ilk hatayı benim yapmamı bekleyip en uygun zamanı kolluyordu. Bunu anlamam lanet olası bir yılımı almıştı. Onu suçlamıyordum. Benim annemi sevdiğimden daha çok seviyordu babasını. Eğer en sevdikleriniz bir hata yapsa boşluğa düşer, uzun bir süre kendinize gelmenizi beklersiniz. Ama sonunda yine onu affedersiniz. Baekhyun'da böyleydi. Babasını affetmek için en uygun zamanı beklemiş ve beni arkasında bırakarak yoluna devam etmişti. Onu suçlamadığımı söylemiştim. Ama canım yine de içimi kavurup beni bitirecek kadar çok yanıyordu. Ve delicesine merak ediyordum. Onunda canı benimki kadar yanıyor mu diye..
İnanmamak.
İdrak etmemek.
Hissedememek.
Durmak.
Bakakalmak.
Boşluk.
Mahvolmak.
Mahvolmak.
Mahvolmak.
Pişman olmak.
Bir para eşyaya rastlamak.
Bir parça eşyayla kalakalmak.
Boşluk.
Boşluk.
Hıçkırarak ağlamak.
Konuşamamak.
Cevap beklemek.
Bağırarak ağlamak.
Susmak.
Sessizleşmek.
Beklemek.
Ve sonunda farkına varmak. Geri gelmeyeceğinin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Baekhyun olmadan geçirdiğim on gün. Koskoca on gün. Ne doğru düzgün nefes alabildim, ne doğru düzgün düşünebildim. Yemek yiyemedim. Ne kadar içim yansa da su bile içemedim. Babamdan sonra birinin kaybetmemenin bu kadar acı verici olabileceğini tahmin etmemiştim ne yazık ki.
