𝑶𝒕𝒉𝒆𝒓 𝑯𝒂𝒍𝒇 |𝑱𝒊𝒎𝒊𝒏✔

③⑤

Yine arayı birazcık açtım üzgünüm. Oylarda ve yorumlarda artış olursa sevinirim. Biliyorsunuz ki bunlar modumu yükseltiyor.

Bu bölüm uzun oldu umarım beğenirsiniz.

Keyifli okumalar
🐍

Lena'nın anlatımından...

Vücudumun her yerinde mütiş bir ağrı hissediyordum. Sanki biri üzerime kocaman bir ağırlık koymuştu. Fazlasıyla üşüyordum ve başım çatlıyordu. Arada bir gözlerimi açsamda şu an etrafımda neler olup bittiğinin farkında olduğumu söyleyemezdim.

Gözlerimi yumdum ve üzerimdeki yorgana iyice sarındım ama çok geçmeden biri yorganı çekip aldı. Bunun ardından hiç beklemeden huysuz bir şekilde inlemiştim.

"Üşüyorum." Yüksek sesle konuşmayı başardım fakat boğazım sızlıyordu.

"Biliyorum ama yanıyorsun Lena. Üzerini örtemezsin."

Duyduğum sesle kaşlarımı çatmıştım. Gözlerimi açıp bakmaya cesaret edemedim ama onun sesini çok iyi tanıyordum. Yüzümü garip bir hale soktum. Zaten aşırı halsizdim birde onunla uğraşamazdım ki.

Onun sesini duymak beni çok sinirlendirmişti ama kalkıp bir tepki vermedim.

"Jimmy?"

En sonunda konuşabilmiştim. Asıl önemlisi ise gözlerimi açmayı başardım. Gerçekten buradaydı ve ben onu görünce çok garip duygular hissettim.

Ama hala en baskın olanı öfkeydi. Evime nasıl girmişti ki?

"Seni doktora götüreceğim."

Elini bana doğru uzatmasının üzerine kendimi toparlamaya çalışarak eline vurdum.

"Git buradan."

Gözüm hala açıktı ve onu incelemeye devam ediyordum. Onunda gözleri benim üzerimdeydi. Yüzündeki ifadeden şu an ne kadar durgun olduğunu anlayabiliyordum.

Suratını biraz daha inceledim ve bir süre sonra kaşlarım çatıldı. Kafam çok fazla karıştığı için ne yapacağımı bilmiyordum.

"Bir dakika..." dedim kısık bir ses tonu ile. "Sen Jimmy değilsin ki."

Nasıl olurda hala ayırt edemezdim. Onun Jimmy olmadığı çok açık ortadaydı. Bakışları çok çok farklıydı. Hatta duruşu ve konuşma tarzı bile çok farklıydı. Bunca zaman ayırt edememiş olmam beni sinirlendiriyordu.

Onun Jimmy olmadığı fark etmem öfkemi nefrete dönüştürdü.

"Çek şu elini." Bu kez sesimi yükseltmiştim ve ardından boğazıma giren yoğun ağrıdan dolayı öksürdüm.

"izin ver sana yardım edeyim. Sonra gideceğim."

Bana yeniden dokunmaya çalıştı ama onu bir kez daha ittim. Zaten bu kadar kötü bir haldeyken bana neden bunu yapıyordu ki? Bana yapacağı en büyük kötülüğü yapmıştı hala neden canımı bu kadar yakıyordu?

Hiç bir utanması yoktu. O kadar yüzsüzdü ki her geçen saniye daha da şaşkınlığa düşüyordum.

"Senin yardımı istemiyorum. Sadece defol git."

Gitmiyordu. Asla yerinden kıpırdamıyordu. Tek yaptığı öylece bana bakmaktı. Elimi alnımın üzerine koydum ve sinirden olsa gerek birden ağlamaya başladım. Vücudumun ne kadar sıcak olduğunu hissedebiliyordum. Sanki göz yaşlarım bile sıcaktı.