𝑶𝒕𝒉𝒆𝒓 𝑯𝒂𝒍𝒇 |𝑱𝒊𝒎𝒊𝒏✔

④⑦

Keyifli okumalar
🐟

Günlerdir asla uyuyamıyordum. Hem Taehyung'u hemde bir yandan Jimmy'i düşünüyordum. Birde doğacak olan kardeşim vardı tabii ki. Fakat şu an aklım daha çok Jimmy ile doluydu. Ona kızgın kalmaya çalışıyordum ama annesinin söylediği şeyler beni ister istemez yumuşatıyordu.

Tüm gece başıma gelenleri düşünmüştüm. Onunla tanıştığımdan beri ona karşı hislerim vardı ve bu yüzden ne olursa olsun onun hep yanında olmuştum. Gerçi hislerim olmasaydı bile yine onun yanında olacağımı düşünüyordum.

Şimdi ise kardeşine uyarak arkamdan iş çevirmişti ve bu ona karşı olan saf sevgimi öfkeye dönüştürmüştü. Bunu neden yaptıkları beni en başından beri etkilesede, ilk başta çokta umurumda değilmiş gibi görmezden gelmeye çalışmıştım.

Fakat şimdi görmezden gelemiyordum çünkü bunu her yapmaya çalışmamda kalbim daha çok ağrıyordu. Etrafımdaki bir çok insanın bana ihanetini izlemiştim ama ne olursa olsun içlerinden en masum olanı hep Jimmydi.

Hala hatalı olduğunu düşünüyordum. Hala onu affetmek benim için zordu ama bir yandan da onunla kurduğum empati günler geçtikçe yumuşamama sebep oluyordu.

"Ben çıkıyorum."

Salona girip koltukta oturan Jungkook ve Jinsoul ikilisine seslendim. Jungkook iki gün önce bize taşınmıştı ve şimdilik salonda uyuyordu.

"Nereye?"

Jinsoul koltuktan kalkarak bana doğru ilerledi. "Jimmy'nin evine. Gidip bir bakacağım annesi iyi olmadığını söylemişti."

Üzerinden günler geçmişti ama yanına gitme cesaretini şimdi kendimde buluyordum. Bir süre düşünmem ve kafamı toparlamam gerekmişti.

"Nasıl ya? Affettin mi sen onu?"

Jungkook'un da bakışlarını üzerimde hissedebiliyordum. "Aslına bakarsan hala gururuma söz geçirmekte zorlanıyorum ama biraz yumuşamadım da değil."

ikiside bana şaşkınlıkla bakıyordu ama çok geçmeden Jinsoul'ün gülümsediğini fark ettim. Sanırım bu durum onun içine sinmişti. Zaten en başından beri üzerinde bir yumuşaklık vardı. Beni asla Jimmy ve Jimin ikilisine karşı doldurmamıştı.

"Sana kendini ne iyi hissettirecekse onu yap canım. Arkandayım."

Kendimi tutamayarak gülümsedim. Böyle konuşması bana iyi yolda olduğumu hatırlatıyordu.

"Teşekkür ederim Jinsoul."

Ona son bir kez gülümseyip arkamı döndüm ve dış kapıya doğru ilerledim. Onunda hemen arkamdan geldiğini hissedebiliyordum.

"Yalnız gitmesen mi? Min Ho konusunda hala endişeliyim."

Min Ho adının geçmesi olduğum yerde durmama sebep oldu. Kafam başka şeylerle o kadar doluydu ki birde bu derdimin olduğunu unutmuştum.

"Taksi ile gidip geleceğim. Sorun olacağını sanmıyorum."

Jinsoul sıkıntı ile derin bir nefes verdi ama üstelemeyip başını olumlu anlamda sallamıştı. Ayakkabılarımı giydikten sonra eşyalarımı kontrol etmek adına elimi çantama atarak karıştım.