𝑶𝒕𝒉𝒆𝒓 𝑯𝒂𝒍𝒇 |𝑱𝒊𝒎𝒊𝒏✔

③⑧

Keyifli okumalar
💛

Okulun arka kısımlarından birine geldiğimde, olduğum yerde durdum ve bedenimi hemen arkamda duran Jimin'e çevirdim. Daha ona bakar bakmaz gözleri yukarı doğru çıktı ve benimkilerle buluştu.

Sinirliydim. Yeniden karşıma çıktığı için kızgındım ama kendimi elimden geldiğince sakin tutmaya çalışacaktım.

Etrafta kimse yoktu. Yalnızca ikimiz vardık ve onunla istediğim gibi açıkça konuşabilecektim. Jimin öylece suratıma bakıyor, sanırım ilk önce benim konuşmamı bekliyordu.

"Şansını zorluyorsun farkındasın değil mi?"

Sorduğum sorunun ardırdan her hangi bir tepki vermedi. Yaptığı tek şey ellerini siyah pantolonun ceplerine koymak oldu.

"Neden cevap vermiyorsun?"

Yeniden konuştuğumda nefesini dışarı verdiğini gördüm. Ardından bana doğru bir iki adım attı. Hiçbir şey yapmayarak olduğum yerde durdu.

"Şansımı zorladığımın farkındayım." Jimin susup yüzüne bir gülümseme yerleştirdi. "Ve ben şansımı zorlamayı severim, Lena."

Gözlerimi benimkilerden çekmeden konuştuğunda, yüzümü ona inanamıyormuş gibi bir hale soktum.

"Amacın ne söyler misin? Hala yalanlara devam ediyorsun. Akıllanmadın mı?"

Kendimi tutamayarak sesimi yükselttiğimde kaşları çatılmıştı. "Akıllanmadım ve akıllanmayacağımda, varmı bir diyeceğin?"

Bunları söylemesini beklemediğim için şaşkın bir şekilde ona bakmaya başladım. "Sen gerçekten çok garip bir insansın."

Beni her seferinde şaşırtmaya devam ediyordu. Bu çocuğun hiçbir korkusu yokmuydu ya?

"Madem akıllanmayacaksın o zaman bende okula her şeyi anlatacağım. Belki ondan sonra aklın başına gelir."

Ona ters bir bakış atıp yanından geçip yürümeye başladım. Tabii ki kimseye bir şey anlatmayacaktım. Yalnızca blöf yapıyordum ama bunun bile onu etkileyip etkilemeyeceğinden pek emin değildim. Jimin'in nasıl bir insan olduğunu az çok çözmüştüm. Her şekilde kendisinden çok emindi.

"Anlatmayacağını biliyorum."

Arkamdan konuşmasının ardından ani bir şekilde yürümeyi kestim. Bir kaç saniyenin sonunda ise ona yeniden dönmüştüm. Suratımı elimden geldiğince düz tutmaya çalıştım.

"Bu kadar emin olma. Eğer beni sinirlendirmeye devam edersen yaparım."

Kendimden emin bir şekilde konuştum ama alayla gülmesi sinirlerimi bozmuştu. Bana inanmıyordu.

Jimin yeniden bana doğru yürüdü ve aramızdaki mesafeyi azalttı. "Yapmayacağından adım gibi eminim Lena. Jimmy'nin tekrardan zorbalığa uğramasının sebebi olmazsın."

Bakışlarımı ondan çektim. Lanet olsunki çok doğru söylüyordu. Bir ümit belki bu işe yarar diye düşünmüştüm ama onu ciddi olduğuma inandırmak zordu. Jimin benim böyle bir insan olmadığımı biliyordum.