𝑶𝒕𝒉𝒆𝒓 𝑯𝒂𝒍𝒇 |𝑱𝒊𝒎𝒊𝒏✔

②⓪

Yirminci bölüme geldik👏
Sizi heveslendirmek istemiyorum ama sanırım bu kitap uzun olacak.

Herkese keyifli okumalar
💖

Taehyung ile birlikte okula doğru yürüyorduk. Bugün sabah evime gelip okula birlikte gitmek istediğini söylemişti. Son zamanlarda, özellikle de ayrı bir eve çıktığımdan beri onunla çok konuşamamıştık. Ne yaşarsak yaşayalım o hala benim kardeşimdi ve bazen eski günleri özlüyordum.

Sadece oyuncak yada yiyecek için kavga ettiğimiz ve küçük olduğumuz günleri.

"Son zamanlarda pek konuşamadık. Nasılsın?"

Başımı ona çevirerek gülümsedim. Bence benim gibi o da beni özlemişti. Bunu açık açık söylemesini beklemiyordum tabii ki ama hissediyordum.

"iyiyim." Dedim sesimi neşeli tutmaya çalışarak. Jimmy yüzünden son zamanlarda neşem yerimde değildi ama ikizime çaktırmamaya çalışıyordum.

"Sen nasılsın? Biraz farklı duruyorsun."

Taehyung kaşlarını kaldırıp bana baktı. "Nasıl yani?"

"Ne bileyim. Şu aralar çok sesin çıkmıyor. Modun mu düşük?"

Mesela beni Jimmy konusunda hiç rahatsız etmiyordu. Biraz daha az hödük gibiydi.

"Yoo!" Dedi Taehyung son harfleri uzaratak. "Hala aynıyım."

Öyle olsun der gibi bir bakış attım. Bence bir şeye canı sıkkın gibiydi ama yakında kokusunun çıkacağını düşündüğüm için çok üzerine gitmek istemiyordum. Nasıl olsa bir ara öğrenecektim.

"Annemlerle yüz yüze konuşamadım. Ne yapıyorlar?"

Telefonla konuşuyorduk ama yanlarına gitme fırsatım olmamıştı. Son bir kaç gündür evden okula gidip geliyordum.

"Babam şu sıralar çok yoğun eve hep geç geliyor. Annem iyi ama bu durum onun canını sıkıyor gibi."

Bunu diyince onlar için endişe duymadan edemedim. Babam her zaman yoğun biri olmuştu ama nadir zamanlar dışında eve geç geldiği olmuyordu.

"Kavga etmiyorlar değil mi?" Diye sordum. Sesim oldukça endişeli çıkmıştı. Taehyung bunun ardından başını iki yana salladı.

"Hayır ama yine de aralarında bir gerginlik var."

Başımı anladım anlamında salladım ve sessiz kalmayı tercih ettim. En kısa zamanda eve gitmem gerekiyordu. Hatta belkide bir kaç gün onlarla kalmam güzel olabilirdi.

Taehyung bir süre sonra yürümeyi kestiğinde bende bakışlarımı ona çevirip neden durduğuna dair merakla ona bakmaya başladım.

"Seni özledim Lena."

Beklemediğim şeyi yaparak açıkça bu itirafta bulunduğunda yüzüme samimi bir gülümseme yerleşti. Normalde duygularını bu derece itafe edebilen bir insan değildi o yüzden beni şaşırtıyordu.

"Yani, sen benim ikizimsin. Birlikte doğduk biz. Artık evde olmadığın için kendimi biraz garip hissediyorum."

Kollarımı beline dolayarak ona sarıldığımda hiç vakit kaybetmeden o da beni sarmıştı. Uzun zaman sonra aramızda geçen konuşmaların gerçekten samimi olduğunu hissediyordum. Gözlerimi yumarak derin bir nefes aldım.