Chapter 7: Like

237 6 15
                                    

Chapter 7

I admit, what happened in Pangasinan was felt strange and blur. It was felt strange maybe because that day just went smoothly and naturally even knowing that I'm with him. That was the first time I loosen up myself again whenever he's around.

As Austin said, dinala niya nga ako sa woodcraft area nila pagkatapos naming kumain sa villa kung saan nandoon din si Manang Lorna. I was surprised when she shares a thing about why she was moved right there. Well, not permanently but just for a while. Habang pabalik balik lang daw si Austin doon dahil sa mga malalaking transaksiyon.

"Namimiss ko kasi si Draia simula nung lumipat ang batang iyon sa asawa niya. Kaya heto pinakiusapan ko si Austin na baka pwedeng dito na lang muna ako sa kanya para naman maalagaan ko din siya..." ani manang Lorna na medyo malungkot.

Nagpatuloy ako sa pakikinig. Naghahain kasi ang mga kasamahan pa nila ng meryenda. Austin was sitting beside me. His right hand rest on my thigh for a bit. Napalingon ako sa kanya kaso napabaling din ulit sa matanda nang magsalita ulit ito.

"Ito kasing boyfriend mo anak, palaging nasa trabaho! Palaging nandito at isang beses sa isang buwan na lang yata nauwi sa Metro. Buti na lang ngayon at mukhang may pinagkaka-abalahan na ulit yata siya doon sa Maynila," makahulugan kaming tinignan ni Manang Lorna.

Napayuko ako at napakagat labi. I never got a chance to correct Manang Lorna. Pagkatapos kasi namin doon, dumiretso na kami sa isa pang site. Sa pagawaan ng mga woodcraft products, materials at designs nila.

I was so happy when I saw firsthand how they make those things. Doon ko lang din na realize kung gaano na nga kalaki ang DCH. I guess I would never get used to it when it comes to that topic. Austin dela Cuest is indeed a bachelor.

And not to be biased, their designs and work are exceeding. I was satisfied when Austin showed me the physical product that we will use on my counter. Napili ko iyon sa portfolio na bingay niya sakin noon. I already expected na mga matitibay at magaganda naman iyon but I never thought I would be more satisfied na makita ang lahat ng 'yon sa personal.

Naexcite tuloy ako na mailagay na ang mga 'yon sa counter ko.

"Oh my gosh! That pair of chairs and tables look so neat! Ang ganda!" I exclaimed with so much joy.

Mabilis akong naglakad papunta sa mga tinuro ko. It was a pair of marble stone coffee tables. Ang kapares nitong mga upuan ay may clothing na cream. The shade of the table was marble with a hint of gold on it's side of its shape. Sa gilid ng bilog nakapalibot ang mga ginto na kulay. The rest of it the table was printed in cream and gold marble.

"For sure, these will also look cute on my place!" nilingon ko si Austin na tahimik ngunit nakatutok lang sakin kanina pa.

His stare was in mixed of coldness and softness. Ganyan naman siya palagi pero parang hindi parin ako nasasanay. His sternness will always make my rational thoughts put in panic. His presence would always make my heart feel like it is possible to explode at any minute.

Nag-iwas ako ng tingin dahil sa kalabog ng dibdib. Humakbang siya ng kunti at tumigil din naman. Malapit na siya ngayon ng kaunti sakin. His god damn scent is attacking my nose again.

"You want these pair?" he asked in a low tone.

Tumayo ako ng tuwid at umikot sa iba pa. Pinagmasdan ko ang mga iyon habang pinapasadahan ko ng aking daliri ang mga parte na magaganda.

"They look elegant so..." I answered.

I saw him moved. Nakapramaso siya habang hinahayaan lang akong maglibot. His lips were parted when he licked the lower lip.

Little White of Secrets (Metro Series #2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon