Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~balodan birkaç gün sonra ~
Vakit gece yarısını geçtiğinde köşkten el ayak çekilmiş, yaşamın şen gürültüsü yerini vahşi hayvanların uzaklardan duyulan çığlıklarına, yabani kuş ve böcek seslerine bırakmıştı. Karanlık kalın, siyah bir örtü gibi toprağın üzerindekileri örtüp kuşatmıştı.
Sessizce geceyi dinleyen Kim Jongin, bir süredir içinde hareketsizce oturduğu küvetten çıkıp havlusunu beline sardı. Bütün gününü şehir merkezinde koşuşturmaca içinde geçirmiş, anca geç saatlerde eve dönebilmişti. Bu yüzden yorgundu. Hizmetçinin özenle katlayıp yatağının üzerine koyduğu temiz gömlek ve kumaş pantolonu giymeden önce üstünkörü bir biçimde saçlarını kurulayıp havlulardan kurtuldu. Her şeyiyle yatmaya hazır olduğunda gelen küçük bir tıkırtı sesi bütün dikkatini kapıya yönlendirmesine sebep oldu.
Jongin açılmaya zorlanan kapı kolundan davetsiz bir misafiri olduğunu anlamıştı. Ve gelenin kim olduğunu güçlü bir ön seziyle çoktan biliyordu. Kalbi göğsünün ortasında birkaç takla atıverdi. Heyecandan ne yapacağını şaşırdı önce, elini kolunu nereye koyacağını dahi unutmuştu. Kyungsoo'nun onun üzerinde hep böyle bir etkisi vardı. Ne kadar zaman geçerse geçsin, onunla ne kadar zaman geçirirse geçirsin alışamıyordu. Güzelliği nefesini kesiyor, kokusu aklında çılgınca ve hayli utanmaz sahneler canlanmasına sebep oluyor, kalbi ise sadece onu hayal etmekle bile hızla çarpmaya başlıyordu. O hiç böyle olmamış, kimseye karşı bu denli çaresiz kalmamıştı. Büyülenmişti adeta. Kyungsoo ya bir cadı yahut melekti. Jongin onun hakkında aklını kullanamadığı için karar da veremiyordu. Tek bildiği bu cazibeli çocuğun onu deli ettiğiydi.
Küçük bir gıcırtıyla açılan tahta kapının ardından yaka ipliği karnına değin çözülmüş beyaz ipek gömleği ve bacaklarını gösteren ince gecelik pantolonu ile Kyungsoo göründü. Kestirmeye vakit bulamadığından iyice uzayan siyah saçları beyaz omuzlarına tel tel dökülüyordu. Bir elinde küçük bir şamdan vardı. Kapıyı açmakta niçin güçlük çektiği şimdi daha iyi anlaşılıyordu. Jongin hayli sert olan kapı kolunu tek eliyle açmaya çalışan ve bunu yaparken şamdanı düşürmemek için gayret eden gencin o halini kolayca hayal edebilmişti.
"Kyungsoo?" soru sorarca dökülmüştü ismi dudaklarından. Soru sorarca bakıyordu gözleri muhatabına.
Kyungsoo çekingen birkaç adımın ardından tamamen içerideydi artık. Kapıyı kapattı ve sırtını oraya yasladı. Sırtını yasladığı kapının tam önünde, iki eliyle sıkıca tuttuğu şamdanından gözlerini ayırmadan öylece duruyordu. Daha ileri gitmekle gerisin geri kaçmak arasında bir noktada kararsızdı. Avcısından kaçan bir ceylanı andırıyordu titreyen dudakları. Fakat alev alev yanan gözleri arzuyla dolu bir vahşiye aitti.
