Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hala inanamıyorum." kopardığı papatya yaprağını ötekilerin yanına yolladıktan sonra iç çekerek bakışlarını gökyüzüne kaldırdı. "Vee sevmiyor. Yine... Hay lanet!"
"Yeter artık Sohyun. Bu gidişle tarlada papatya kalmayacak."
Arkadaşının sözüne omuz silken genç kız bir tane daha papatya kopardı yerden ve yaprakları teker teker yolmaya başladı. "Aradan aylar geçti ama dün gibi aklımda. Seviyooor. Benimle birlikte geleceğini söylediğinde aklını oynattığını düşünmüştüm. Sevmiyor."
"Ben de aynı şeyi mektubunu okuduğum zaman düşünmüştüm Sohyun. Eğlence ve dedikodu delisi sen taşrada ıssız bir çiftlikte halanın yanında yaşayacaksın(!) Gözümle görsem inanmazdım."
"Hepimizin içinde tuttuğu bazı şeyler var demek ki. Kendimize sakladığımız, anlaşılmamaktan korkup sustuğumuz..."
"Bana niçin buraya yerleştiğini söylemedin hiç."
"Kaçmak istedim."
"Kimden?"
"Kendimden. İnsanlardan. Şehrin kalabalık gürültüsünden. Bütün o bitmek bilmez kaos ve kötülükten. Ne kadar çabalarsam çabalayayım asla ait olamadığım toplumdan."
"Bu şekilde hissettiğini bilmiyordum Sohyun. Sen nerede olursan ol o kadar doğal duruyorsun ki oranın bir parçası gibi görünüyorsun. Sanki hep oraya aitmişsin gibi.."
"Eh, benim de böyle bir tarafım varmış demek ki." umursamaz bir gülüşle yaprak saymaya kaldığı yerden devam etti. "Seviyooor, sevmiyor..." kuzeyden esmeye başlayan yel gittikçe kuvvetini arttırınca, genç kız hırkasına daha sıkı büründü. Kalın örgü kumaş kızın zayıf omuzlarından aşağı zarifçe salınıyor, dizlerinin hemen üzerinde hoş bir motifle bitiyordu. "Onu özlüyor musun Kyungsoo?" diye sessizce sordu, uzun kirpiklerinin altından. Dalgalı saçları ani bir rüzgarın etkisi ile havaya savruldu.
"Kimi?"
"Kim olduğunu pekala biliyorsun."
Genç adam evvela ne diyeceğini bilemedi, kocaman açılan gözleri ile telaş içinde kaçamak bir cevap vermeyi düşündü ancak bir faydası olmayacaktı. Çünkü ikisi de biliyordu kimi sorduğunu. Özleyip özleyebileceği şunun şurasında kaç kişi vardı ki? Fakat Kyungsoo bu hayatta bir o kişi hakkında konuşmaktan delice korkuyordu.
Buraya geldiği ilk gece arkadaşının dizlerine başını yaslayıp ağlarken müstesna, zira o vakit Lord ile aralarındaki ne olduğu belirsiz ilişkiden, paylaştıkları biricik geceden bahsetmişti, ama o zaman bile hiçbir detay vermemişti. Biraz mahrem hissettirdiğinden biraz anısını bile yalnız kendine saklamak istediğinden... Tabii biraz da bir erkeği arzulamanın hissettirdiği utançtan. Sohyun onu yargılayıp ayıplamamıştı ancak Kyungsoo kendini kaygılanmaktan alamıyordu.
