Şarkı önerileri için sonsuz teşekkürler <333 Hepsi inanılmaz güzeldi uwu
⚜️⚜️⚜️
burymyheart ~ peter gundry
⚜️⚜️⚜️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yaşıyorsun..." dudaklarıyla birlikte sesi de titredi. Gördüklerine inanmaz bir hali vardı. "Ölmemişsin, yaşıyorsun!"
"Evet, ölmedim. Hala yaşıyorum." koltuğundan kalkıp ağır ağır yürüyen adam, Junmyeon'un hemen önünde yere çöktükten sonra dizleri dizlerine değerken elini uzatıp genç Lordun çenesini tuttu ve havaya kaldırdı. "Yoksa ölmemi mi dilerdiniz Lordum?" sesinden kinaye, ifadesinden hayal kırıklığı ve öfke saçılıyordu etrafa. Junmyeon onun ne ima ettiğini anlayamadı. Üstelik durumun olağanüstülüğüne ek olarak fazla yakınında duruyordu, nefesini seneler sonra teninde duymak karmakarışık duygular geliştirmesine sebep olmuştu.
"Ne?" diye fısıldadı, beceriksizce ondan uzaklaşmaya çalışırken. Ancak adam Lordu belinden sıkıca kavrayarak geriye düşmesine mani oldu.
"Yıllar sonra birbirimizi ilk defa görüyoruz. Daha sıcak bir karşılaşma beklerdim sizden. En az aynı yatağı paylaştığımız geceler kadar sıcak..."
"Ne saçmaladığının farkında mısın sen?" diye bağırdı. Yaşadığı bu şeyin kötü bir şaka, bütün bu gördüklerinin zihninin ona bir oyunu olmadığını anladığında öfkeyle kaşlarını çattı. Şimdiye dek içine hapsettiği, hayır içinde bastırdığı duygular yüzeye çıkmak için adeta birbirleriyle yarışıyordu. "Ben sen öldün zannedip kahrederken sen yaşıyordun öyle mi? Buna rağmen bir kez bile bana ulaşmadın!? Ve şimdi karşıma geçmiş... Neden ha neden? Bunca sene sonra, seni unutmaya çabalarken..."
"Böyle konuştuğuna göre bana suikast düzenleyenin baban olduğunu bilmiyorsun. Buna gerçekten inanmalı mıyım Junmyeon?"
Junmyeon'un ifadesi bir kez daha sarsılırken hayret ve ihanete uğramışlık hissi yüzünde bayrak gibi dalgalandı. Duyduklarına inanamıyor, doğrusu inanmak istemiyordu. Babası evet otoriter ve bağnaz bir adamdı, oğlunun kimliğini asla kabul etmemiş, kalbinin kararına saygı göstermemişti. Hastalık zannettiği bu özelliğini tamir etme umuduyla çok defa canını da yakmıştı. Fakat oğlunun onu ne kadar sevdiğini, onsuz yapamayacağını bile bile bu kadar ileri gitmezdi, gidemezdi. Dük birini öldürecek kadar zalim ve kötü bir adam olamazdı.
Olmamalıydı...
Fakat bundan da mühimi o, Junmyeon'un bu suça iştirak ettiğini ima ediyordu. Belli ki bunca sene bu yalana inanarak, bu ihanete tutunarak yaşamıştı. Junmyeon'un, aşık olduğu adamın, böyle bir iş yapacağına inanabilmiş miydi? Buna zerre kadar ihtimal vermiş olması bile Lordun kalbini göğsünden söküp çıkarmaya yeterdi.
