< D'oKuNmAyAn ŞİİR >

Bölüm 2

Tam başlığa layık bir bölümle geldimmmm. Keyifli okumalar. Umarım beğenirsiniz..

Hikayemiz bitmedi tabi burda. Bu kadar sevgiye rağmen nankörlük eden biri. Ah ah bazen gerçekten sinirlenmemek elde değil. Bziim mecnunun okulu bitmiş artık eve dönüş vakti gelmiş. Üniversite macerasının sonu hayallerin, kırgınlıkların, arkadaşlıkların, yaşanmışlıkların. Çok şey katmış bizim kıza burası, kimseye güvenmemeyi öğretmiş en başta. Kendinden çok kimseyi sevmemeyi. Yaşadığı şehre gidicekmiş eşyalarını götürmüş son bir kez daha gelecekmiş ama bizim yalancının haberi yok bundan, otogara gitmiş ona veda etmeye. Aramış kızımızı, brn geldim yanıma gelirmisin seni son kez görmek istiyorum demiş. Kız da tamam demiş, görmüş çocugu. Bizim yalancı güzel kızımızdan helallik istemiş hakkı var gibi yüzsüzce hakkını helal et demiş, gözleri dolu dolu helal olsun sende hakkını helal et demiş. Çok kısa konuşmuşlar, sonra çocuk elini uzatmış bizim kızda tutmuş son kez ilk defa o zmn tutmuş elini sıkı sıkı tam herşeyin bittiği zman. Sonra kız otobüse binmek için ayrılmış, sarılmak istemiş sıkı sıkı yapamamış, yapmamış. Sonra iyice bi ağlamış içindeki bütün hayal kırıklığına kızgınlığına. Çok sevişine, hak etmediği şeyleri yaşamasına neden böyle olduğuna...
Kendi hayat hikayesinin daha en başında yazar tarafından yarım bırakıldığına ağlamışş. Herşey geçecek gibi. 1 hafta sonra kalan eşyalarını da almak için son kez gitmiş bir daha asla gelemiycekmiş, bu sefer sonmuş veda edecekmiş kırgınlıklarına, sevdiğine. Arkadaşları ile buluşmuş, sevdiği çocugu aramışnarkadaşı çağırmış ilk başta gelmemiş ama sonra arkadaşının zoru ile gelmiş. Oturmuş bizim mecnunun yanına gözler yine dolu dolu tabi konuşmuşlar biraz gerçi konuşsa ne, yaşadıkları hiçbir şeyi geri alamadıktan sonra. Çocuk durmamış fazla gitmesi gerekiyormuş, bizim kız ilk defa bu kadar çok üzülmüş kalkmış, sana son kez sarılabilirmiyim demiş oda tabi demiş o zmna kadar hiç doya doya sarılmadıgı belkide hiç sarılmadığı hayatının en güzel ama en acı gerçeğine sıkı sıkı sarılmış ağlamış ve çocuk gitmiş. Bir kez daha yarım kalmış bizim mecnunun hikayesi bir kez daha yaşamış tüm yaşadığı kötü anıları o gidişle...
Sonra bitmiş hikayesi işte o kadarmış dönmüş eve bidaha ne aramış ne sormuş. Herşey başladığı yerde bitmiş. Hayatın acı ama en önemli gerçeği bu işte hiçbir mutluluk sonsuza kadar sürmüyor. Bir yerde bitiyor. Koskoca evren bile sonsuz ama bizim küçücük mutluluğumuz hem acı hemde çok kısaa...

Arkadaşım şuan mutlu, yaşadığı şeyi zor unutur yani çocuğu unuttu bile ama yaşattıkları asla unutulmaz. Hayal kırıklığı unutulmaz. Herşeye rağmen çok güçlü biri, eskisi gibi değil artık kimse için ağlamıyor, üzülmüyor. Olursa olur olmazsa nasip diyor. Aşka inanmıyor artık. Değişti. Her insan acı çeker hayat herkese bişeyler öğretir oda yaşayarak üzülmüş olsa bile öğrendi bunu. Dedim ya yaşadıklarımız ne kadar acı olsada bizi biz yapan şeyler, o değişmedi belki ama inancını kaybetti biraz daha hissizleşti. Herkes farklı bişey yaşar farklı şeyler öğrenir hayattan ama hepside en sonunda olgunlaşır. Bize bunu öğretir işte insanlar, olgunlaşmayı acı ile mutluluk ile hayata devam etmeyi...

Evet sevgili okurlar, bu hikayemizde burda bitti. Gerçekten yaşanmış bir olay kurgu değil. İnsanlar zaten hüznü kurgu yapamaz, sonu hep mutlu biter hikayelerde ama hayatta her zmn mutlu bitmez. Bişeylere mecbur olur hep insan. Neyseeee yine çok konuştum bunuda başka bir yazımda anlatırım.. 🤟💫💫 Sevgiyle kalın 😘