Hayatı boyunca sevilmemiş, dışlanmış ama bir o kadar da güçlenmiş kaç kişi var?
Belki sen, belki ben, belki hepimiz.
Sürekli insanların göz ardı edip senin dışında herşeyi önemsediklerini düşünüyorsan kitabıma göz at.
Bu bir gerçeklik kitabıdır...
Şarkıyı dinleyin ne alaka bende bilmiyorum 🤷♂️ ajahahajsjsjsjs💙
Öncelikle merhaba değerli okurlar. Hepinizi seviyorum. Yazdıklarımı okuyup kendinden bir parça bulan ve oy veren herkese teşekkür ediyorum. 💫 ✨ 💙
Bana hep şey diyolar, "neden bu kadar duygusal yazıyorsun" falan. Aslında bilerek yada isteyerek yazmıyorum. O an onlar dökülüyor dilimden. Herkesin hayatında olan birşey aslında, şöyle ki her insanın mutlaka bir acısı vardır. Kıramadığı, kıyamadığı, vazgeçemediği... Mutlaka vardır yani, bende öyleyim işte. İçimdekileri anlatıyorum, yoruldum, tutamıyorum, susturamıyorum artık düşüncelerimi. Yazmak o kadar iyi geliyor ki keşke diyorum daha fazla insanla konuşabilsem, dertlerini dinlesem. İnşallah bunu okuyanlar bir parça huzur buluyordur. Şuan 22 yaşındayım mesela ama toplasan 22 tane dostum yoktur. Arkadaşlarım var elbette ama insanın iyiliğini düşünen, içini bilen, derdini anlayan 4 - 5 kişi anca çıkar. Ha yetmez mi artar bile. Ben hayatımda yalancı ve sahte dostlukların olmasındansa, herşeyimi bilen ona göre davranan insanların olmasını tercih ederim. Fazla insana gerek yok. Halden anlayanlar lazım bize. Biz gibi olanlar,sevincimizle mutlu olup üzülünce, üzülen derdimize ortak ettiğimiz. Bizi kıskanıp, mutlu olunca üzülenler değil. İşte hayatta da çoğu tanıdığımız ama samimi olmadığımız böyle insanlar var. Bir insan birinin acı çekişinden zevk alıyorsa, üzülünce mutlu oluyorsa gerçekten bi dönüp bakarım insan mı diye. Çünkü yabancı biri bile yaşadığınıza üzülüp bişeyler yapmaya çalışıyorsa ki normal olan bu, onun sorunu ne diye düşünürüz. Bize kötülük yapmaya çalışsada benle ne alıp veremediği var diye düşünürüm. Ben öyleyim şahsen. Babasız biri mi var götürüpte "babam bana şunu aldı baksana" demem. Çünkü o, onun yarasıdır. Onun alacak belki bir çok kişisi vardır ama babası yoktur. Halden anlamak ta böyle birşey işte. Sende olanı başkası ile kıyaslamak değil, başkasında olmayanı kendinle kıyaslamaktır. Benim bunum var ama onun yoktur, gösterip üzmeyim diyebilmektir. Malesef artık hayatımızda böyle insanlar çok az. Kimse kimsenin derdini önemsemiyor, düşünmüyor. Bizim gibi ince ruhlu insanlarda anca kitaplara döküyor derdini. Anlayanı yok. Kalabalıklar içinde yalnızz... 💫
Sizler için tek diyebileceğim şey dostlarınızı iyi seçin. Çünkü yeri geliyor dost dediğin kardeş gibi oluyor. Yeri geliyor seni hiç tanımayan bir yabancı gibi. İkiside çok fazla var hayatımızda. Önrmli olan arasındaki farkı ayırt edip ona göre davranabilmek...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
