Uzunnn bir zman oldu bişeyler yazmayalı, hemde baya uzun.
Hayat akıp gidiyor, biz de yaşayıp gidiyoruz işte, ne yaşadığımızı bilemeden.
Aslında acı olan zaman bu kadar çabuk geçerken, bizim bu zmna ayak uyduramıyor oluşumuz.
Yani vakit geçiyor ama neyle geçiyor, eve tıkılmışız, dünyadan bi haber, dünya bizden bi haber.
Yapılacak güzel şeyler var ama yapamıyoruz, neden çünkü arada koskocaman bir hayat var.Hayaller kuruyoruz, bi yerlere gitmek istiyoruz, başka bir ülkeye, başka bir şehre yada iki adım ötedeki bir kahveciye.
Yapamıyoruz ama, neden peki?
İnsanın nerde olursa olsun, kendini mutsuz hissettiği bir yer evi olamıyor.
Bu kendi evi de olsa öyle olmuyor.
Çünkü insan bazen balkona çıkıp hava alınca bile huzurlu hissedebiliyor.
Yada gökyüzüne bakınca...
Orası belki insnaların ulaşamayacağı bi yer dokunamayacağı bir yer ama sanki insanın kendine aitmiş gibi.Bazen yalnızken mutlu olur insan, bazende sevdikleri ile olunca. Ama mutluluğunun asıl sebebi huzurdur.
İnsan ne zmn huzurlu hissederse, nerde olursa olsun mutlu olur.Belki bi ağacın altında kitap okurken, hafif esen rüzgarda, saçları savrulurken,
Belki yağmur yağdığında çıkıp deli gibi koşup dans edince, sırılsıklam olana kadar,
Belki yüksek bir yere çıkıp rüzgara karşı geldiğinde,
Yada yüksek seste müzik dinleyip kimsenin duymadığı bi yerde şarkıyı söylerken.
Yada kimsye aldırmadan özgür olabildiği bi yerde.
Evet sanırm asıl mesele bu, özgürlük...
Çok başka anlamlar yüklenebilen ama aslında çok basit bir kelime olan özgürlük.
Sizin için özgürlük ne?
Benim için yaptığım hiç bişeyin kısıtlanmadığı yada yargılanmadığım bir şey. Yani kötü anlamda değil. Ben bir kitap yazıyorum ve bunu bana birisi yazma derse benim için özgürlüğümü elimden almış olur, yada saçma bulursa.
Çünki insanın yaptığı şey anca kendini ilgilendirir, eğer başka birine bir zararı yoksa. Buna karışmak bence en büyük bencillik. Bazen çok şey istiyorum belki ama en büyük sorunda istemek değilde yapamamak.
En kötüsü o. Gerçekleşmeyecek olması değil, yapamayacak olmam değil. Yapmaya fırsatımızın olmaması. Birine bağlı kalmak, kendini ifade edememek çok kötü.
Onun içindir ki benden size tavsiye, okuyun...
Gerçekten hayatım bu kelimeden ibaret ya inanamıyorum ama öyle.
Okumak..
Dünyanın en güzel ve en özel şeyi ama kimse kıymetini bilmiyor.Dostlukalr, okulda geçen zamanlar, kahkahalar, üzüntüler. Hepsi o kadar kıymetli ki.
Zmanında yapmazsanız, sonrasında zamanınız olmuyor. Malesef ki...
O yüzden okuyun, çalışın ve sahip olduğunuz en küçük şeyin bile kıymetini bilin.Annemizin babanızın.
Çünki ailesi olamayan bir sürü insan var, ve o sevgiye muhtaçlar.
Okuyun çünkü çok fazla cahil insan var.
Okuyan bir sürü cahil insanda var.O yüzden ilk önce insan olun, sonra ise kadın yada erkek olun. Okumakla bitmiyor tbaki, insanın kendini de geliştirmesi gerekiyor. Bu cahil dünyada insan olmayı öğrenmesi gerekiyor.
Yani kıymet bilin, dğeer verin ve sevmeyi öğrenin. Karar vermeyi bilin, ve pes etmeyin. Başka insanlara güvenmeyin.
Sadece ve sadece kendinize inanın. Hayat belki sıradan ama mucize beklemeyin.
Çünki mucize olan sizsiniz.. 💫 ✨
Ve herzmn inandığınız sevdiğiniz şeyi yapın, birinin gleip sizi kurtarmasını beklemeyin, aşık olun, çabalayın, kendinize bir kariyer çizin, çünkü hayat aynı olsada kısa. Sevdiğimiz ve istediğimiz şeyleri bize vermez, bunun için bizim çabalamamız gerek. O yüzden hem inanın hemde başarın....
💙 💙 💙 💙 💙 💙 💙 💙 💙 💙 💙 💙 💙 💙
ŞİMDİ OKUDUĞUN
< D'oKuNmAyAn ŞİİR >
ChickLitHayatı boyunca sevilmemiş, dışlanmış ama bir o kadar da güçlenmiş kaç kişi var? Belki sen, belki ben, belki hepimiz. Sürekli insanların göz ardı edip senin dışında herşeyi önemsediklerini düşünüyorsan kitabıma göz at. Bu bir gerçeklik kitabıdır...