< D'oKuNmAyAn ŞİİR >

Sevda Dedikleri ✨❤️

İnsan naparsa yapsın, sonunda kaderin dediği oluyormuş. Çok sevse de, çabalasa da son sözü hep kader söylüyormuş.

Bunu acı acı yaşayarak ta öğrendim, etrafımda ki bi çok kişiden de öğrendim. Bazı şeyleri insan değiştirebilir, ama alın yazısı diye birşey var. O asla değişmiyor. Silinmiyor.

Gerçekten hayatımıza giren insanlar bizim için bir imtihan mı, yoksa hayat tamamiyle mi imtihan. Bunu bilemiyorum. Şöyle düşünüyorum  karşımızdaki iyi yada kötü olsa bile şunu düşünüyoruz, "sabır" bu benim imtihanım, bu benim kaderim ", böyle olması çok saçma değil mi. İnsan yaşayarak öğreneceği şeyi bu şekilde düşünüp hiç öğrenmemiş oluyor.

Bişey olunca bu bizim kaderimiz diyip devam ediyoruz. Oysa hayatın bize ne getireceğini bilemeyizki. İnsan en çok bundan kaybediyor sanırım.

Sevdiklerini, hayallerini, umutlarını.. Aslında iki türlüde kaderin bize yazdığını yaşıyoruz ama diğer sonucu seçmeye hep korkuyoruz. Herşey içimizde kalıyor. Aşkta, hayatta.

İnsan ait olduğu kişiyi nasıl seçer, nasıl bilir bilmiyorum ama bazı insanlar bize birer hediye, bazıları ise bir ders oluyor. İnsan kalbinin istediğini değilde çoğu zmn kendisi için iyi olanı seçiyor. Ama sonunda ya mutlu olup bişeyler yapıyor, yada mutsuz olup hayatının geri kalanının nasıl geçeceğini düşünüyor. Ama ne olursa olsun, kalpte olan yanında olmasa da yinede kalbinin en içinde bi yerlerde en acı yaran olarak kalıyor. O insana bir sızı, bir yaşanmışlık. Bi şarkı dinlediğinde, bi yerden geçerken dalıp gidiyorsan aslında geçmiş geçiyor gözünün önünden. Hatıralar, umutlar. Çoçukken hayalini kurup, yaşayamadığımız her şey. Bir film gibi geçip gidiyor.

İnsan unutuyor mu alışıyor mu bilmem ama sonunda kötü olduğu çok bariz. Umarım yaptığımız seçimler yüzünden üzülmeyiz. Hayatta herkes mutluluğu hak eder ama işte burda da kader araya giriyor. Ah şu kader . İnsanı keşkeler ve nasipler ile kandıran kader. Herkesin yarası farklı işte. Birine kolay gelen, birine zor. Biri sever, sevilmez. Sevilen kıymet bilmez. Bu istisnasız böyle. Klişe aşk hikayeleri gibi hayat. Gerçekten çok basit. Macera yok, sıradanlık sarmış her yanımızı.

Ama şunu anladım, insan kendini en çok üzeni yada sevildiğini hissettiğini, gerçekten iyi kötü bişeyler yaşadığını gerçekten hayatını etkileyen insanı unutamıyor. Ne olursa olsun değişmiyor bu. Bizi en çok değiştiren, üzen sevindiren ama sonucunda kavuşamadığız o insanları bir kenara yazıyoruz hep. Olmayıpta nasip dediğimiz herşey gün geliyor sınavımız oluyor. Çıkmazımız oluyor. Öyle değişik duygular işte. İnsanlar değişik, hayat değişik. Acılar hep aynı. Şunuda anladım, ben nefret etmeyi bilmiyorum, bana ders olan insanları iyisi ile kötüsü ile affediyorum. Bir gün karşılaşırsak dönüp bakacağım, ne pişman gibi nede düşman gibi. Çünkü hayat pişman olmak içinde düşman olmak içinde, birilerinden nefret etmek içinde çok kısa. Herşey bir anlık. Olup bitiyor. Güzel hatıralar güzel hatırlanmalı, kötüler unutulmalı.

Bziim için güzel olan insanlar, yüzümüzü güldüren insanlar iyiysede kötüysede güzel kalmalı.....

Kötüler mi?

Boşverin sonunda herkes layık olduğunu buluyoR 🌸✨✨❣️❤️

Sevgilerr........ 💫
Bir deliden size, okuyan herkesin biraz hayatına dokundu ise ne mutlu bana.. 💫