< D'oKuNmAyAn ŞİİR >

Hüzün <~>

✨💫✨💫✨💫✨💫✨💫✨💫✨💫✨💫✨

Babama bir mektup yazsam, nasıl olur diye hep düşündüm.

Gerçekten nasıl olurdu?

Bilemedim, çünkü ben diğer çocuklar gibi babamla beraber büyümedim. Onlar babalarına kızardı ama ben hiç kızamadım. Babam yanımda değildi.

Tabi babaları da onlara kızardı. Benim babam, bana kızarmıydı hiç bilemedim...

Ben hep ona hasret büyüdüm, oda bana tabi. :(

Babacığıma ;

Gittiğin günden beri seni her gün özledim. 🥺😪
Bak yine ağlayasım geldi, o kadar çok seviyorum ki seni, anlatamam.

Çok ta kızıyorum, çünkü herkesin babası vardı, bir benim yoktu. Çok kötü bir histi bu.

Okulda veli toplantısı olurdu, ama benim kalbim kırık, bilirdim kimsenin gelmiyceni en çok o zmn küsmüştüm sana. Beklerdim çünki, başarımı duymanı, benimle gurur duymanı. Yaramazlıklarımı duyup kızmanı :(

Ama hiç gelmezdin, alışmıştım ama hep bi umut beklemiştim.

Okuldaki bayramlarda oyun oynardık, sen beni hiç görmedin. Şiir okudum, yine görmedin.

Görmesini istemeyeceğim bir sürü insan gördü, ama sen görmedin baba.
Hep bekledim, ama hiç gelmedin.

Bayramlarda, elini öpmek harçlık almak istedim yoktun. Hep kimsesiz geçerdi benim bayramım, o yüzden artık sevmiyorum, önceden beklerdim, çocuktum ama artık beklemiyorum.
Biliyorum gelmezsin.

Ben hep sana hasret büyüdüm babacığım, en çok seni sevdim şu hayatta, ama en çok sana hasret kaldım.

Bir mektup yazmıştın bana gittikten sonra, saklıyordum ama şimdi nerde bilmem.
Çok ağlamıştım, senin de beni çok özlediğini yazınca.
Bu hiç adil değildi.
Çocuklar babaları olmadan büyümemeliydi, ama ben büyüdüm, koca kız oldum babacığım.
Sen göremedin ama büyüdüm.

Bana sevgiyi, vicdanlı ve merhametli olmayı sen öğrettin. Keşke yanımda kalıp daha fazlasını öğretseydin, sen gidince o kadar çok ağlamazdım, özlemezdim.

Şuan ben değiştim, çocuk değilim ama hala seni çok seviyorum, çok özlüyorum.
Bişeyleri aştık ama ben hala çocukluğumda senin gelmeni bekliyorum.
Sana hiç doyamadım babacım, doya doya öpemedim, sarılamadım.
Okursan bunları ağlarsın biliyorum, ama içimde tutamadım.
Yanımda olmasan da varlığın öyle huzur veriyorki, kaybetmek istemiyorum, çok korkuyorum.

Daha doymadan sana bir kez daha gitmeni istemiyorum. O zmn daha çok ağlarım.

Ben sana hasret büyüdüm, sen bana. Kimin imtihanıydı bu bilmiyorum ama çok acı çektim.
Şimdi sana doya doya sarılmadan gidersen olmaz. Gitme.

Sen de çok acı çektin, çok üzüldüm senin içinde, her zmn dua ettim. Bir gün mutlu olacağımzıı biliyorum, yanında olacağım o zmn. Seni kimsenin eline bırakmayacağım. Ben bakacağım sana babam. Kim ne derse desin.

Sen benim kahramanımsın, öyle sıradan kahramanlardan değil. Bana iyiliği öğreten, sabretmeyi öğreten sensin. Sen hem annem, hem babamsın.

Seni çok seviyorum, hep sevdim. Sana hiç kızamadım, çok kırıldım ama hep çok sevdim.
Sen benim için bu dünyada kaybetmeye çok korktuğum tek insansın.

Bazı çocuklar babalarını sevmez, babalarıda kızar onlara ama kimse benim gibi babasızlığın ne oldugunu bilemez. Başkasının babası bile olsa ben onlarıda çok sevdim. Çünkü babaydı onlar, ama kimseyi yerine koyamadım, kimse senin gibi olamaz.

Şuan en yakın arkadaşımsın, her şeyimsin, keşke demiyorum çünkü artık geri dönüş yok ama iyiki benim babamsın.

Seni tontiş yanaklarından öpüyorum. Çok seviyorum, allahım bizi hiç ayırmasın. Amin. 💜🌸

Duygusal bir mektup sorry..
Sevgilerleee....