Hayatı boyunca sevilmemiş, dışlanmış ama bir o kadar da güçlenmiş kaç kişi var?
Belki sen, belki ben, belki hepimiz.
Sürekli insanların göz ardı edip senin dışında herşeyi önemsediklerini düşünüyorsan kitabıma göz at.
Bu bir gerçeklik kitabıdır...
Ne yapacağınızı bilmez halde kaldınız mı hiç. Hani şey olur ya, siz başka şeyler isterken aslında onalra hiç ulaşamayacağınızı anladığınız andaki o çaresizlik,hissizlik.
Hani yaşasan, yaşayasın yok ama hayattasın,ama olmanın da anlamı yok. Öyle karmaşık ve öyle çıkılmaz bir sokak gibi....
İnsanlar birbirlerini hiç anlamıyor, gerçekten anlamıyor. Yani ben mesela yalnız kalmayı çok seviyorum, ama yalnızlıktan da nefret ediyorum. Çünkü o zmn kendimle baş başa kalıyorum, kendime yalan söyleyemiyorum. Söylesem bile buna inancım olmuyor, çünkü biliyorum ki sonu da olmuycak, ne istersem isteyim o şey sonunda olmayacak. Ve vazgeçemiyorum da, deli gibi istiyorum, çünkü olursa çok güzel olacağına inanıyorum. Neden böyleyim bilmiyorum.
Kendimi en çok hayal kırıklığına uğratan aslında yine benim. Çünkü inanmak istediğime inanıyorum, ne eksik ne fazla, olaması gereken neyse ona odaklanıyorum ama sonunda olmuyor. Çünkü hayallerim bile bana ihanet ediyor.
Bu hayat herşeyi mahvediyor, hayallerimizi bile yaşamaya izin yok. Kurduğumuza pişman ediyor.
Çok bir hayalim yok aslında, herkes uçuk kaçık şeyler istediğimi düşünüyor ama aslında bunalr beni ben yapan şeyler. Eğer onalrdan vazgeçersem, benden geriye sadece koca bir boşluk kalır..
Hayallerim mi?
Sanırım ilki ve en önemlisi; Uzaya gidebilmek ne olursa olsun,
Dünyayı gezebilmek, ve gökyüzünü bütün dünyadan görebilmek,
Sonuncusu ve en ulaşılmaz olanı, daha doğrusu uzaya bile gidebilirim ama, Oturup ailemle bir kahvaltı yapamam....
Evet kahvaltı yapmak... Ailem le...
Sanırım imkansızın bile daha çok imkansızı. O kadar zor işte.
Aile çok önemliymiş gerçkten, çünkü bazen kendimi suçlar dururum. Bunun bir sebebi olmaz çoğu zmn depresyondayımdır, ama şuan anlıyorum ki asıl suçlu ben değilim.
Onlar.
Hatta belki onların bile suçu yoktur, onların anne babalarının suçudur. Ama ne olursa olsun gerçek değişmiyor, benim anne babamın suçu beni yalnız bırakmak. Beni yetiştirememek.
İnsan kendini yetiştirebilir, ama belli bir yaştan sonra, onun öncesinde her zmn anne babasına ihtiyacı vardır. Onlar olmazsa, sen eksik kalırsın. Ne yaparsan yap, nereye gidersen git, nerde ne halde olursan ol içindeki o boşluk asla dolmaz. Kimseyi oraya koyamazsın, ve onlarda asla doldurmaz, çünkü ztn yarım bırakan onlar.
Giderken her ikiside bir parçanı alır götürür, ve o giden anılar asla geri gelmez. Sonrasında yaşananları asla değiştiremezsin, çünkü giden gitmiştir, ve bitmiştir. Geçmiş asla geri gelmiyor, ve hepsi hiç olmamış gibi silinip gidiyor. Bize kalan koca bir hiç, ve snaırım pskolojik olarak bir çöküş.
Herşeyi yaşar insan hayatta, olmaz dediği ne varsa olablir ama istedikleri bi türlü olmaz. Çünkü hayat her zmn en kötüsünü yaşatır. Geriye kalansa ruhu paramparça olmuş insanlar.
Şimdi söyleyin, insan ztn bin parçaya bölünmüşken hayatına devam etmesi, yada çabalaması ne kadar anlamlı. Hep diyorum kendime şuna inan buna inan, bi gün glecek, o olmaz dediğim herşey olacak diyorum ama o gün hiç bi zmn gelmeyecek. Çünkü artık hayata dair bir umudum kalmadı, varmış gibi yapmak saçma değil mi? Kendimizi kandırmanın anlamı yok, biz küçük insanlarız, bizim hayallerimiz büyük olamaz, hatta hayalimiz umudumuz bile olamaz.
İnsanlar için varsa yoksa yaşadığı an, gelecek yok geçmiş yok, şuan var. Bende öyle olmak isterdim, hiç olmazsa hayata dair fikrim olmasada amacım olurdu. Tabi buna bir amaç denirse...
Benim için bu dünyanın fani işlerinden bıkmayan insanlar gerçkten çok sıkıcı çünkü bir hayalleri yok, gerçi üzülmüyorlar bu sayede, beklenti az olunca yaşanan da anlamsız oluyor .
Ama yine de benlik değil, üzüleceğimi Bilsem de asla hayallerimden vazgeçemiyorum, olmasa da olabilme ihtimalini bile çok seviyorum. Buda benim lanetim sanırım.
Siz düz insanlardan olmayın, onlar dünyanın güzelliklerinin farkında değiller, amaa benim gibide olmayın, takılıp kalmayın, net olun mesela.
Nasıl istediğini bilen, yaşadığı andan zevk alabilen güçlü insnalar olun. Çünkü bazıları buna sahip olamıyor.
Hayallerinizden vazgeçmeyin, ama daha az düş kırıklığı için olması mümkün hayaller kurun.
Gerçi hayalin sınırı olmaz, sınırsızdır ama, sonunda üzülmeyin diye diyorum. Çünkü hayat bildiğimiz gibi hep bir engell....
💫
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
