Bengü Işık.
Babam bana küçükken kızım senin adının anlamı ebedi, sonu olmayan demektir, demişti. İçime öyle bir dokunmuştu ki o an çocuk halimle ben sonsuza kadar yaşayacakmıyım yani, diye sormuştum. Babam gülerek oradan ayrılmıştı...
Aradan yıllar...
Selam^^ Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
Not: biraz Sezen Aksu dinleyelim dedim... Lütfen yukarıdaki şarkıyla birlikte dinleyin:) Güzel bir şarkı..
Sezen Aksu - Biliyorsun
"Bu hikaye karanlıkta kalmış yolunu aramaya çalışan yada umudunu kaybeden herkese gelsin!"
Keyifli okumalar!!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
6.Bölüm: SİYAH VE BEYAZ *Değişen hiç bir şey olmadı zaten. Acı bile aynı acı...
Abelard ve Heloise'nin hikayesini bilir misiniz? Şimdi size bir hikaye anlatacağım.
Zamanın birinde Heloise adında genç bir kadın yaşar. Bu kadın en iyi eğitimli ve harika bir güzelliğe sahip. Abelard ise Fransız bir filozof.
Bir gün Heloise ile tanışmak isteyen Abelard, Fulbert'i Heloise'inin öğretmeni olmaya izin vermeye ikna eder. Fulbert, Heloise'nin amcasıdır. Abelard , Heloise ve amcasının evine taşınır. Abelard ve Heloise büyük bir yaş farkına rağmen günden güne yakınlaşır ve ortaya büyük bir aşk doğar.
Heloise'nin amcası Fulbert bu aşktan büyük bir rahatsızlık duyar. Genç kızı Abelard'tan kaçırmayı dener ama başaramaz. Abelard ve Heloise gizlice evlenirler. Abelard eşini korumak için Argenteuil Manastırına kapatır. Yalnız Heloise'nin amcası Fulbert, ikisinin saklandığı yeri bulur. Bunun üstüne Abelard'ı hadım ettirir. Heloise'de istemeye istemeye rahibe olur.
Abelard ve Heloise bu olaydan sonra ayrı düşerler. O günden sonra birbirlerini hiç görmezler. Bunun üzerine yıllar sonra Heloise bir mektup yazar.
"Elin... Elin değmiş bu mektuba. Teşekkür ederim; bana yazmamışsın ama..."
Diye başlar ve devam eder.
"Elbette tanıdım yazını; değişmemiş hiç. Değişen bir şey olmadı zaten, acı bile aynı acı..."
Mektup devam eder. Sonra mektubuna son cümlelerini yazar.
"İç çekişlerim karışırsa seninkilere, belki ikimizinde acısı hafifleyecektir. Ne dersin? İçimden hiç gelmiyor ama sen istersen, mektubumu şöyle de bitirebilirim: Sonsuza kadar elveda..."
Sonra Abelard'tan mektup gelir Heloise'ye. Mektubun ilk kelimeleri şöyledir:
"Keşke hiç yazmasaydın. Keşke ölüp gitseydi aşkın..."
Mektup böyle devam eder. Son satırları ise şunlardır.
"De ki , kendimizi de başkalarını da aldattık, Tanrı'yı nasıl kandırırız? Miserere Nobis... Bitmişim ben! Merhametine sığınıyoruz."
