Bengü Işık.
Babam bana küçükken kızım senin adının anlamı ebedi, sonu olmayan demektir, demişti. İçime öyle bir dokunmuştu ki o an çocuk halimle ben sonsuza kadar yaşayacakmıyım yani, diye sormuştum. Babam gülerek oradan ayrılmıştı...
Aradan yıllar...
Geldik yine bir sona... Aslında bu benim yazdığım ilk final. SBYBDM? nı sezon finali gibi düşünürsek öyle oluyor. Şunu da söylemeliyim ki bu yazmış olduğum en uzun bölümdü ve bazı yerleri o kadar zoylayıcıydıki okuyunca anlayacaksınız. Sonda tekrardan bir konuşma yapacağım için burayı kısa kesmek istiyorum.
Oy vermeyi ve yorum yapmayı lütfen unutmayın. Çünkü her bir yorum ve oy benim için o kadar değerli ki...
O zaman son kez GECE IŞIKLARI için, "Bu hikaye karanlıkta kalmış, yolunu aramaya çalışan ya da umudunu kaybeden herkese gelsin..."
Benimle burada var olduğunuz için size olan teşekkürüm sonsuz.
İyi okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
---
Sev beni, alış bana. Kimse ürkütemez, bağlandığımız güzelliğin utkusunu. Sev beni, bir dağ gölgesi kadar sev.
Umuttur, Turgut Uyar.
---
20. Bölüm: KEÇEIÇIKLAYI *Hayallerim hayallerin oldu. Hayallerin hayallerim oldu. En sonunda da...
FİNAL
(Üç ay sonra, Eskişehir.)
Gözler kapalı.
Mutluluk!
Mutluluk nedir diye sorsalar vereceğim cevap iki kelimeden ibaret olur. İki kelime; bir isim ve soyisimden oluşan.
Barış Erçetin.
Mutluluk sadece bir arayıştan ibaret değildir. Size gelir. Tüm güzelliğiyle her şeye rağmen...
Gözler kapalı.
İçim huzurla dolu. Çünkü şuan gerçekten olmak istediğim yerdeyim. Yanımda gerçekten sevdiğim insanlar var. Yanımda o var.
Barış Erçetin.
Yanımda arkadaşlarım var. Eren var. Buğra ve Aylin var. Hatta kucaklarında küçük bir bebekle... Sürekli bana bakıyor. Benim yapabildiğim tek şey ise gülümsemek ve başımı çevirmek. Yanımda Hakan abi var. Yanımda Karanfil Hanım var. Yanımda Ayfer abla var. Yanımda Hande abla var. Fakat bazı sevdiğim insanlar yok.
Hande ablanın eşi yok. Fikret baba yok. Bir kaç yıl önce vefat etmişler. Duyduğum ilk anda şok yaşamış ve çok üzülmüştüm. Fikret babayı da Cem abiyi de çok severdim. Fakat bu gerçek bir gün hepimizi bulacaktı.
