Bengü Işık.
Babam bana küçükken kızım senin adının anlamı ebedi, sonu olmayan demektir, demişti. İçime öyle bir dokunmuştu ki o an çocuk halimle ben sonsuza kadar yaşayacakmıyım yani, diye sormuştum. Babam gülerek oradan ayrılmıştı...
Aradan yıllar...
Yukarıdaki şarkıyla birlikte okumanızı öneriyorum.
Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın!
Uzun bir aradan sonra tekrar buluştukkk (çok heyecanlıyım...)
"Bu hikaye karanlıkta kalmış, yolunu aramaya çalışan ya da umudunu kaybeden herkese gelsin..."
Keyifli okumalar!!!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
9. Bölüm: YARA İZİ *Belki yara izimiiyileştiremeyecekti ama bana hep 'keçe ıçıklayını' hatırlatacaktı. Yara izimihatırlatacaktı. Babamı hatırlatacaktı.
Koşarsın.
Koşarsın, koşarsın.
Düşeceğini bilemeyerek hızlı hızlı koşarsın. Düştüğünde ise bir yara izi açılır. Canın acır. Kimse sana bakmaz. Canının acıdığını göremez.
Kıpkırmızı olmuş yaraya gözyaşları içinde bakarsın. O yaradan oluk oluk kan akar. Ne yapacağını bilemezsin. Yarayı parmakların titreye titreye nazikçe dokunursun.
O yara yanar. Daha çok kan akar. Parmaklarına kendi kanın bulaşır. O ıslaklık parmaklarına bulaşır.
Parmaklarını burnuna doğru götürürsün. O kırmızı sıvının kokusu burnuna dolar. Burnunu kıvırırsın. Parmaklarını burnundan uzaklaştırıp tekrar o yaraya götürürsün.
Titreye titreye o yaraya parmaklarını bastırırsın. Gözlerindeki yaşlar yanaklarından süzülerek aşağı düşer. Elini yüzüne götürürsün ve gözyaşlarını silersin. Parmaklarındaki kan yüzüne bulaşır.
Umursamazsın.
O yaraya pansuman yaparsın ve bir yarabandı yapıştırırsın.
Aradan dakikalar geçer, saatler geçer, günler geçer ve aylar geçer.
Yarabandını yavaşça yaranın üzerinden çıkarırsın. Birde görürsün ki o yara kabuk bağlamış. Aklın o güne gider.
Yaradan akan o kan gözlerinin önüne gelir. O an anlarsın işte. Yaraları hiç bir zaman iyileştiremeyeceğini.
Yara izlerinin hep teninde, hep bedeninde ve hep ruhunda kalacağını.
Yaraların bir gün kabuk bağlayacağını bilirsin ama o yara izinin geçmeyecek olduğunu da bilirsin...
Nefes nefese yattığım yerden doğruldum. Bir kabus görmüştüm. Gözlerimdeki yaşlar hızla akıyordu. Etrafıma baktım. Bı sure sonra yurtta olduğumu anladım.
