Bengü Işık.
Babam bana küçükken kızım senin adının anlamı ebedi, sonu olmayan demektir, demişti. İçime öyle bir dokunmuştu ki o an çocuk halimle ben sonsuza kadar yaşayacakmıyım yani, diye sormuştum. Babam gülerek oradan ayrılmıştı...
Aradan yıllar...
Piyano çalıyor, devam ediyor. Acılar akıyor, üzüntüler boşalıyor. Aynı bir yağmur gibi. Ruhumuzu temizliyor. Ruhumuza iyi geliyor. Belki de biz böyle düşünmek istiyoruz. Varsın olsun. İyi gelsin. Mutlu, huzurlu olalım. Piyanonun sesi bizi içine alsın. Hayallerimizle birlikte bize güzel anılar yaşatsın.
Kim bilebilir ki geleceği. Belki sıradan bir insan, belki bir playboy. Hayır! Sadece ve sadece Barış Erçetin.
Aşık olduğum o adam..
Hayatımızın tam içine girecek bazı şanslarımızın olacağını, tam bitti dediğimiz bir yerde yeni insanlar, yeni dostluklar ve en önemlisi de yeni mutluluklarımızın olacağını. Belki de işte bu benim hayatımda asla bırakmayacağım dediğiniz kişiyi elinizde kaybedecek oluşunuz. Hayatınızda çok sevdiğiniz bir kişinin hayata veda etmesi.
Kim bilebilir ki kimse ama umudumuzu kaybetmeyeceğiz. Hemde hiç bir zaman.Sevdiğim bir şarkı sözü var:
"Kirli beyaz kedi, Yıkan gözyaşımla. Kurtul anılardan, Sarıl yarınlara."
Kötü anılardan kurtulacağız.
KURTULACAĞIZ.
Geçmişimizle yüzleşeceğiz. Yepyeni taptaze buğdaylar ekeceğiz. Güzel sarı buğday tarlaları...
Şahdamarı, bu eski evin içinde ses bulurken yaşadığımı hissediyordum. Barış'tan ise bu kadar emin olamıyordum. Kendisi sadece nefes alıyordu ve nefes almakta bile zorlanıyordu. "Barış..." diye fısıldadım. Eve girmeden önce bana söyledikleri aklıma geldi.
