Bengü Işık.
Babam bana küçükken kızım senin adının anlamı ebedi, sonu olmayan demektir, demişti. İçime öyle bir dokunmuştu ki o an çocuk halimle ben sonsuza kadar yaşayacakmıyım yani, diye sormuştum. Babam gülerek oradan ayrılmıştı...
Aradan yıllar...
Yeni yılın mutluluk, huzur ve sağlık getirmesi dileğiyle...
Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınız....
Keyifli okumalar!!
"Bu hikaye karanlıkta kalmış, yolunu aramaya çalışan ya da umudunu kaybeden herkese gelsin..."
---
11.Bölüm: RENKLİ ÇİÇEKLER *Şuan hababam sınıfının müziği çalıyor. Sen bana diyorsun ki; hani kuşlar, ağaçlar, binbir renkli çiçekler? Evet, evet, evet!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Haydi. Kalk, kalk, kalk. Ne bu uyku böyle. Sınıftasınız, sınıfta. Dersimiz edebiyat ama böyle oluyor mu hiç! İlkokul mu burası? Ver şu düdüğü oğlum. Kızacağım ama he! Haydi bakalım. Dersimize geçelim."
"Hocam benim karnım aç."
"İlkokulbir misin sen evladım? Ne karnının acıkması! Evet, hadi derse geçiyoruz."
"Hocam tuvalete gidebilir miyim?"
"Ne tuvaleti canım sabah sabah. Derse geçiyoruz."
"Hocam altıma ediyorum galiba."
"Aaa yetti be! Defterler açılsın. Yaz. Türk Edebiyatı'ndaki en önemli yazarlar."
"Hocam hadi eyvallah. Ben kaçar."
"A-a birde yüzüme kapıyı çarparak gidiyor. Burda durun bakayım. Ben şu çocuğu alıp geleyim."
"Bengü hadi artık kalk." Yerimde huzursuzca kıpırdandım.
"Saat kaç hangi dersteyiz?" diye sordum. Yanımdaki insanın kahkaha attığını işittim.
"Dersimiz edebiyat. Kalkmazsan sözlüne sıfır vereceğim." dedi. Sözlüden sıfır almak umrumda bile değildi. Sırf hocaya saygısızlık olmasın diye gözlerimi açtım (!) Yalnız karşımdaki kişi hoca değil Barış Erçetin'di.
"Barış?" diye şaşırarak sordum.
"Rüya görüyordun galiba?" dedi. Şakaklarımı ovuşturarak yattığım yerden doğruldum. Barış'ta bana o ara hırka uzatıyordu. Hırkayı alarak üzerime geçirdim.
"Teşekkür ederim." dedim, hırkayı göstererek. "Evet çok güzeldi rüyam."
