DicBar Senaryolar

Küslük~Röportaj (2)

Feris'in sesiyle Barış bakışlarını Dicle'den ayırdı. Dicle zaten Barış'ın ona baktığını hiç fark etmemişti. Barış sahnedeki yerine geçti. Bu sırada Feris'le Dicle konuşmaya başladı.

Feris: Dicle çok güzel olmuşsun hayatım.

Dicle: Sağ olun Feris Hanım ama ben yapmasam mı hem hiç kamera önü tecrübem de yok.

Feris: Vallahi üzgünüm hayatım ama yapman lazım zaten Celal Bey güç bela aldı Barış'ı geri şimdi onun işine zarar verecek hiçbir şey yapamayız. Aklına şu meşhur motivasyon sözlerinden birini getir ve başlayalım.

Dicle: Peki Feris Hanım.

Feris haklıydı Celal Bey'in ağzına daha fazla laf vermezlerdi. Dicle "motivasyon sözü" demensine biraz bozulmuştu ama çaktırmadı. Kendini motive edecek bir şeyler düşünüyordu. O sırada aklına Barış'ın söyledikleri geldi. "Herkes rol yapar ama bazıları bunun için para alır." Dicle bir haftadır herkese karşı rol yapıyordu bu sefer bunun için para alacaktı tek yapması gereken bir haftadır yaptıklarını yapmaktı. Seti daha fazla oyalamadan yerine geçti. Hızlı ve acısız olmasını istiyordu.

Yönetmen: Evet Dicle'ciğim Barış'ın arkasındaki markera geç birazdan başlıyoruz.

Dicle Barış'ın adını duyunca bile gerilmişti. Barış'ın bir hışım arkasını dönmesiyle göz göze gelmişlerdi. Sessizliği ilk bozan Dicle oldu.

Dicle: Bunlardan hangisi marker.

Barış: Renkli torba.

Dicle: Anladı-

Yönetmenin araya girmesiyle bu soğuk konuşmada sonlanmıştı.

Yönetmen: Başlıyoruz artık 3-2-1 kayıt !

Dicle son bir kez derin nefes alıp bir adım önünde duran Barış'ın kolundan tutup kendine çevirdi. Artık gözleri birbirini okşayacak kadar yakınlardı birbirlerine, Dicle bir öpücükle bu bakışmayı sonlandırmalıydı. Barış'ın yüzünü avıcunun arasına alıp kendi dudaklarıyla dudaklarını birleştirdi.

Barış senaryoda yazmamasına rağmen yavaş yavaş Dicle'ye doğru yürüdü Dicle anı bozmamak için Barış'a ayak uydurdu. Dicle yönetmenin sesiyle irkildi.

Yönetmen: Kestik !

Ama Barış yönetmeni duymazdan gelmiş, Dicle'yi öpmeye ve ve üstüne yürümeye devam etmişti. Sonunda Dicle'nin vücudu duvara yaslanmıştı. Herkes nefeslerini tutmuş ikisinden birinden bir hamle beklerlerken Barış, dolan gözlerini daha fazla saklayamadı ve bir damla gözyaşı yanaklarından usulca süzüldü. Barış ellerini hemen Dicle'den çekti ve biraz uzaklaştı. Kimsenin onu ağlarken görmesini istemiyordu. Ne de olsa erkekler ağlamazdı. Dicle'nin ne yapacağını beklemeye başladı ama Dicle ne olumlu ne olumsuz bir hareket yapmadı. Barış, Dicle'ye bu kadar yakınken onu yeniden kaybetmek istemedi, ve dudaklarını bir kez daha birleştirdi. Bu sefer ayrılan taraf Dicle olmuştu. Barış'ın yanağından kendi yanağına dokunan damlayla kendine gelmişti. Onu bu halde görmeye dayanamadı ve kimseyi umursamayarak Barış'a sıkı sıkı sarıldı. Barış bu tepkiyi beklemediği için başta afallasa da fazla uzun sürmedi, o da kendini Dicle'ye bıraktı. Feris'in sesiyle yavaşça ayrıldılar.

Feris: Bravo vallahi Dicle. Ne yaptın ne ettin Barış'i adam ettin.

Başka bir ses Feris'in arkasından devam etti.