Muhteşem Dörtlü İkinci Round

6.Bölüm

Nerdeyse bin okunma olucaz. Bu arada Watpadd'de 118 takipçim var. Burdaki takipçi sayıma bakmak daha yeni aklıma geldi. 

Sizi seviyore canolar. 

SAKIN VOTE ATMAYI UNUTMAYIN.

^^^^^^^^^^^^

Akşam olmuştu. Mert herkesi zorla göndermiş ve refaketçi olarak Duman'ın yanında kalmıştı. Duman yavaştan uyanmaya başlamıştı. Etrafına bakındığı zaman Mert'in düşünceli bir şekilde camdan baktığını gördü. 

"Hayırdır lan? Ne düşünüyorsun?" dedi Duman olabildiğince sesli bir şekilde söyleyerek. Kaç saattir uyuduğundan dolayı boğazı kurumuştu. Mert duyduğu sesle biraz irkilmişti. Arkasına döndüğünde Duman'ın uyandığını gördü.

"Uyandın sonunda he." dedi Mert bardağa su doldururken. "Dur içmene yardım edeyim." dedi Mert ve Duman su içerken yardım etti. 

"Saol ya. Boğazım kurumuş. Diğerleri nerde?" dedi etrafa bakınırken Duman.

"Zorla eve yolladım. Eğer eve gitmezlerse senin uyanınca onları dövceğinden falan bahsettim. hemen tüydüler." dedi hafif bir tebessümle Mert. 

"Lan sende iyicene Derin'e bağladın ha." dedi gülümseyerek Duman.

"Nasıl yani?" dedi merakla Mert.

"O da ilk tanıştığımız zaman ufak bir tebessümün önüne geçemezdi. Balodan sonra ise onu hep gülerken gördük." dedi Duman biraz eskilere dalarak.

"Neden öyleydi ki?" dedi Mert merakı daha fazla artarak.

"Onu hastaneden çıkınca anlatırım. Sen asıl ne düşünüyordun onu söyle bana?" dedi bu sefer merak sırası Duman'daydı. Mert kısık bir nefes aldı ve Duman'ın yanındaki sandalyeye oturarak konuşmaya başladı.

"Öğlene doğru Sinanla bahçeye çıkmıştık. Bizi izleyen bir kız dikkatimi çekti. Dikkatli baktığımda Derin'e tıpatıp benziyordu." Yüzünde oluşan bir gülümsemeyle konuşmaya devam etti Mert. "Saçları hariç. Saçları küt kesimdi. Dibinden yarısına kadar siyah kalan yarısı da kırmızıydı. Beni bu sefer akıl hastanesine yatırırlar diye bizimkilere anlatamadım." dedi ve Duman'a bakmaya başladı Mert. 

Duman düşünmeye başladı. Mert daha öncede birçok kez Derin'i görmüştü ama saçında hiç değişiklik olduğunu bahsetmemişti. Saçları görünüşünün hep aynı olduğundan bahsetmişti. Bir gariplik olduğunu sezmişti. 

"Sen bunu bizimkilere anlatma. Cidden seni akıl hastanesine yatırırlar. Daha önce gördüklerinde hiç bir değişiklik yoktu di mi?" dedi Duman olayı kavramak açısından.

"Yoktu. Hep aynı Derin'di. Saçları sarı gözleri zümrüt yeşili Derin'di." dedi Mert. O da şüphelenmeye başlamıştı ama hiç bir şey demedi. "Sence olabilir mi?" dedi dayanamayarak Mert. Duman yavaş hareketlerle yatakta oturur pozisyona geldi ve karnını tutmaya başladı.

"Mert emin ol ki ölüm haberi aldığımdan beri belki bir ihtimal yaşıyordur diye araştırıyorum. Ama ona dair hiçbir şey bulamadım. Bende öldü olarak kabul etmek zorunda kaldım. Ve şimdi senin anlattıkların. Bilmiyorum belki bir ihtimal o'dur." dedi Duman. Mert umut dolu gözlerle Duman'a bakmaya başladı. "Emin olmadan diğerlerine bir şey demek yok." dedi uyararak.

"Demiycem diğerlerine bir şey. Peki neden 5-6 ay sonra karşımıza çıkmaya karar vermiş olabilir?" dedi düşünerek Mert.

"Bil-Mi-Yo-Rum. Bilsem sana söylerim yada söylemem. Nasıl olsa daha ifadeni bile almadım." dedi sinsi bir sırıtışla Duman.