Abimin Sevgilisi -MinSung-

Bölüm 6 - Tavuk

Kelime sayımız: 813

Minho çıktıktan hemen sonra kapı yine çalmıştı.

Jisung Minho'nun geri geldiğini düşünerek heyecanla kapıyı açtı, fakat orada dikilen Hyunjin ve diğer 2 arkadaşını görünce açıkça hayal kırıklığına uğradı.

Hepsi de ellerinde avuç dolusu ders kitabı tutarak sırıtıyordu ''Selam ders arkadaşı, çalışmaya hazır mısın?'' diye sordu Hyunjin içeri dalarak, diğer ikisi de hemen arkasından girdiler.

''İçeri buyurun'' diyerek ironi yaptı Jisung göz devirmeyi de unutmayarak, zaten davet edilmeden içeri geçmişlerdi.

''Evin güzelmiş'' dedi Changbin Jisung'un odasının kapısını açmaya çalışırken.

''Oraya girme!'' diye bağırdı sincap hemen koşup kapısını örterek.

Bu da çocukların şaşkınlık içinde ona bakmasına sebep olmuştu.

''Kusura bakmayın, sadece biraz dağınık'' dedi Jisung biraz utanarak.

''Sorun değil dostum, ben de başkalarının odama girmesinden hoşlanmıyorum'' dedi Felix durumu yumuşatmaya çalışarak.

Bunun hemen üstüne Hyunjin kitaplarını yere bıraktı ''Neyse, başlayalım mı artık?''

*-*-*

Zaman geçti ve hava karardı, sonunda akşam olmuştu.

Chan yakında evde olurdu ve Jisung abisinin yabancı bir grup çocuk evdeyken gelmesini istemiyordu.

''Çocuklar geç oldu, bugünlük bırakalım'' dedi gerinmesine sahte bir esneme de katarken.

''Sanırım haklısın, yarın görüşürüz o halde'' dedi Hyunjin ayaklanıp eşyalarını toplayarak, Felix ve Changbin de aynını yaptı.

Tam herkes toparlanmışken de dış kapı açıldı.

''Minji! Jisung! Yemek getirdim!'' diye bağırarak eve girdi Chan, elinde de bir poşet tavuk vardı.

''Tamam, görüşürüz!'' dedi Jisung aniden arkadaşlarını dış kapıya doğru itmeye başlayarak.

Çocuklar da doğal olarak daha kapıdan yeni girmiş olan Chan'a çarptı.

''Aslında, belki biz de biraz tavuk yiyebiliriz'' dedi Felix Chan'a yanakları kızarmış şekilde bakarak.

''Hahaha çok hoşsun.. Ama olmaz'' dedi Jisung 3 arkadaşını da dışarı itip kapıyı yüzlerine kapatarak.

''Yeni arkadaşlar demek ha?'' diye güldü Chan bir yandan elindeki poşeti boşaltmaya başlarken.

''Arkadaş değil, sadece sınıf arkadaşlarım işte'' diyerek iç geçirdi Jisung.

''Channie!!'' diye haykırdı Minji büyük abisinin kollarına atlayarak ''Günün nasıldı?''

''Çok da güzel değildi, ama senin sarılışın bunu düzeltti'' diyerek ona sıkıca geri sarıldı Chan, sonra da ''Minho da yemekte bize katılsa sorun olur mu?'' diye sordu.

''Evet'' diye cevap verdi Jisung hiç düşünmeden.

''Hayır'' dedi Minji küçük abisine ölüm bakışları atarken.

''Offf, peki'' dedi Jisung yine bir iç çekerek.

*-*-*

Minho geldikten sonra hep birlikte akşam yemeği yediler, sonra da Chan ailevi bağlarını güçlendirmek için film izlemeyi önerdiğinde hepsi salondaki koltuğa yerleşti.

Film başlayalı daha 10 dakika olmuşken Chan ve Minji başları birbirine dayanmış halde uyuyakaldılar.

Jisung ve Minho ise hala uyanıktı ve filmi izlemeye devam ettiler.

Jisung farkında bile olmadan arada dönüp Minho'ya bakıyordu, hatta Minho bir kahkaha attığında ona bakarak hafifçe gülümsemişti.

Aslında film yerine Minho'yu izlediğini anca o zaman fark etti.

''Film bitiremiyorlar anlaşılan'' dedi Minho gülerek.

Jisung abisine ve kardeşine baktı ''Evet, hep böyle olur zaten'' dedi hafifçe gülerken parmaklarıyla oynamaya başlayarak.

''Bunu neden yapıyorsun?'' diye sordu Minho gence bakıp gülümseyerek.

''Neyi?'' diye sordu Jisung kızarmaya başlayan yanaklarla.

''Neden sürekli parmaklarınla oynuyorsun?'' diye sordu Minho bu kez gencin ellerine bakarak.

Jisung aniden durdu ve yere bakarak utanmış şekilde güldü ''Sadece bir alışkanlık''

Minho ona yeniden gülümsedikten sonra televizyona döndü. Film bittiğinde de Chan ve Minji'yi odalarına götürüp yatırdılar.

''Vay be, abini odasına taşıması cidden zormuş'' dedi Minho yorgun şekilde derin nefesler alarak.

''Bilmez miyim, bir de bana sor'' diye güldü Jisung.

Minho gülümsedi ''Neyse, ben de gideyim artık o zaman''

''Ah, evet tabii'' dedi Jisung onunla birlikte kapıya kadar giderek.

''Güzel bir akşamdı'' dedi Minho Jisung'un elini sıkarken.

'İstediğim şey el sıkışmak değildi' diye düşündü Jisung, kalbi yine hızlı atmaya başlamıştı.

''Evet, görüşürüz'' dedi yine de Minho'nun elini sıkarak, ama Minho bu kez elini normalden biraz daha uzun süre tutmuştu.

Gözleri birbirilerine kilitlenince Jisung bütün vücudunun alevler içinde olduğunu ve yüzünün kızardığını hissetti.

''Görüşürüz'' dedi Minho hala el sıkıştıklarını fark ederek, sonra da arkasını dönüp oradan uzaklaştı.

Jisung kapıyı kapattıktan sonra odasına döndü ve kendini yatağa attı, elini kaldırıp bir süre ona baktı ''Neden bu duyguları yaşayan tek kişi ben değilmişim gibi hissediyorum?'' diye sordu kendi kendine.

Yüzünde ise bir gülümseme belirmişti.

*-*-*

Ertesi sabah Chan kardeşlerinin masaya oturmasını istedi, onlarla ciddi bir şey konuşacaktı.

''Tamam şimdi söyleyeceğim şeyden dolayı korkmayın. Bir haftalığına şehir dışına çıkmam gerekiyor'' dediğinde Jisung ve Minji birbirilerine baktılar.

''Ne? Neden?!'' diye sordular aynı anda, ailelerini kaybettiklerinden beri Chan onları hiç yalnız bırakmamıştı.

''Sadece bir hafta, ve bu iş gezisine bazı iş arkadaşlarımla gitmem gerek'' dedi Chan.

''Gitmek zorunda mısın?'' diye sordu Minji, ağlamak üzereydi ama Chan hemen onu kucakladı.

''Sadece bir hafta tatlım, hemen geçecek. Ayrıca abin sana bakmak için hep burada olacak'' dedi Chan Jisung'a doğru gülümseyerek.

''Harika, beni bir aptala emanet edip gideceksin'' dedi Minji somurtarak.

Chan ise buna yüksek sesle güldü ''Aptal olabilir, ama seni korumak için her şeyi yapar. O yüzden endişelenme''

''Sizi duyabildiğimin farkındasınız değil mi?'' dedi Jisung göz devirerek ''Ne zaman gidiyorsun bu arada?''

''Yarın sabah. Biliyorum son dakika bir şey, ama iyi olacağınıza eminim'' dedi Chan Minji'yi yanağından öpüp çantasını alarak ''Şimdi işe gidiyorum, siz de hazırlanıp okula gidin bakalım, sonra görüşürüz''

''Yani, en azından 1 hafta boyunca Minho'yu görmeyeceğim'' diye söylendi Jisung kendi kendine.