"Perişan..." Kulağıma fısıltısı ulaşırken kulak mememi dişlerinin arasına aldı ve kışkırtıcı bir şekilde emdi. Ellerimi saçlarına çıkarıp avuçlarken kendime doğru çektim. "Sen perişan olacak en son insansın İlteriş Kara!" Fısıltılı ve hırlamaya benz...
Bu bölüm biraz cinsel içerik var. Rahatsız olacağınız yerde uyaracağım ama ön sevişmeyi biraz da olsa okumanızı istiyorum. İlteriş ve Deniz'in diyalogları duygu karmaşasıyla ortaya çıkacak. İkisinin hissettiği birleşmeyi hissedin <3
Artık demekten yoruldum ama küçük bir yıldıza basmak ve bölüm hakkında birkaç yorum yapmak bu kadar zor olmamalı.
Keyifli okumalar!
Bölüm Şarkıları Pera-Ben Sana Mecburum Aşkın Nur Yengi-Serserim Benim Perdenin Ardındakiler-Kendime
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bedenimi kucaklayıp yeniden kara atan adama karşı koymaya çalışırken aynı zamanda ağzımdan kaçan fazlasıyla keyifli olan kahkahalarıma engel olamıyordum.
Bedenimin artık alıştığı hatta sızlamaya başladığı soğuğa tekrar gömülürken yüzüme gelen soğuk kar kütlelerini iteleyip kollarımdan yardım aldım ve gömüldüğüm kardan kalkmaya çalıştım. Karşımda dik duran adam kalkmamı beklerken ona başımı olumsuz anlamda sallayıp pes ettiğimi belli etmek istedim. Gömüldüğüm kar kütlelerinin içinde ıslanıp yüzüme yapışan saç tutamlarım artık beni üşütmeye başlamıştı. Altıma giydiğim pantolon ve montum tamamen ıslanmış, bedenime yapışmıştı. Botumun içinde duran ayaklarım bile ıslanmıştı!
Sabahtan beri kucaklanıyor, kara atılıyor, kendi çabamla ayağa kalkıyor ve yeniden kucaklanıp kara atılıyordum. Bu kısır döngü sürekli olarak böyle devam ediyordu ve İlteriş bu durumdan fazlasıyla zevk alıyordu.
Beni kara fırlattığı her an tepemde dikiliyor ve o halime bakarak kahkaha atıyordu.
Onun eğlendiği gibi ben de onunla eğlenmek istesem de bunu pek başaramıyordum. Attığım kartopunu bile isabet ettiremiyordum ki! Üzülmemem için İlteriş kendini feda atıp toplarımın üzerine atlıyordu. Buraya, benim değil de onun için gelmiş gibiydik.
"İlteriş, üşümeye başladım sevgilim." derken titreyen dudaklarımı durdurmaya çalıştım. Benim bu halimi fazla umursuyor gibi görünmeyen beden üzerime yeniden eğilirken beni kucakladı ve zorlanmadan yığıldığım kar yığınından çıkardı. Beni yeniden kara atıp buna hunharca eğleneceğini düşünürken ellerimi boynuna sıkıca sarıp en az benim kadar ıslanan saçlarını okşadım. Onunla yakınlaşırsam belki bu çocuksu oyununa son verirdi. Daha fazla kar ve soğuk hissetmek istemiyordum.
Ciddi ciddi sabahtan beri çocuk gibi beni kucaklıyor ve bıkmadan usanmadan karın üzerine fırlatıyordu.
Bu durum onun hoşuna gidiyorken benimle savaşmayıp aksine sevişmesi gerektiğini her defasında kulağıma mırıldanıyor ve beni yeniden kucağına alıyordu.
Ona bir daha asla meydan okumayacaktım!
Onun savaşmayıp sevişme görüşüne elbette katılıyordum ama benimle savaşan kendisiydi.
