"Perişan..." Kulağıma fısıltısı ulaşırken kulak mememi dişlerinin arasına aldı ve kışkırtıcı bir şekilde emdi. Ellerimi saçlarına çıkarıp avuçlarken kendime doğru çektim. "Sen perişan olacak en son insansın İlteriş Kara!" Fısıltılı ve hırlamaya benz...
Satır arası yorum atmayı ve o küçük yıldıza dokunmayı unutmayın. Son bölüme 255 yorum gelmiş, üzülüp geceleri gizli gizli ağladım. Ağlamaktan komaya girince hastaneye kaldırıldım ve doktorum, bu bölüm 500 yorumu geçmezse öleceğimi söyledi.
Keyifli okumalar!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sen ister dostum ol ister sevgilim yeter ki hayatımda ol. Sen bana geldikçe sana ihtiyacım olacak. Senden başka hiçbir isteğim yok. -Ahmed Arif
"Çok fazla eksik parça var, bunları nasıl toparlayacağımızı bilmiyorum." diye mırıldanırken oturduğum masaya elimi yasladım ve karşımda oturan buz mavi gözlere sahip adama baktım. "Kaçırıldım. Beni Şahmeran yaptın. Beni kaçıran adamın evinde yılan derisi ve köpek balığı dişi bulduk. Bunun hâlâ ne anlama geldiğini ve onun eline nasıl geçtiğini bilmiyoruz. Yeniden kaçırılmaya çalıştım, kaçıramadılar. Dayak yedim. Süleyman öldü, Cemal yine sağ kaldı. Evini patlattık, abimin yaşadığı evi görecek keskin nişancı yerleştirdi. Daha o adamın kardeşi var ve piyasada şu an yok, ne bok yiyeceğiz? Bir sürü puzzle parçası var ama ben birleştiremiyorum."
Önündeki kahve bardağını dudaklarına götürüp büyük bir yudum alırken yeniden masaya bıraktı. Doğrudan, gözlerimin içine bakarken elini kaldırarak 2 yaptığı parmaklarını bana doğru gösterdi.
"İki ihtimalimiz var. Yılanıma ulaşması imkânsıza yakındı. Amacı neydi, hastalıklı düşünemiyorum ama o yılana 2 ihtimalle ulaştı."
"Neymiş onlar?"
"Ya içeride adamı var ya da evime gizlice girebilecek cesareti..."
"Bu eve girilmesi imkânsız! Kale gibi korunuyor, farkında değil misin?"
"Farkındayım." diye bana yanıt verirken içime derin bir nefes çektim. "O zaman büyük bir köstebeğinin de olduğunun farkındasın." diye mırıldandım. Bana itiraz etmeden başını onaylar anlamda sallarken kaşlarımı kaldırarak gözlerimi kapattım ve zihnimi zorlamaya çalıştım.
Her şey çok karışıktı. Fazlasıyla karışıktı.
"Toplantıda verdiğim göz dağı hepsine yetecek. Kısa süreliğine bize saldırmayacaklar ve bu süre, toparlanmamız için bize yetecek." İlteriş'in konuşmasıyla birlikte gözlerimi açarken ona baktım. "Abin ve kedin korunuyor. Evinize saldırı düzenlenmeyecek. Şu ana kadar seninle İlteriş gibi konuşmuştum ama artık öyle değil, karşında yeniden canlandırdığın Târumar var."
