Bugün bir adamla tanıştım. Bir katille. Soğuk kanlı bir katil. Bana bakan kapkara gözleri vaatlerle doluydu. Bir daha karşılaşacağımıza dair. Adını söylerken yeminler ediyordu sanki. Bir sonraki hedefi bendim. Bunu biliyordum ve korkmuyordum.
Bugün...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhaba , yeni bir hikaye ile tekrar karşınızdayım. Beğenileriniz ve yorumlarınız ile bana destek olacağınızı umuyorum.
Bölümler düzenli olarak her Pazartesi eklenerek yayınlanacak.
Keyifli okumalar....
Saat gece yarısını geçmişti. Fotoğraf çekimleri, röportaj derken zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştı. Karanlıkla kaplı sokaklarda yürürken, duyduğu tek ses topuklarının tıkırtısıydı.
Hala taksi bulamamıştı. Tam artık ıssız ara sokaklardan kalabalık caddeye yakıştığını düşündüğü sırada hareket eden bir gölge gördü. Gölge gittikçe ona doğru yaklaştı. Bir adamdı bu. Siyahlar içindeydi. Hızlıca koşuyordu. Arkasından da başka bir adam vardı. Onu takip ediyordu. Arkadaki adamda siyahlara bürünmüştü. Gözleri soğuk, yüzü acımasızdı. Arkadaki adam hiç tereddüt etmeden tetiğe bastı. Öndeki adam sırtından vuruldu. Adam yere düşerken Sophie çığlık atmak istedi. Bağırmak, yardım çağırmak istedi. Ama sesi çıkmadı. Konuşamadı. Yüzü adama dönük yavaş yavaş arkasına doğru geri geri gitmeye başladı, ta ki sırtı sokak duvarına çarpana kadar. Köşeye sıkışmıştı. Kaçamıyordu. Bacakları artık onu taşıyamıyordu. Duvarın dibine çöktü. Sesiyle birlikte nefesini de kaybetmişti. Derin derin nefes alamaya çalışıyordu. Titreyen ellerle çantasına uzandı. Astım krizi geçiriyordu. Panik duygusu krizi tetiklemişti. Biran önce çantasındaki spreye ulaşmaya çalışıyordu. Nefes alamıyordu. Tek bir nefes bile. Gözleri kararmaya başladı. O anda soğuk sert bir el yüzüne dokundu. Sprey ağzına değdiğinde, o soğuk ellere yapıştı. Sıkıca tutarak derin derin nefesler aldı. Gözlerini açtığında kapkara gözlerle karşılaştı. Bir katilin gözleriyle.
