Bugün bir adamla tanıştım. Bir katille. Soğuk kanlı bir katil. Bana bakan kapkara gözleri vaatlerle doluydu. Bir daha karşılaşacağımıza dair. Adını söylerken yeminler ediyordu sanki. Bir sonraki hedefi bendim. Bunu biliyordum ve korkmuyordum.
Bugün...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sophie öylece duvarın dibinde yerde kaldı. Kıpırdayamıyordu. Gözlerini adamın kapkara gözlerinden çekemiyordu. Bu adam onu öldürecekti. Tıpkı o adama yaptığı gibi. Artık ortadan kaldırılması gereken bir tanıktı. Bu adama karşı kendini savunmaya gücü yetmezdi. Sonu gelmişti. Kırık dökük hayatının son saniyeleriydi. O kapkara gözlerde merhametten tek bir iz bile yoktu. Gözleri gibi karalara bürünmüştü. O kadar yaklaşmıştı ki, Sophie onun boynundaki dövmeyi gördü. Adam hala gözlerini dikmiş ona bakarken, ayağa kalktı. Sonra elini Sophie'ya uzattı. Sophie bir süre hayretle o ele baktı. Adam hareket etmediğin görünce, Sophie'ı nazikçe omuzlarından tutup ayağa kaldırdı.
'Ben Enzo' dedi adam kendini tanıtarak. Sophie'nın kalbi korkuyla çarpıyordu. Adamın nefesini yüzünde hissetti. Ölümü beklerken gözlerini kapattı. Ufak bir esinti hissetti. Gözlerini açtığında adamın orada olmadığını gördü. Gitmişti. Sanki biranda ortadan kaybolmuştu. Sophie biran gördüklerinin gerçek olmadığını, bir hayalden ibaret olduğunu düşündü. Sonra yerde ayaklarının dibindeki Japon çiçeğini gördü.
Biran kaskatı kesildi. Gerçekti. Katilin gözleri aklına gelince titremeye başladı. Korkuyla etrafına baktı. Kimse yoktu. Hemen çantasına uzandı. Polisi aradı. Dakikalar sonra karanlık sokakta siren senleri yankılanmaya başladı. Sophie hala hareket etmeden duruyordu. Polisler önce yerde yatan adama sonra Sophie'a baktılar.
'Polise siz mi haber verdiğiniz?' dedi polislerden biri.
Sophie kafasını salladı. Tekrar konuşabileceğinden emin değildi.
'Bizimle merkeze gelmeniz gerekli'
Sophie polislerle merkeze giderken hala titriyordu. Katil onu neden öldürmemişti. Bunu yapabilirdi. Onun için kolay olurdu. Onun yerine adını söylemişti. Nasıl bir katil görgü tanığını öldürmek yerine adını söylerdi? Yoksa bu bir tehdit miydi? Nasıl olsa öleceği için fark etmez miydi? Kafasında tüm bu sorularla merkeze ulaştı.
Polisler kimlik kartına bakıp 'Bayan Gilbert, ben cinayet masasından dedektif Andrew, bu da ortağım dedektif Davis' dedi yanındaki adamı göstererek.
'Size birkaç soru sormamız gerek'
Sophie derin bir nefes alarak' Pekala' dedi.
'Bize olayı en başından anlatın lütfen'
'Olaydan önce röportaj yaptığım derginin binasından ayrıldım. Yolda taksiye rastlayamadım bende taksi bulmak için caddeye doğru yürümeye başladım '. Durdu. Önünde duran sudan bir yudum içti. 'Sonra onları gördüm. Adamın bir koşuyordu. Peşinde bir adam vardı. Elinde de bir silah. Sonra adam vuruldu' diye devam etti.
'Sonra ne oldu?'
'Ben korkuyla geri çekilmeye başladım. O sırada astım krizim tuttu. Katilin beni orada öldüreceğini düşündüm. Ama o çantamdan ilacımı verdi'
