QUIXOTIC ✯ vmin [omegaverse]

Episode - 42

Bir şeye ne kadar hızlı kavuşmak isterse, o kadar yavaş geçiyordu sanki zaman. Sabırsızlığı artık ciğerlerini sıkıştırırken, Jimin'in parmak uçlarında farkında bile olmadan çevirdiği kaleme kaydı Taehyung'un gözleri. Bir daha asla hiçbir şeyi, kendi isteklerini ve arzularını dahi Jimin'in isteklerinin önüne koymayacağına yemin etmiş bir adamdı o. Yeminine sadık kalıp, omegasına istediğini vermek için iki yanında sıktığı yumruklarıyla dimdik duruyordu salonda.

"İkinizin de bu yaşadığını şeyde bir seçim hakkı olmadı. Ama ben... Artık bunu telafi edecek bir yol bulmak ve sizin seçimlerinize saygı duymak istiyorum."

Lider'in cümleleri boşluğa bakarken dalıp gitmiş Jimin'i daldığı düşüncelerden uyandırdığında, anlık bir irkilmeyle parmaklarının arasında çevirdiği kalemi yere düşürdü omega. Eğilip kalemi almak üzereyken yanında mağrur ve vakur bir halde bekleyen eşi kendisinden önce hareket etti. Jimin'in küçük parmaklarının arasından kayıp düşen kalem, Taehyung'un ince ve uzun parmaklarının arasında ufaldı kaldı.

Arkalarındaki kapı bir kez çalınıp içeriye yabancı bir ses dolunca dikkat kesildi Jimin olup bitene. Çünkü arkasındaki adam, babasının adını söylüyor ve onun da geldiğini bildiriyordu hepsine. Saniyeler içinde Jung Hoseok'un ayaklanıp kapıdan çıkmasıyla odada Taehyung ile baş başa kaldı Jimin. Ona bakmak istemese de, eşinin üzerinde yarattığı baskı ve feromonlarının ağırlığıyla bu isteğine bağlı kalamadı.

Taehyung yanından ayrılıp pencere pervazına yaslanmış ve gözlerini Jimin'in üzerine dikmişti. Her ikisi de bakışlarını birbirlerinden alamıyorlardı ve her ikisi de birbirinin yüzüne pek çok şey haykırmak ister gibi görünüyorlardı. Jimin haykırmak istediklerinin yanı sıra, eşinin anlaşılması imkansız ve inatçı bir adam olduğunu da geçiriyordu içinden.

Taehyung birden elini kaldırıp işaret parmağıyla kendisine gel komutu verince şaşkınlıkla kaşları havalandı Jimin'in.

İşaret parmağını birkaç kez bükerek kendisine yanına gitmesini işaret ediyor, bunu yaparken de kendinden son derece emin duruyordu alfa. Gülümsemiyordu ancak kaşlarını da çatmıyordu Jimin'e. Sadece yoğun ve yorgun görünüyordu alfa. Çok yorgun...

Jimin'in ona doğru tek bir adım dahi atmayışı karşısında yaslandığı pencere pervazından ayrılıp bir iki adımda aralarındaki mesafeyi kapattı Taehyung. Şimdi eşine bir solukluk mesafede duruyor ve titreyen göz bebeklerine doğrudan bakabiliyordu...

Tanrıya yardımcısı olması için yalvarmaya başladı Jimin. Çünkü eşi işleri hiç de kolay bir hale sokmuyor, aksine feromonlarıyla Jimin'in kime ait olduğunu hatırlatıyordu. Yaşadığı şey bir işkence sayılmazdı ancak ağlama hissiyle de gerçek bir savaş veriyordu omega. Onun yanında, o an asla ağlamayacaktı.

Jimin eşinden uzaklaşmak için bir adım geriye atar atmaz Taehyung onu kolundan yakalayıp engel oldu eşine. Kolunu omuzlarına dolayıp kulağına eğildi.

"Bana inanmanı istiyorum Jimin. Anlıyorsun değil mi? Bana inanmanı ve güvenmeni istiyorum."

Jimin, eşinin bu cümlelerine karşı çığlıklar atarak 'sen bana inandın mı?' diye sormak istiyordu ancak afallamış bir halde nefesini tutmakla ve kelimelerini yutmakla yetindi omega.

"Beni seviyorsun."

Taehyung'un kendisiyle dalga geçip geçmediğini anlamak için gözlerini onun gözlerine dikti Jimin doğrudan. Eşinin ağzından çıkan iki kelimeyi asla inkar edemezdi ancak bu gerçeğin dile döküleceği yerde ve zamanda değillerdi. Bu yüzden hiçbir cevap vermedi eşine. Ki bu zaten cevap vermesini gerektiren bir cümle de değildi...