GÖNÜLÇELEN

1.bölüm Son Mektup.

Mülti : Duru

Uyarı : 25 Şubat 2015 tarihinde yazmaya başlandı....

"Eşsiz güzellik nedir bilirmisin ? Ben bilirim.Bunu bana öğreten sen oldun,Duru.Sen benimsin ve hep öyle kalacaksın.-Yani en azından benim için öyle- Boncuk boncuk zeytin gözlerin,rüzgarda esen geçen sarı saçların,nur yüzün bana adeta cennete düştüğümü anımsatıyor.
Ben,sen ağladığında cehennemi güldüğünde cenneti gördüm.Şimdi ise bunu birdaha göremeyecek olmam bana yeterince acı veriyor.Öncelikle sevgilim burdan göçüp, gitmeden önce senden istediğim birkaç şey var.Umuyorum ki bunlar senin için zor şeyler olmaz.Fazla uzatmadan asıl anlatmak istediğim şeylere devam ediyorum.Ben olmadığımda veya yokluğumda her neyse üzülüyor olabilirsin ama lütfen kendini harap etme.Hayatını yaşa.Benim için kendini mahvetme hatta kendine yeni birini bul aşık ol,sımsıkı sarıl benden daha çok sev önce kalbine girsin,sonra kanına karışsın kalbin sadece onun için atsın ama bu demek oluyor ki beni unutasın,beni unutma ama kendinide üzme.Bu konuda umuyorum ki anlaştık.Nede olsa bu hasta adamı kırıcak değilsin.Bunları senden istediğim için lütfen bana kızma sevgilim ama insanlar sevdikleri için en güzelini isterler değil mi ? Bunu çok iyi biliyorsun.Bir yanının hala ben olduğunu,bana kızdığını biliyorum haklıda kızmalısın.Bu mektubu yazıyorum çünkü kendimi buna mecbur hissediyorum sebebi benden sana bişiler kalsın bilmen gereken şeyleri bil istiyorum.Bu satırları yazmayı ve bu kağıdı açmayı asla istemezdim ama ben olmadığımda benden sana kalan somut bişey olsun istedim her özlediğinde okuyabilmen için hasretini bununla yatıştırman için yazıyorum.Buna sen olan yarım mecbur hissediyor.Şimdi söyleyeceklerim karşısında o güzel gözler ıslanacak biliyorum beni dinlemiceksin onuda biliyorum.Lakin bu konuşmayı yapmak zorundayım sen ister buna uy ister uyma ben yinede devam edeceğim başladığım bu şeye devam edeceğim.Birazda buraya nasıl geldik onun hakkında konuşmak istiyorum.Kanser olduğumu öğrendiğim gün normalde bana normal gelmeyen şeyler kafama dank etti.İşte ben o gün hayatı dolu dolu yaşamak gerektiğini anlamıştım. Her anın tadına vararak, her anı hissederek, her anı kafanın bir köşesine kazımak gerektiğini anlamıştım işte bu yüzden hayatını yaşamanı istiyorum.Bu çok farklı yerlere çekilebilecek bişey ama olsun sen benim ne demek istediğimi anlıyorsundur.Emin ol ki hayatını yaşarsan,beni dinlersen pişman olmayacaksın hatta bana teşekkür ediceksin.İnsan ölüm düşüncesini kafasında yer edince her şeyi daha iyi anlıyor, hayattaki hiçbir şey geri alınamıyor.Zaman,sanki su gibi, bunu hep yaşamda biz insanlar olarak gözardı ettik ama sen farklılık yap,etme.Ve herşeyin farkında olarak yaşa ama gerektiğindede akışına bırak.Aşk için acele etme evet ben bundan sonra olmucam kollarımı beline sarımıcam o güzel kokunu içime çekmicem belkide nefesinle nefes bulmıcam ama senin bu bir başkasını sevmeyeceğin anlamına gelmez.İlla ki senin gibi birinden etkilencek birileri olcaktır.İnan ki zaten etkilenmemek mümkün değil her sana yakınlaşmaya çalıştıklarında illa ki aklına ben gelicem ve geri çevirceksin kendini suçlu hissetceksin ama şunu unutma gönlün her zaman rahat olsun ben asla sana öyle bişey yaptığın için kızmam,kızamam.Bu bencilliğimi yapamam seven insan bencillik yapamaz zaten.Hiç bi zaman geçmişin gölgesinde yaşanma,sen bunu hep yapıyordun.Geçmişini unut ama geçmişteki sana mutluluk veren insanları asla unutma acı verenleri ise sil at.İnsanlara karşı,hep dolu dolu ve neşeli ol, her zaman kendini güçlü göster, hiç bi zaman zayıf düşme. Sonsuz yolcuğa bir kaç adım kalmışken sana benden kalan en büyük vasiyet bu olsun sevgilim asla kendini yaptıkların ve yapacakların için suçlu hissetme ben her zaman seni affediyor olacağım.(Orkun Uruş).....Her zaman insanlar ölür ama kalpleri asla ölmez ve kalbindeki kişi sonsuza kadar kalbinde durmaya devam eder...".

Mektubun yanındaki küçük not yüzümdeki ezelsiz tebessümün tek sebebiydi.Şu kısacık fani hayat ona böyle iğrenç bir son sunmuştu. Kaderin veya olacağın önüne asla geçilmiyordu.Bunu çok iyi biliyordum.Her an onu çok özlüyordum.Film şeridi gibi anılarımız sürekli gözümün önünden geçiyordu bu ise bana acı vermekten başka bişey yapmıyordu.Gözümden kağıda yavaşca akan sıcak sıvı
kağıttaki lacivert mürekkebin kağıda hızla yayılmasını sağlamıştı.