GÖNÜLÇELEN

22.bölüm Belki

7 haziran

Beni güzel günler bekleyecekmiydi ?
Bir gün o küçüklüğümden beri hayalini kurduğum güzel günler gelecekmiydi ?

Belki...

Ruhum çürümüş ve bedenim buruşmuş,kemiklerim kireç bağladığı zaman belki.(!)

Bu gidişle ancak o zaman bulacaktım huzuru,mutluluğu.

Bunu kendime binlerce kez söylemiştim.

Hoş,hiç birinde de kendime mantıklı bir açıklama verememiştim.

Bu belkide böyle devam edecekti.Hiç bir zaman -yaşlandığımda bile- huzuru ve mutluluğu bulamayacaktım.

Yaşadığım en acı şeylerden biride buydu.Diğeri ise Eymen'i sevdiğim gerçeğini kabullenmem ve onun beni yüzüstü bırakmasıydı.

En büyük ve son aşkım olduğunu sandığım Orkun'u onun sayesinde unutmuştum.Benim yaralarımı sarmıştım.Hayatımdaki yeri,rolu büyüktü.

Aklıma ya ayda ya da yılda bir geliyordu.Onun dışında ismini bile anımsamıyordum çünkü öylesine Eymen'i düşünmekle meşguldum ki aklıma Orkun'u getirmiyordum.

Bir nevi uyuşturucu olmuştu o olmadan deliriyordum.Herşey de her yerde o olsun istiyordum.

Zorda olsa kendime bunu itiraf edebilmiştim ama ona yaklaşamıyordum.

En acı olan şeylerden diğer bir tanesi de onu deli gibi severken ve 1-2 ay gibi bir süre onunla aynı şehir de bulunma şerefinde bulunamayacak olmamdı.

Hem de bu denli aramız bozukken, bana ihanet etmişken.

İşin kötüsü beni hayal kırıklığına uğratmış olmasına rağmen ona hala deli gibi bağlı ve seviyor olmamdı.

Bunu nasıl yenecektim ? Nasıl hislerimi yok sayacak,nefretimi ön plana çıkaracaktım ?

Asla..

Ben bu değildim.En ufacık bir hataya
karşın aşkıma örtpas edemezdim. Yapamazdım.

O bana ne yaparsa yapsın onu niyede severdim.

1 olurdu,2 olurdu ama yinede severdim.Bu belki de benim en nefret ettiğim huyumdu fakat sadıklığımı ortaya koyuyordu.

Sevmek benim için gururduda her şekilde gururumu ön plana çıkarırdı.

Severdim ama yazmadım,aramazdım.

Gururum buna hep engel olmuştu.Ve hala engel olmaya devam ediyordu.

Köpek gibi sevsem bile hiç bi şekilde yazmam,aramazdım.

Utangaçtımda,ne zaman onu görsem kalbimin delindiğini veya çatladığını hissederdim.Yüzümün domates tarlasına dönmeside cabası.

Belkide beni sevmeye değer kılan bunlardı.

Gururum,utangaçlığım,vazgeçmişliğim.

Eymende beni bu yüzden sevmişti.
Bende onu en kötü zamanımda sanki karanlığımdan çıkarmışcasına kurtardığı,kahramanım olduğu için sevmiştim.

Hem de çok hem de hala.

Bana ihanet ettiği günden beri bir gram sevgim azalmamıştı fakat canım çok acımıştı.Öyle yanmıştı ki canım öyle kırılmıştı ki gururum.Tüm aşkım şevkim herşeyde yok olmuştu.

Canım o olmadan hiçbir bir halt istemiyordu.

Sadece ve sadece o,o olsun yeterdi.
O olsun herşey düzelirdi.