Sayo

Eighteenth Chapter

Tanya's point of view

~Take my hand, take a breath. Pull me close, and take one step. Keep your eyes locked in mine, and let the music be your guide.~

Hindi nagsasalita yung kasayaw ko. Pero pamilyar ang mukha niya kahit may maskara. Alam kong si Joshua ito.

~Won't you promise me (Now won't you promise me, that you'll never forget), we'll keep dancing (To keep dancing) wherever we go next.~

Tingin ko nadidismaya siya kasi hindi siya ang magiging last dance ko.

~It's like catching lightning, the chances of finding someone like you. It's one in a million, the chances of feeling the way we do. And with every step together, we just keep on getting better. So can I have this dance? (Can I have this dance?) Can I have this dance.~

"Hindi ata ako meant para sayo." - sabi niya.

"Joshua, makakahanap ka rin. Atsaka hindi naman sure ito eh."

~Take my hand, I'll take the lead, and every turn will be safe with me. Don't be afraid, afraid to fall, you know I'll catch you through it all. And you can't keep us apart (Even a thousand miles, can't keep us apart). Cause my heart (Cause my heart is) wherever you are.~

Tahimik lang si Joshua habang sumasayaw kaya kahit ako rin ay tahimik lang. Ang awkward tuloy.

~It's like catching lightning, the chances of finding someone like you. It's one in a million, the chances of feeling the way we do. And with every step together, we just keep on getting better. So can I have this dance? (Can I have this dance?) Can I have this dance.

Oh, no mountains too high and no oceans too wide, cause together or not, our dance won't stop. Let it rain, let it pour, what we have is worth fighting for. You know I believe that we were meant to be. Yeah~

"Kung sino man yung pang 18th dance mo, sana totoo ngang mahalin ka niya." - Joshua

"Sana? Oo nga, sana kung sino man siya. Atsaka di pa naman natin sure kung ano mangyayari pagdating ng huling sayaw."

~It's like catching lightning, the chances of finding someone like you. It's one in a million, the chances of feeling the way we do. And with every step together, we just keep on getting better. So can I have this dance? (Can I have this dance?) Can I have this dance.~

Niyakap ako ni Joshua bago magpalit ng kanta para sa huling sayaw. Kinakabahan na ako.

~Minsan oo, minsan hindi. Minsan tama, minsan mali. Umaabante, umaatras. Kilos mong namimintas. Kung tunay nga ang pag-ibig mo, kaya mo bang isigaw? Iparating sa mundo.

Tumingin sa aking mata, magtapat ng nadarama. Di gusto ika'y mawala dahil handa akong ibigin ka. Kung maging tayo, sayo lang ang puso ko.~

Antahimik ng kasayaw ko. Ni ayaw niyang magpakilala. Nagulat ako nang biglang humigpit ang hawak niya sa aking kamay at todo ang pagtitig sa akin.

~Walang ibang tatanggapin, ikaw at ikaw parin. May gulo ba sa iyong isipan? Itugma sa nararamdaman kung tunay nga ang pag-ibig mo.~

"Hello." sabi niya sa akin.

Nginitian ko lang.

"Kilala mo ba ako? Kasi ako, kilalang-kilala kita."

Oh my! Kilala daw niya ako?

"Hindi eh. Sino ka ba?"

"Malalaman mo rin."

~Tumingin sa aking mata, magtapat ng nadarama. Di gusto ika'y mawala dahil handa akong ibigin ka. Kung maging tayo-~

"Mahal na yata kita. Sana kung ganoon man ay mahal mo rin ako."

Tatanggalin ko na sana yung maskara niya pero tinigilan niya ako.

~Kailangan ba kitang iwasan? Sa tuwing lalapit ma'y paalam. Ibang anyo sa karamihan, iba rin pag tayo, iba rin pag tayo lang.~

"Sino ka ba talaga? Ikaw ba si Mr. Forever ko?"

"Malalaman mo rin."

Tumingin sa aking mata, magtapat ng nadarama. Di gusto ika'y mawala dahil handa akong ibigin ka~

"Tanya Madlang-awa, simula noong araw na nagkita tayo, binago mo ang takbo ng buhay ko. Hindi ko alam kung bakit. Pero ang alam ko lang ay mahal kita."

~Kung maging tayo (Maging tayo). Kung maging tayo (Maging tayo). Kung maging tayo, sayo lang ang puso ko.~

Bigla akong niyakap ng kasayaw ko.

"Yes! And finally! Natapos na ang 18 dance! So ngayon, it's time na para magtanggal ng mask para makita natin ang mga ka meant to be niyo!" Sigaw ni Allia.

At unti-unti na ngang nagtanggalan ng maskara ang lahat. Ang iba ay masaya ang yung iba naman ay hindi.

Kumalas sa pagkakayakap sa akin yung partner ko at saka tinanggal ang maskara ko.

"Mahal na mahal kita, Tanya." - sabi niya ulit.

Tinanggal ko na ang maskara niya nang hindi na niya ako tinitigilan...

Oh my gee! Paano nangyari ito? Hindi maaari! Isang katulad niya? Sasabihing mahal ako? Napakaimposible! Ano bang nakain nito?

Hindi na ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Parang gusto ko siyang sampalin. Pero tinititigan lang niya ako...

Tumakbo na ako at umakyat sa kwarto ni Allia, nagpalit ng damit at nagready na para matulog.

This can't be. Napakaimposible talaga...

Gusto niyo bang malaman kung sino? Si TRISTAN. Oo, si TRISTAN LOIS JAVIER.