İlk gözünü açtığın andan itibaren birilerine güvenerek başlarsın hayata. İlk elini tuttuğun kişi hep yanında olucak zannedersin. Büyürken yakınlarına tutuna tutuna ayakta kalırsın. Bir şekilde birilene güvenir, sırtımızı yaslar ve onlara inanırız. İ...
(38'den direk 40'a geçmişim. Bu bölümü yayınlamayı unutmuşum. Karma bir bölüm zaten.)
İsteme-Söz-Nişan-bekralığa veda-Kına- Düğün süreci (hepsinden kısaca bahsettim. Uzatarak can sıkmak stemedim)
Çok az zamanımız vardı isteme için. Zehra ablanın bir arkadaşının butiği varmış. Oraya gittik elbise bakmak için. Kafamdaki elibisyi bulamazsamda beğendiğim bir elbiseyi almıştık
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İsteme benim için çok önemli bir merasim değildi açıkcası. Daha doğrusu çok abartılmaması gerken bi adetimizdi. İstemeye düğüne gider gibi hazırlanmak istemedim. Düz bir elbise seçtim.
Sabah erkenden kalkıp evdeki son işleri hallettik.
Zehra abla gelip saçlarımı yapmıştı. Makyajımı Yıldız abla halletmişti.
Düşündüğümden daha iyi olmuştum.
Kapı çalınca ben açtım kapıyı. Ömer'in ailesi sırasıyla eve giriyordu. Bizlerde istemeye tüm sülale gelirdi. Hem kız tarafı için hem erkek tarafı için geçerliydi.
En son Ömer elinde çikolata ve çicekle geldi.
"Çok güzel olmuşsun" dedi çiceği bana verirken.
Çok heycan yapmıştım. İçeri geçip Ömer'in yanına oturduğumda ellerim titriyordu.
Kapı çalmıştı. Kim geldi ki? Kalkıp açtım. Annem gelmişti.
"Bugündr yanında olabilir miyim?" dedi
"İçeri geçebilirsin" dedim
O içeri geçtikten sonra mutfağa geçtim. Kahveler için mutfakta Zehra abla, Ecem, İlayda, Selin vardı.
