Zümra -BAŞLANGIÇ

51

Selin ve Defne'ye yaptığım planı uygulamak için yalvarıyordum

"Bu evde şu anda 3 aile beraber kalıyor. Gece illa sesi duyan olur" dedi Defne

"İçiceklerine hap mı atsak?" dedim

"Saçmalama, o haplar çok zararlı. Hem Yıldız abla emziriyor o kullanamaz öyle şeyleri" dedi Selin.

"Şöyle yapalım. Siz gece evinize gitmek için çıkın 3-4 ssat sonra ben tek başıma çıkarım. Tek bir kişi olursam ses çıkarmam" dedim

"Olmaz" dedi Defne.

Yaklaşık bir saat daha yalvardım.

"Of, kızım bize kaçsan ne olucak? Gül gibi bakılıyorsun burda. Ya birşey olursa sana?" dedi Defne

"Ya ben artık daha iyiyim. Doktorda dedi. Bakım İlayda dahil kimsenin haberi olmayacak" dedim

"Of tamam." dedi Selin söylene söyleyene.

Akşam yemeğinden sonra plandaki gibi onlar gitti. Ben herkesin uyuduğuna emin olunca çantamı sessizce hazırlamaya başladım. Odamdan çıkıp parmak ucu ile yürüyerek girişe geldim. O anda girişteki odalardan biri açıldı. İçimden bildiğim duaları etmeye başladım.

"Nereye?" sesin İlayda'ya ait olduğunu duyunca içim rahatladı.

"şt! Ben gidiyorum. Selinlerin evinde kalıcam. Lütfen kimseye söyleme" dedim

"Aşk olsun! Bana neden söylemedin. Çantam hazır değil ama içinde var birkaç parça eşya. Alıp geliyorum bekle" dedi

Odadan çantası alıp hemen yanıma geldi. Beraber çıktık evden. Güvenlik kulübesinin oraya kadr geldik.

"Zümra ve İlayda Hanım? Siz misiniz?" dedi güvenlik.

"Evet" dedim

"Çıkamazsınız. Sergen Bey, ben gelene kadar dışarı bırakma onları dedi. Onu bekleyin" dedi

"Ne zaman dedi bunu?"

"şimdi telefondan arayıp söyledi "dedi

Arkamdan adım sesleri gelmeye başladı.

"Zümra nereye gidiyorsun?" dedi gayet sakin bir tonda.

"Selinlere" dedim.

"2 gün sonra kontrol için hastaneye gidiceksin. Ben seni ordan bırakırım. O kontrole kadar herkesin aklı sende kalıcak." dedi

Ilayda'ya baktım.

"O zaman sen burda kal ben gidiyim" dedi İlayda.

"İyi, öyle olsun"

"Ver çantanı bana. Sen taşıma" diyerek çantamı aldı ve beraber yürümeye başladık.

"Kızdın mı?" dedim

"Neye? Zümra yakında anne olucaksın. Nereye gidiceğine karışıcak seviyede değiliz artık ama sende evden kaçmak için fazla büyüdün. Konuşabilirdin bizle. İzin almak için değil, zaten dediğim gibi izin alıcak bir durumda değilsin. Sadece haber vermek amaçlı" dedi

"Ben yinede özür dilerim" dedim

"Özür dilemene gerek yok. Tek üzüldüğüm nokta biz seni bu eve güvenliğin ve sağlığın için getirdik. Hapsetmedik ki seni, sen kaçasın. Kaçmayı çare olarak görücek sana ne yaptık onu düşünüyorum ve bulamıyorum" dedi

Kısa bir sessizlik olmuştu. Sonra gülmeye başaldı.

"Ne oldu?" dedim

"Aklıma şey geldi. Sen galiba 17 yaşındayın. Emin her gün aynı saatlerde ses gönderiyordu senin hakkında. Bekledim bekledim atmadı. Sonra daha geç saate attı. Sinirli bir tonda konuşuyordu. Aynen şunu dedi, Kızın sağ olsun kime çekmişse kaçmış evden. Onu aradık bütün gün. Bu kadar. Mükemmel bir gündü yani. Yıllardır seninle şimdi Zümra ile aynı maratona devam. Abimin sesini duyman lazım. Burnunda soluyordu"dedi