Chapter 25
It's the day that we need to go home to the Philippines. Yesterday we end our trip walking around the city, taking pictures and by just having fun. It's very memorable moment of my life. I looked at Permian who's busy arranging our clothes. Nag presinta sya na sya na ang mag-ayos dahil nag ska at nahilo nanaman ako kanina and Permian being the protective boyfriend, I let him do that.
Nakahiga lang ako habang nakatingin sakanya na seryosong nag tutupi ng mga damit namin. Nakabihis na din ako kaya hindi hassle sa pag alis namin mamaya. "You need to go to the doctor when we arrive home, ok?" napangiti naman ako dahil doon. "Do you hear me, Eri?" napatango nalang ako.
Sumakay kami ng car rental papunta ng airport. I will missed the good days and memories here with Permian. Nang tinawag na ang flight namin ay hawak nito ang kamay ko. I can't help but to admire how he take care of me. I looked around and I saw some ladies looking at us or maybe looking only at Permian. Ano bang magagawa, gwapo ang boyfriend ko.
Buong byahe ay tulog lang ako. I feel like I'm very tired even if I'm just sitting the whole flight. Permian wake me up when we landed. I can't help but to feel nervous about lying to my parents. Paano kapag nalaman nila?
Hindi muna kami umuwi sa bahay, pumunta muna kami sa kompanya para ipaalam sakanila na nakauwi na ako. I let go of Permian's hand when we arrived at the company. I smiled at him before going out of his car.
"Take care, Permian" malambing na sabi ko. "Take care too. I love you" napangiti ako dahil sa huling sinabi nito. "I love you too"
Nang makapasok ako ng kompanya ay agad akong binati ng mga empleyadong na nadadaanan ko and I great them back. I went to my office and Felix is the one who's inside. "M-miss, mabuti po at nakauwi na kayo." sabi nito habang may mga tambak na papel na nasa lamesa ko. I walked towards his direction.
"You planned it with Permian, right?" tanong ko dito. Nakita ko ang pag silay ng ngiti nito sa labi. "Opo. ma'am. Matagal ko na pong alam na may relasyon kayo ni sir Permian dahil narinig ko po kayo nun dito sa opisina nyo." sabi nito. Naramdaman ko ang pang-iinit ng mukha ko.
Remind me that sex is a very big no inside my office. "Tsaka miss, hindi po ako hadlang sa relasyon nyo. Baka po ang iba ay hindi agad maintindihan ang kalagayan nyo pero miss, sa ilang buwan nating mag katrabahao ay napalapit na din po ako sainyo. Kaya naiintindihan ko po kayo." hindi ko alam pero naramdaman ko nalang ang pag tulo ng luha ko dahil sa mga sinabi ni Felix.
Nakita ko ang pagkataranta nito nang makita nya akong umiiyak. "I'm sorry, I'm just touched about what you've said." sagot ko. Inabutan ako nito ng tissue na malugod kong tinaggap. Pag katapos nun ay hindi agad ako nakauwi dahil ginawa ko pa ang mga papeles na nasa lamesa ko.
I looked at the clock and it's already 3:00 and hindi pa ako nag tatanghalian. Naririnig ko na din ang pag kalam ng sikmura ko. Tatayo na sana ako para kumain nang makaramdam ako ng pag kahilo. Humawak ako sa lemsa ko para hindi tuluyang matumba. I called Felix on the intercom.
"Feliz, come here at my office" I tried walking while still holding on some things near me because I felt like I'm going to collapsed anytime. Biglang umikot ang paningin ko at ang huling narinig ko ay boses ni Felix na tinatawag ako.
I woke up feeling very light. I looked around and it seems that I am at the hospital. Tatayo sana ako mula sa pag kakahiga nang makita ko si Felix na iniluwa ng pinto. Nakangiti itong tumingin saakin habang may dalang paper bag. Pumunta ito sa direksyon ko.
"Mabuti naman at gising ka na, miss" bungad agad nito saakin. I smiled at him and sat. "Nahimatay ka, miss, hinihintya pa ng mga doctor na magising ka para masabi kung ano pwede ka ng umuwi." sabi nito. Binuksan nito ang dala nyang paper bag. "What's that?" tanong ko sakanya.
"Pasta, miss. Hindi ka pa kasi kumakain simula noong umupo ka sa upuan mo sa opisina." sabi nito. Bigla naman akong nakaramdam ng gutom nang sumabog ang amoy ng pasta sa buong silid ko. Agad akong kumain.
Napatingin kami sa pinto nang bumukas ito at iniluwa ang isang doktora. I smiled at her and she has that very friendly smile. "Good evening, miss Conception, I am doctora Menendez. "
"Good evening po."
"We ran some test to you and we found out that you're 4 weeks pregnant. Congrats" nakangiting sabi nito. Hindi ko na naintindihan ang ibang sinabi nito dahil mas nag marka saakin ang narinig kong buntis ako. I touched my flat tummy, there is life inside me. I have a child. Hindi ko alam kung ano ang magiging recation ko. Naghahalo ang nararamdaman ko, saya, gulat, excitement at takot.
"Miss, mag pahinga daw po kayo gaya ng sabi ng doctora kanina at wag kayong magsi gagalaw dahi baka makasama sa baby nyo. " sabi ni Felix saakin habang nasa sasakyan kami. Hinatid ako nito sa harap ng bahay namin. I smiled at him. Marami syang naitulong saakin ngayong araw.
"Thank you, Felix. Good night" nakangiting sabi ko dito bago lumabas ng kotse nya. Pag kapasok ko ng bahay ay narinig ko ang ingay na nanggagaling sa kusina. Agad akong pumunta doon para tingnan kung anong meron doon. Permian and I have a baby now so I need to be more gentle and careful.
"Eri, you're here na pala." masayang sabi ni mommy at sinalubong ako ng yakap. "How's your trip, sweetheart?" tanong ni mommy. I smiled at her. "It's fine, mom" sagot ko. Napatingin ako sa mga taong nasa lamesa and I saw Permian wit Claudia.
"Permian brought his girlfriend to our dinner." nakangiting sabi ni mommy na mukhang sobrang saya dahil nag dala ng babae si Permian dito sa bahay. Nagtama ang paningin namin ni Claudia, may pang-aasar sa paraan ng pag tingin nito saakin. I looked away.
A/N: Comment your reaction about this chapter
