Chapter 27
I woke up because of my ringing cellphone. Kahit nakapikit ang mata ay nakuha ko ang phone ko na nasa side table ng kama ko.
"Hello? " sagot ko sa sa tawag. Hindi ko alam kung sino ito dahil antok pa ako.
"Baby... " biglang napamulat ang mga mata ko dahil sa boses na iyon. Napatingin ako sa orasan para tingnan kung anong oras na. It's only 2 and he's calling me.
"Permian, may problema ba? " takang tanong ko. Hindi naman kasi tumatawag ng gantong oras ni Permian saakin. I wonder why he called me this hour.
"Nothing, nagising lang ako and I found myself thinking about you. " napangiti ako dahil sa sinabi nito.
" Did you dream about me, baby? " malambing kong tanong sakanya habang nakatingin sa kisame ng kwarto ko habang may ngiti sa labi.
"Yeah and I miss you. " malambing na tugon nito dahilan nang pag lawak ng ngiti ko. Is this called midnight talk?
Marami pa kaming pinag usapan ni Permian at hindi ko namalayan na nakatulog na pala ulit ako. I walked up the next day because my phone is only 3%, buong gabi ba kaming nag tawagan?
Bumangon na ako mula sa pag kakahiga at nag simulang ayusin ang kama ko. Mabuti nalang at hindi ako nakaramdam ng morning sickness ngayong araw.
Plano ko ngayon ay manatili nalang muna dito sa bahay. Pag katapos kong mag linis ng katawan at agad akong bumaba at pumunta sa kusina.
"What's your plan?".napakunot ang noo ko dahil sa ingay na nag mumula sa kusina. It's mommy's voice and she's talking to Tito Lucho.
Hindi ko na narinig ang sagot ni Tito Lucho nang parehas silang napatingin saakin. What are they talking about? They looked shocked when they saw me at the entrance of the kitchen.
Nawala naman iyon agad at lumapit sa pwesto ko si mommy.
"Eri, kanina ka pa dyan? " tanong nito. I smiled at her and shaked my head.
Niyaya na ako nito mag almusal but I can sense that there is something wrong because of mommy's side glances on Tito Lucho. I remain quite while they are talking about some business.
"Eri, what do you think about having a branch on other countries, like Singapore? " Tito Lucho's company has many branches all over the world kaya minsan pumupunta sya sa ibang bansa para tingnan ang business nya doon.
"It's a great idea,Tito and also Singapore is a very nice place for business. " nakangiting sagot ko. Nag tanguan naman silang dalawa.
Pagkatapos mag almusal ay nag tungo ako sa kwarto ko para uminom ng mga vitamins ko para sa pag bubuntis. Napahawak ako sa tiyan ko. I'm planning to tell about Permian about our baby and about our relationship to our parents.
Nag-ayos na ako para sa pag punta ko sa site nina Permian. Hindi pa kasi tapos ang ginagawa nilang building doon.
I am wearing a jeans and a white turtle neck. Habang nag susuklay at narinig ko ang pag katok sa pinto ko at niluwa nun si mommy. She looked at me from head to toe before giving me a smile.
"May lakad ka? " tanong nito habang papalapit saakin. I looked at her on the reflection on the mirror.
"Yeah, I am meeting someone. " sagot ko.
"Pwede mo ba akong samahan muna, I want to go at the mall. Let's have a mother and daughter bonding, matagal na din kasi simula nang pumunta tayo sa mall na tayong dalawa lang. " I looked at her before nodding. Maybe, this will be the perfect time to convince mommy about the relationship between Permian and me.
"Sige po. Makakahintay naman po ang kikitain ko. " sagot ko dito. Nakita ko ang pag silay ng ngiti sa labi nito bago lumapit saakin at sinalubong ako ng yakap.
Nasa kotse na kami ni mommy habang papunta sa mall na gusto nyang puntahan. I don't n have any idea how to tell her but I just hope that she will understand.
I love Permian and I will do anything just to be with him. I trust him more than anyone.
Bumaba na kami sa kotse at agad na pumasok sa loob ng mall. Namili kami ng mga damit. Napakunot ang noo ko nang makita kong binibilhan ako nito ng mga bagong damit.
"Mom, you don't have to buy me a new clothes. Marami pa po ako doon sa hindi ko pa nagagamit. " sita ko sakanya. Tumingin ito saakin bago hawakan ang mukha ko.
"It's okay, sweetheart, ngayon lang tayo nakalabas pag bigyan mo na ako." nakangiting sabi nito.
Matapos mamimili at kumain kami sa Ilang restaurant, mabuti nalang at hindi ako nasuka as amoy ng pagkain. Nothing gutom na din si baby kaya hindi na nag inarte pa.
"Saan pa po tayo pupunta? " tanong ko. Nasa sasakyan na kami at hindi ko alam kung saan ang susunod naming pupuntahan. Napatingin ako sa phone ko, it's already lunch break. Baka kumakain na din si Permian.
"May dadaanan lang kung tayo. " seryosong sabi nito. Hindi ko alam pero hindi ako mapakali dahil habang nasa byahe kami. I looked at my phone and there is no message from Permian.
Napahinga ako ng malalim bago ipikit ang mga mata. I felt dizzy and everything is going around. I looked at mommy and he's covering his nose and mouth. What happened?
Nanghihina din ang buong katawan ko. "M-mom" nanghihinang tawag ko dito. Tumingin ito saakin at hinaplos ang buhok ko.
"I don't want you to stain your name because of that guy. He will bring you down with him, Eri kapag hindi kita inalis dito. " malungkot ang boses nito.
"M-mom" tawag ko ulit.
Naramdaman ko ang pag hinto ng sasakyan. Tumingin ako sa bintana at nanlaki ang mga mata ko nang makita kong nasa airport kami. Kinuha ko ang phone ko na nasa bag ko, kahit nanghihina ay pinilit ko pa ding kunin ang phone ko sa bag at idial ang number ni Permian.
Few rings and he's cannot be reach. Nanghihina na din ang buong katawan ko. I tried to dial him again. I can feel that any time I will collapsed.
"What are you doing, Eritrea? " Galit na tanong ni mommy nang makita nyang hawak ko ang cellphone ko. Agad nyang kinuha ito mula saakin at tinapon sa labas. Nakita ko ang pag kabasag nito.
Permian, help me. Help us.
Hinawakan nina mommy at nung driver ang magkabilang braso ko paplabas ng kotse. I wiggled my arms but they're hold are til tight for them to let me go.
Nararamdaman ko na ang pangingilid ng luha ko. My hopes are falling down. I don't want my child to live without his father. Hindi ko alam kung saan galing ang lakas ko at natulak ko ang driver.
Napaupo ito sa sahig. "Eri, come back here. " sigaw ni mommy habang hinahabol ako. Nakahawak ako sa pader ng airport at pinipilit na makalabas. I want to see Permian. I want to be with him.
Nang makarating ako sa parking ng kotse at agad akong pumasok doon. Mabuti nalang at naiwan nung driver yung susi. Nakita ko sina mommy na papalapit na sa pwesto ko.
Nang mag start na ang kotse at agad akong nag drive. Permian, I need you. Nang lalabo na din ang mga mata ko dahil sa pag-iyak. I compose myself. Nakalayo ka na kina mommy.
Patarik ang daanan at medyo mabato. Naramdaman ko na parang may iba sa kotse. I tried stumping the break but it didn't work. Napatingin ako sa daan. One thing is for sure, walang break ang kotseng ito.
I love you, Permian. I will love you until we meet again in another life. You will always be my one and it engineer. I will never forget this life, that I have love a man like you.
I'm sorry if you will not see our first born but I promise we will meet again. Maybe not in this life but soon... I will meet you again, my love.
Hindi ko na alam ang sunod na nangyari. Nanatiling napapikit ang mga mata ko ay hawak ang tiyan ko hanggang sa naramdaman ko ang malamig na tubig na tumama sa katawan ko.
Good bye, my love...
