"Alo Taehyung haber var mı? Bulabildiniz mi?" Endişeyle bugün bilmem kaçıncı kere Tae'yi aramıştım. "Hayır Jungkook hayır hiçbir haber yok! Kafayı yiyeceğim nerede bu? Jin ile beraber saatlerdir he yere baktık." Ağladığı belli olan ses tonunu duyunca daha fazla gerilmiştim. "Tamam kapatıyorum siz aramaya devam edin bende tekrar bakayım."
Bulunduğum sokaktan tekrar çıkıp farklı yere gittim. Birkaç saat önce Tae benim bara gelmiş ve Yoongi'yi hiçbir yerde bulamadığını ve aramalarına da cevap vermediğini söylemişti. Tabiki beni ayılttıktan sonra bunları söyleyebilmişti.
Yanında Jin ile gelmişti. Anlaşma yapıp iki taraf da farklı yerlere baktık. Fakat saatlerdir hâlâ bulamamıştık. Daegu'ya bile gitmeyi düşündük.
Ailesi sonradan oraya taşınmıştı ve oraya gitti diye tahmin etmiştik. Fakat annesini aradığımızda orada olmadığını söyledi. Ona da bin türlü yalan söyledikten sonra tekrar aramaya koyulmuştum.
Şimdi ise gidebileceği yerlere bakıyorduk. Normalde çok sevdiği ve her zaman kafası yerinde değilken bile bulduğu nehire bakmıştım fakat orda da yoktu.
Gözümden akan yaşları yeni fark edip hemen sildim. Kolay kolay hatta hiçbir zaman böyle birşey yapmamıştı. Gitmek istese bile bize haber verirdi. Okulun oraya gidip etrafına bakındım. Her zaman gittiği kafeye her zaman gittiği parka her yere...
Hiçbir yerde yoktu ve kafayı yemek üzereyim. Sonra birden bire aklıma evinde olabileceği gelmişti. Tabi ya oraya hiç bakmadık. Hemen yönümü değiştirip eve doğru adımladım daha doğrusu koştum. Okulun bitmesine iki ders vardı ve biz sabahtan beri Yoongi'yi arıyorduk.
Eve gidip hemen ziline basmaya başladım. Kapıyı yumruklayıp bağırdım. Fakat hiçbir şekilde ses falan gelmiyordu. Jimin' in kapısına baktım ve onun da okulda olduğu aklıma geldi. Yoksa ona gider sorardım.
Aşağıya inip ev sahibinin kapısını çaldım. Belki o Yoongi'yi görmüştür. Hızlıca onun da ziline basıp beklemeye başladım. Kapı açıldığı anda konuşmaya başladım"Hyunbin amca merhaba. Şey sorucaktım Yoongi'yi acaba hiç gördünüz mü?" Umutla elle tutulur birşey söylemesini bekliyordum.
"Ah merhaba Jungkook. Ve evet sabah gördüm. Çok erken bir saatte gördüm beş yada altıydı. Ben çöp atacağım sırada onun ve Jimin'in olduğunu tahmin ettiğim sesler geliyordu. Bağırışma sesi." Son dediğiyle ağzım açık kalmıştı. Yoongi birine bağırmazdı ki.
"Neden bağırıyordu biliyor musun?" "Hayır ama sonrasında Yoongi kapıdan hızla kıpkırmızı olmuş bir halde çıktı. Kavga ettiler galiba çünkü Jimin hep Yoongi'nin sesinden rahatsızlık duyduğunu söylerdi. Ben de Yoongi'nin durumunu bildiğim için sadece geçiştiriyordum. Ama galiba bugün kendileri kavga etti." Sadece kafa sallayıp çıktım binadan.
O piçi öldürecektim. Kesin Yoongi'ye birşey yapmıştı ve biz şuan onu bulamıyorduk. Hemde onun yüzünden.
Yoongi'nin Jimin'e ne kadar değer verdiğini biz biliyorduk. Ve ona bağırması yada sinirlenmesi yüzde sıfırdı. O sabırlı bir insandı kaldı ki karşısındaki de Jimindi.
O çocuğu sevmiyordum. Yoongi'yi üzeceği çok belli. Ve bu olayla da doğrulanmış oldu.
Okula sinirle girdim. Son derstelerdi galiba çünkü kimse yoktu ortalıkta. Hemen müdür yardımcısının olduğu odaya kapıyı çalmadan girdim. Şuan bunu düşünebilecek bir durumda değildim. Fakat girdiğim anda bizim müdür yardımcısı değil de başka bir adamın oturduğunu gördüm.
"Umarım kapıyı unuttuğun için çalmadın?" Sorar gibi konuşmuştu. Hayır bilerek çalmadım? "Müdür yardımcısı nerde?" Onun dediğini es geçerek cevap verdim.
