Zamknięta w swej własnej celi,
Stworzonej z pamięci bram,
Z milczenia są ściany stworzone,
A z tęsknoty podłogę tu mam.
Uczucia są na suficie.
Tak proste w zamianach swych.
Bo z dobrych nagle są złe
A dobre potrafią wyjść ze złych.
I pętla tak kręci się w kółko
Zależy kto czego chce
A ja stoję obok wszystkiego
Starając wyciszyć się.
Bo gdy cię wciąż ignorują.
Zaczynasz znikać dla siebie.
Uczuciom nie można się poddać,
Bo zawsze zawiodą w potrzebie.
Lecz gdy będziesz mnie potrzebować to będę
Zawsze postaram się pomóc,
Bo wiem ile znaczy wysłuchać
Wyciągnąć pomocną dłoń.
Tylko wciąż nie rozumiem
Dlaczego tylko gdy mnie potrzebujesz
To jestem ważna
Bo gdy jest Ci dobrze to nawet nie pamiętasz że istnieje.
I nieważne jak bym się nie starała
Nigdy nie sprostam oczekiwaniom.
Bo próbuję już tyle lat
A to wciąż za mało...
