Wielu jest ludzi chodzących po świecie,
Nieważne, czy w zimę, na wiosnę, czy w lecie...
Lecz każdy inne zmartwienia posiada.
Nie każdy nad nimi ze spokojem włada...
I męczy się człowiek nad sensem istnienia,
Nad myślą swa zgubną, na tle jej znaczenia...
A serce mu krwawi i widok przysłania,
To jedno uczucie, tą chęć do kochania...
Bo ile tak można odkładać marzenia,
By w końcu się wsłuchać w ten rytm przeznaczenia...
I stanąć na nogach, pozbierać się z ziemi,
By więcej nie chodzić po tym świecie cieni.
Lecz stąpać, już pewniej, po drodze poznanej,
Iść twardo do przodu, po ścieżce wybranej.
Zapomnieć o wszystkim co się wydarzyło...
Przeszłość zostawić za sobą - ,,Co było, to było''.
_____________________________
Dzięki za te 400 wyświetleń ;)
