Zapomnieć, ale jak?
Gdy w pamięci mej obraz wciąż wyraźny.
Jak wspomnienia wymazać, gdy tak piękne są w wyobraźni?
Czasu cofnąć nie pragnę, bo za dużo dobrego bym straciła.
Lecz dlaczego mnie nęka wciąż ta chwila?
Czy dobrze zrobiłam?
Czy błędem to było?
Tego nigdy się nie dowiem.
Teraz pragnę znów żyć chwilą.
Chociaż wciąż jest nadzieja
Że kiedyś zapomnę
Bo naprawdę pragnę uwolnić się od wspomnień
To jednak nie potrafię
Bo za dużo radości mi dały.
I choć to strasznie bolesne
To wiem że to nie sen
To wszystko było prawdą
A ja nie mogę
Nie chcę
Stracić tych chwil.
Chociaż boli bardzo
To wiem że nigdy nie wrócą.
Jak sen. Lecz prawda.
