Lavanta Esintisi

TANITIM 2

Ufuk şirketten gelmişti. Üzerini değiştirmiş ve oturma odasına geçmişti. Ama aradığını burada bulamamış ve üst kata çıkmıştı.

"Melis neredesiniz?"

Ufuk heyecanlıydı kızının doğmasına az kalmıştı. Onu bir an önce kucağına almak istiyordu.

Melisi bu kattada bulamayınca kaşları çatılmaya başlamıştı. Melis ile bir anlaşmaları vardı. Evin sadece giriş ve birinci katını kullanacak diğer katlara asla çıkmayacaktı. Sinirle ikinci kata çıktı burada da yoktu. Son olarak üçüncü kata çıktı. Bu kattaki odalardan biri kızlarının hobi odası olacak şekilde dizayn ettiriliyordu. O odadan ağlama sesleri geliyordu. Evde kimse yoktu. Ufuk karısına ve kızına bir şey oldu diye korktu. Hızla odaya girdi. Melis elindeki içki şişesi ile yerde oturmuş ağlıyarak karnına vuruyordu.

Ufuk bu duruma çok şaşırmıştı. Üzerindeki şaşkınlığı azalttığı an hızla Melis'in yumruk yaptığı elini tuttu ve diğer elinde tuttuğu şişeyi alıp duvara fırlattı. Duvarda parçalanan şişe ile kendine gelen Melis hızla ayağa kalkıp Ufuk'a açıklama yapmaya başladı.

"U-ufuk ben açıklayabilirim. Sa-sadece küçük bir kriz-"

"Kes! Sen ne yaptığını sanıyorsun? Karnındaki bebek benim kızım onun canını nasıl yakarsın?"

Kapıdan gelen sesle ikiside o yöne baktılar Toprak ve Rüzgar korku dolu gözlerle annelerine bakıyorlardı. Daha 12 yaşında olmalarına rağmen birçok şeyi anlayabilecek kadar zekiydiler. O an annelerine karşı ilk defa olumsuz bir duygu beslediler. Bunun adı öfkeydi. Kız kardeşlerinin canını nasıl yakabilirdi bu kadın? Bunu fark eden Melis endişelendi. Kocası ve oğulları artık onu o kadar sevmeyeceğini yalnız kalacağını düşündü. Ve öylede oldu o günden sonra Melis'i kimse yalnız bırakmıyordu. Hayır onu önemsediklerinden değil bebeğe bir şey olmasından korkuyorlardı. Ufuk'un annesi Melis'i hiçbir zaman sevmemişti. Ama ona her zaman saygı duymuştu ta ki torunu hakkındaki düşünceleri duyasıya kadar. Aynı şekilde Ufuk'un abileri de onun iyi olmadığını bir hastaneye yatırılması gerektiği yönünde konuşuyorlardı. Rüzgar ve Toprak dışında diğer çocuklarda annelerinin bu değişimini fark etmişlerdi.

Melis ailesinin ondan uzaklaştığını hissetmeye başlamıştı. Ve tüm bu olanların tek sorumlusunun karnındaki bebek olduğunu düşünüyordu. Ondan kurtulmalıydı ama kimse kendisinden şüphelenmemeliydi.

O gün. Herşeyin değiştiği o güne kadar sabırla beklemeye başladı...