Lavanta Esintisi

21.BÖLÜM

"Yyaa abi olmuyor kii."

"Odaklanmıyorsun kii?"

Beni taklit etmesiyle istemsizce güldüm.
O da tebessüm etti.

"Tamam hadi son kez atış yap bugünlük yeter."

Derin bir nefes alıp silahı karşımdaki hedefe doğrulttum. Aldığım nefesi yavaşça verdim ve silahı ateşledim.
Silahı gözümün hizasından çekip hedefi kontrol ettim.

"Aaa omzunu sıyırmış!"

Abim bu heyecanıma gülüp "Zaten senin yaralaman gereken maksimum yer orası."

"Şimdi sen iyi birşey mi söyledin kötü mü?"

"Nasıl algılamak istersen?" Bana göz kırpıp odadan çıktı. Bende hemen arkasından ilerledim. Burası biraz korkutucuydu.

Arabaya binince ona döndüm. "Gi-"

"Gideceğiz güzelim unutmadım."

Gülümsedim. Abim iddia konusundaki yaşananlardan dolayı onu affetmem için beni pasta yapım kursuna götürüyordu. Tek başımada gidebilirdim ama onunda pasta yapmasını istiyorum.

Rüzgar abinin dediğine göre ben daha doğmamışken Toprak abi ben doğduktan sonra benle pasta yapmak istediğini söylermiş hep. Ama mağlum kısmet olmadı. Neyse bu tatsız konuları konuşmaya ne gerek var de mi?

Önünde durduğumuz birayla hemen arabadan indim. Sabırsızlanıyorum abimin yanıma gelmesini bekledim. Elimi tutunca birlikte içeri girdik.

"Bence bu kadar heyecanlanmak birşey yok alt tarafı pasta yapacaksın."

Ona ters bir bakış atıp önüme döndüm. "Birlikte yapacağız."

Bunu buraya getireceğim diye öldüm bittim. Neymiş efendim? O büyümüş küçük çocuklar gibi pasta yapamazmış. Valla Rüzgar abi o kadar anlatmasa bu dediklerine inanacağım.

Birlikte büyük mutfağa girdik ve hocanın yönlendirmesiyle bir bölüme geçtik.

"Önce önünüzde bulunan iki yumurta ve bir bardak şekeri bir kapta iyice çırpalım."

Hocayı onaylarıp elime şeker bardağını aldım. "Abi ben şekeri katayım sende yumurtaları kır."

"Ben mi? Peh! Değil yumurtayı kırmak o şeye dokunmam bile."

Dudaklarımı büzdüm ve ona alttan alttan bakmaya başladım. "Öyle mi? Peki bir dahakine benim için yumurta kıracak bir abimle gelirim."

Abim yüzünü sıvazlayıp eline yumurtaları aldı. Ben kaba şekeri döküp onun yumurtaları kırmasını bekledim. Yumurtayı tezgaha vurdu. Kırılan yumurtadan akan sıvıyla hemen yumurtayı tüm bir şekilde kabın içine attı. Diğerinide aynı yapınca ağlamaklı bir sesle konuştum.

"Abi bunların kabuğunu ayırman gerekiyordu." Elimle kaptaki kabuklarını alıp çöpe attım.

"Kızım ben nereden bileyim?"

Elime makineyi alıp abime uzattım.

"Bunu ne yapacağım?"

"Bunun adı mikser kabin içindeki karışımı çırpacaksın."

"Be-"

"Evet abi sen hadiii bak diğerleri bizden önde."

Abim etrafına bakıp elimden hırsla makineyi aldı. "Kimsenin pastasını kardeşiminkinden güzel olmasına izin vermem."

Şaşkınlıkla ağzım açıldı. "Abi bu bir yarış değil."

"Olamazda zaten! Kimse senle yarışmaya cüret edemez. İzin vermem."