She's A Secret Billionaire (COMPLETED)

CHAPTER 33

ZACHARY'S POV

We're in orphanage. This is my first time sa sumama sa ganito dahil alam kung sasama rin si Sam. I don't know that this is really feels good when you help these kids. I don't understand bakit pa kailangan magpaanak ang isang babae kung aabandonahin naman nila ang bata, hindi naman sila yung maging kawawa kundi ang bata, na lalaki na walang magulang amd I felt that dahil naranasan ko ring walang magulang na susuporta sayo, I pray their happiness and peace of mind.

"Kuya, salamat po sa pagtulong niyo sa amin" I was shocked when a little cute girl approach me. I can see the happiness in her eyes.

I smile and lumuhod para pumantay ako sa kanya "You're welcome. We help you because you deserved to be loved. So don't let your life miserable okay?" Ngiti kung sabi sa kanya

"Kuya, hindi po kita maintindihan, ano po sinasabi niyo? Hindi niyo naman po ako minumura diba?" Cute nitong sabi. I chuckled secretly, this girl made my day. Ginulo ko nalang ang buhok niya at binigyan ng teddy bear, she genuinely smile and hugged me so, I hugged her back tightly.

Sobrang laki ng pagbabago ko since I met Sam. I don't used to smile in public. I don't usually help with someone, I used to start a chaos, I used to violate the rules and they saw me as an unethical man, that is who I am before in short I'm miserable. But everything changed when I met this girl named Samantha Bromeo who gives hope and be a torch to light up my way, she fixed the man that was fragile. I am always blessed and thankful to have her. Always.

"oh heto na pala sina Paterson and Samantha" rinig kung sabi ni Clarin kaya mabilis akong lumingon sa pumarada na kotse sa harap ng orphanage. What take them so long? Sila nalang kasi ang wala dito, sila nalang ang kulang.

Lumapit naman ako sa kotse para salubungin si Samantha at sumunod naman ang barkada namin. Habang lumapit ako ay lumabas sa kotse si Patpat at lumapit sa amin kaya nag fistbomb kami pati na rin ang iba. I'm waiting her na lumabas pero wala. Kaya nilingon ko si Paterson.

"Where is Sam?" Takang kung sabi kaya lahat naman kami ay nakay Paterson ang tingin.

"Oh I almost forgot that. Buti pinaalala mo sa akin King. Si Rafael kasi, our childhood friend, dumating kasi siya kagabi at ngayon lang nagpakita sa amin. Na miss niya kasi kami. Halos araw araw ba naman kami nag video call at si Sam lang talaga ang hindi niya tinawagan dahil di daw kasi siya nakapag pa-alam before umalis, nahiya eh, kaya pinagbigyan naming makapag usap sila." Mahabang paliwanag ni Paterson and she didn't even think to text or call me na di siya makakapunta? I am her boyfriend, dapat alam ko yun.

"Where are they now?" Seryoso kung sabi. I know they feel the heavy atmosphere and it is obvious that I am not in the mood.

"Sa bahay nila Sam" diritsong sabi sa akin ni Paterson kaya tumango naman ako.

"What are you thinking King?" Tanong ni Louie.

"I am not like before, I won't start a chaos. Susunduin ko lang siya" sabi ko at tumalikod na sa kanila.

"Nagagawa ng pag-ibig" rinig kung sabi ni Patrick

"Nakaka baliw talaga pag pinana ka ni kupido" rinig ko namang sabi ni Ameer

"Just let him, alam naman niya kung ano ang ginagawa niya" rinig ko namang sabi ni Paterson

Nakaka baliw talaga pag pinana ka ni kupido pero masaya. Yung sayang walang makakapantay at makakahigit, dahil kasama mo ang mahal mo, na hinahangad na pakasalan mo pagdating ng tamang panahon at pinangarap mong makasama habang buhay hanggang sa huling hininga mo. Mahal ko si Sam higit pa sa pagmamahal ko sarili.

Kung hindi man kami ang para sa isa't isa gagawa ako ng sarili naming daan at destinasyon para sa huli ay kami ang magkakatuluyan. Para sa akin, di ako naniniwalang sa destiny, dahil ikaw mismo ang nagdadala ng iyong kapalaran at kinabukasan.

Kung nasira ang inyong relasyon, hindi dahil iyon ang naka tadhana kundi dahil isa sa inyo ay may gumawa ng di maganda at gumawa ng bagay na makaka sira sa inyong relasyon that lead to say that 'we're not destiny'. Nasa mga kamay ninyo nakasalalay ang relasyon ninyo, kung aalagan mo ito, palaging didiligan tulad ng halaman at hindi pababayaan it will keep growing. Kaya ma swerte ako dahil tulad ni Sam ang nakilala ko, sa isang tapat at maalaga at higit sa lahat tunay ako mahal. Talagang wala na akong mahihiling pa.

Nasa sasakyan ako ngayon at nagmamaneho papunta sa mansiyon nila Sam. May tiwala ako kay Sam, gayunpaman di ko magawang magselos. Kinakain ako ng selos ang sistema ko, di ko magawang tumahimik at maghintay lang dun habang ang girlfriemd mo ay may kausap na ibang lalaki and worst childhood bestfriend pa nito na di mo pa man nakikita sa buong buhay mo at baka may gusto pa ito kay Sam. Hindi mahirap mahalin si Sam. Hindi.

Nang nasa mansiyon na ako nila Sam ay bumaba naman agad ako dahil kilala na ako ng mga guards nila ay pinapasok na ako dito.

Naka bukas ang pinto ng mansiyon nila kaya pumasoo nalang ako ng diritso pero napa tigil ako sa nakita. Bakit sila magkayakap? Is this part of their friendship? Mag yakapan? For real?

Napangiti naman ako ng mapait "Talking with childhood friends ha, is it really need to hug each other while talking?" Sabi ko sa kaya napa bitaw naman sila sa yakap at tumingin sa akin, nakita ko naman ang gulat sa mga mata ni Sam. She should, they should.

"King, mali kang ng iniisip" sabi ni Sam habang lumapit papalapit sa akin.

"What Sam? I saw you two hugging each other. Then mali ako ng iniisip? I am not that dumb para di maintindihan yan Sam? Hindi ako pinanganak kahapon para maging bob* at di maintindihan. I am not that stupid. " inis kung sabi

"Bro, You're wro-" I cut him off. Napa kuyom naman ang kamao ko dahil sa inis ko ng marinig ko ang boses ng lalaking 'to.

"Shut up!" Sigaw kong sabi at binigyan siya ng isang malakas na suntok kaya napahiga siya, narinig ko naman ang sigaw ni Sam sa pangalan ko pero di ko siya pinakinggan. Tatadyakan ko sana siya pero tinulak ako ni Sam at tinulungan itong lalaking 'to.  For real?

"Pwede ba King tumigil kana!" Sigaw naman ni Sam.

"What? Mas kinampihan mo siya kaysa sa boyfriend mo?" Di ako makapaniwalang tanong.

"OO! DAHIL MALI KA!" Sigaw nitong habang umiiyak. Parang sumakit naman ang dibdib ko ng makita ko siyang umiyak. Sobra naba ako? Over ba yung reaction ko? Di ko lang naman mapigilang maselos, fvck,  i misinterpret it.

Dahil di ko magawang tignan siya na umiiyak ay umalis nalang ako dun habang sinabunutan ang buhok ko. Fvck, I did a stupid mistake!