She's A Secret Billionaire (COMPLETED)

CHAPTER 26

JEAN'S POV

Apat na araw na ang lumipas matapos mangyari ang masamang balita kay King. Pero ganun pa man tuloy parin ang buhay namin, malungkot pero we have to move forward in order to survive and to be happy. But if you're in my shoes, I don't know if you still want to be happy, if you still want to smile after what my parents wants, and that is to marry the son of their business partner for our company. To be honest, wala akong interest sa business dahil medicine talaga ang gusto ko, pinilit ako nina mom and dad na mag take ng business pero ayaw ko kaya sa huli, wala silang ginawa.

Naalala ko naman si Drew. Mukhang di talaga kami ang para sa isa't isa. Pinagtagpo pero di tinadhana. Nakakatawang pakinggang diba? Oo mahal ko si Drew simula bata kami. Sino ba naman kasing hindi magkaka gusto sa kanya, e bait bait niya sa akin. Palagi niya akong nililigtas sa anong kapahamakan kaya unti unting nahuhulog ang loob ko sa kanya. Syempre di ko pinahalata yun na mahal ko siya, alam kung iba ang nararamdaman niya sa akin, alam kung as a friend lang yung pinapakita niya kaya di ko dapat bigyan ng meaning ang mga ginagawa niya, baka masaktan ako cut that nasaktan na nga pala ako. Pero ayokong masira ang pagkakaibigan namin, kahit dun lang, ayos na ako dun. Tanggap ko na yun. Matagal na.

"Mom ayaw ko po talagang magpakas-" isang malakas na sampal ang tumama sa pisnge ko na siyang nag patigil sa akin.

"Alejandro!" Sigaw ni mommy at inilayo ako kay Daddy

"Tumigil ka sa kaka putak mo diyan Jean, ngayon lang! Ngayon lang maging obedient kana man as a daughter. Be respobsible enough!" Galit na sabi ni Daddy. Nakatayo lang ako na parang estatwa dito dahil sa gulat at hapdi ng pagka sampal ni Daddy sa akin

"Aljandro, huwag mo ngang sigawan si Jean, low your voice" mahinahong sabi ni Mommy.

"Sige, Lorna, kunsintehin mo ang anak mo at para mas lalong titigas ang ulo" galit na sabi ni Daddy kaya niyakap nalang ako ni Mommy.

"Sir, mom. Sorry po. Pero nandito po si Mr. Drew Forteza, gusto raw po kayong kausapin" sabi ng maid namin. Si Drew? Anong ginagawa niya dito. Sumunod naman si Daddy sa maid papunta sa living room kaya sumunod narin kami, nauna si Mommy at pang huli ako, pinunasan ko pa ang luha ko bago tuluyang umupo sa sofa. Tinignan ko naman si Drew at ganun rin siya sa akin.

"Iho, what are you doing here? It is too late. May sasabihin kaba for business?" Promal na tanong ni Daddy, naka suit naman si Drew at pormal na pormal ito.

"Tito, tita. I just heard that Jean is going to marry with someone. " simple nitong sabi habang naka tingin kina Daddy na walang alinlangang tinanong iyan.

"Yes Iho, medyo nalugi na kasi ang kompanya namin, kaya we have no choice"sabi ni mommy, napa yuko naman ako dahil feeling ko parang benibenta ako nina mommy.

"I can help you tita, tito in your company, magbibigay ako ng 500Million para sa company niyo but in on condition, huwag niyong ipagkasundong ipakasal si Jean sa taong di naman niya mahal" seryosong sabi ni Drew. Anong ginagawa niya?

"Why are you doing this?" Tanong ni Daddy sa kanya. Tumingin naman sa akin si Drew at ngumiti.

"We're in relationship tito, tita. Sorry if we didn't tell you about that, we didn't mean to diasppoint you but Jean is just scared because she is too focus in her studies at ayaw niyang magalit kayo, but don't worry tita, tito, I promise that I will take care of your daughter, I will make her happy as much as I can" magalang nitong sabi. A-anong pinagsasabi nito? Di ako makapaniwalang tumingin sa kanya pero tinitigan lang niya ako. Na aksidente ba to? Tapos nagka amnesia at ang naalala lang niya ay magka relasyon daw kami? Pero impossible naman.

"Is that true Jean?" Ma awtoridad na tanong ni Daddy sa akin. Parang nag panic naman ako sa kaloob looban ko ng marinig ko ang pangalan ko na tinawag ni Daddy. Ilang segundo ako bago naka sagot ay nabasa ko ang ibig sabihin sa mga tingin ni Drew sa akin. Ang bobo ko. Literal.

"Yes dad" diritso kung sabi. Isang mahabang katahimikan naman dito sa living room.

"I didn't do this for my self, I did this for my daughter's sake, I want to make her future to be better so I decided to arrange her to my business partner's son. But seems like I don't have to be worry, since I'm complacent that my daughter is with you, Drew, I think I don't need to act like my company is going to lose" sabi ni Daddy na siyang ikinagulat ko.

"D-dad?" Gulat kung sabi. Tumingin naman sa akin si Daddy na nag aalala.

"I'm sorry kung nasampal kita anak, It is just that me and your mom are worried for your future. I hope you understand" mahinahong sabi ni Daddy. Ngumiti naman ako at niyakap siya. Parent's love, kahit sa future ko ay inaaalala parin nila. They know that I'm a dependent person, kaya nagaalala sila sa akin na baka di ko kayang mag isa pag nawala sila, I'm so thankful that I have a parents who are always with me.

"I think we have to talk them na hindi matutuloy ang usapan" sabi ni Mommy. Tumango naman si Daddy at umalis silang dalawa. My parents are weird but I find it so cute.

"Napaka slow mo talaga" inis na sabi ni Drew kaya tinignan ko siya ng masama.

"Sorry na, pero na gets ko na man eh" mahinang kung sabi, noon paman ay palagi na niya akong nililigtas pag nasa kapahamakan ako. Then now, niligtas na naman niya ako para di ako maipakasal. Tumayo naman ako at pumunta sa terrace at sumundo naman siya.

"Naintindihan mo?" Di makapaniwalang tanong niya. Ito naman si Drew, talagang bobo talaga ang tingin niya sa akin 100%?

"Oo nga ang kulit. Palagi mo naman ako nililigtas eh, kaya salamat" I genuinely smile. Thank you Drew. Umiwas naman siya ng tingin at naka tingin lang sa mga butuin sa kalangitan.

"Naalala mo ba nung bata tayo? Yung sinubukan nating bilangin ang star?" Natatwang sabi niya kaya natawa rin ako. Para kaming tanga noon, sino ba naman kasing makakabilang sa mga bituin.

"Oo, para tayong tanga nun" sabi ko habang tumingin din sa mga bituin.

"Jean, yun yung time na una kitang nagustuhan" diritso niyang sabi habang naka tingin sa kalangitan, tinignan ko naman siya at seryoso lang ito. "Bata pa tayo nun, grade 3 pa yata tayo nun eh, pero na gustuhan na kita nun. Hanggang ngayon. Alam kung hindi tama dahil magkaibigan lang tayo, I treasure our friendship Jean, but I just can't help to fall in love with you. Habang tumatagal ay minahal na kita, ng sobra. Kaya sabi ko sa sarili ko, di ito tama, ayokong masira ang pagkakaibigan natin. Kaya lumayo ako sayo, pero nung nakita kitang malungkot sa garden, di ko pala kaya. "Tumawa naman siya ng mapait " Nung nalaman kung ikakaksal ka, sabi ko sa sarili ko, huli na ako, wala na, tapos na, dahil ang tanga ko. Kaya pinangako ko sa sarili ko na sasabihin ko sayo ang nararamdaman ko, bago mo mahanap ang lalaking para sayo, para sa huli wala akong pagsisisihan. Sana magkaibigan parin tayo. Goodnight" sabi nito at naglakad paalis na di man lang ako tinignan, ng di man lang ako binigyan ng pagkakataon na magpaliwanag.

Sinundan ko naman siya, tumakbo pa ako para maabutan siya dahil malapit na siya maka labas sa gate namin

"Drew!" Tawag ko sa kanya kaya di siya tuluyang nakalabas ng gate at huminto "Di mo manlang ba ako bibigyan ng pagkakataon na magpaliwanag? Bakit ka umalis? Ayaw mo ba malaman na mahal rin kita? Na matagal na kitang mahal, na yung akala mo ay yun din ang akala ko. Aalis ka? Sige. Pero huwag ka na ulit nagpapakita sa ak-" isang mahigpit pero puno ng pagiingat ang yakap na natanggap ko sa kanya.

"Ulitin mo yung sinabi mo" bossy nitong sabi pero umiiyak naman. Naramdaman kung nabasa yung likod ko kaya alam kung umiiyak siya.

"Naging bakla kanaba nung narinig mong mahal rin kita? Ang weak mo" biro kung sabi sa kanya.

"Mahal mo ako? Di ka nagbibiro?" Mahinag tanong niya sa akin na parang di makapaniwala.

Niyakap ko naman siya pabalik at ngumiti. "Ayaw mo? Edi baba-"

"Fvck Jean, kung alam mo lang kung gaano kita ka mahal talagang malulunod ka sa pagmamahal ko sayo" sabi naman nito at napatawa naman ako.

"Corny mo" tawa kung sabi. Humiwalay naman siya ng yakap and he cupped my face.

"Can I kiss you?" Tanong nito na naka tingin sa mga mata ko. Di ko maipaliwanag kung gaano ako ka saya ngayon. Di ko akalain na yung inaakala kong lalaking mahal ko ay bestfriend lang ang tingin sa akin ay nagkakamali ako, dahil pareho pala kaming nararamdaman. And he is right, we only live once, better to tell your crush that you like her/him baka gusto ka rin pala niya at naghihintay lang kayo kung sino ang unang gagawa ng move. Wala akong sinabi sa kaniya at at ako unang humalik sa kanya. Nagulat pa siya pero tumugon naman ito kalaunan.