She's A Secret Billionaire (COMPLETED)

CHAPTER 11

JEAN'S POV

Nandito ako sa garden naka upo. I am just sitting here in the chair while looking the beautiful flowers in my sorrounding. Habang tinitignan ko ang mga bulaklak, na isip ko na naman ang usapan namin ni Daddy kanina. Bakit ba ganun? Bakit lahat nalang ng desisyon ko sa buhay ay palaging si Dad ang masusunod? Sana nandito nalang si Mommy, she is the only person who can understand me but she was gone, may her rest in peace. Napa hilamos naman ako sa mukha and take a deep breath.

"You look like crazy, Jean" napalingon naman ako sa likod ko ng may nag salita. Pero nung nakita ko kung sino yun ay inirapan ko lang naman ito

"Mygod Drew Forteza, if you are just here to irritate me. Just please not now. I am not in the mood to have a fight with your nonsense words" walang gana kung sabi.

"Ito naman masiyadong seryoso sa buhay, just chill, live your life to the fullest, just have fun, enjoy your life as a college student, don't take it serious, nakaka baliw yun" natatawa niyang sabi.

"It is easy for you to say, but it is hard for me to do" malungkot kung sabi

"Ano ba kasing problema mo?" Seryoso nitong sabi.

"Wow. It seems like you are curious about my problems now Drew" natatawa kung sabi "since we were kids wala kang ibang ginawa kundi asarin ako ng asarin" sabi ko sa kanya. Umupo naman siya sa lamesa at tinaasan ko ng kilay

"Ngayon lang 'to, kaya sulitin mo na, dahil after nito, aasarin naman kita" ngiti na sabu niya at natawa naman ako na umiiling

"As usual, ano paba" tumigil naman ako sa pagtawa at nag seryoso ang mukha, I think it is time to let go my feelings na rin kasi this is too much, kahit man lang sa pag share ng problems ko ay mababawasan ito. "Si Daddy kasi, di ko maintindihan, simula nung nawala si mommy parang pati siya nawala na rin. Parang wala na siyang paki alam sa akin, di na niya iniisip ang mararamdaman ako, he didn't even ask me if I am still okay or what he just spend his time for business" I take a deep breath para pigilan ang luhang lalabas sa mga mata ko "And now, gusto niya akong ipakasal sa anak ng business partner niya." Garalgal na ang boses ko at hindi kona mapigilan ang umiyak at naibuhos na nga ang luha ko. Tinakpan ko naman ang mukha ko gamit ang kamay ko para dun umiyak. Naramdaman ko nalang siya na hinahagod na niya ang likod ko.

"What did you say to your father?"mahina niyang tanong.

"I don't have a choice Drew, siya naman palagi ang masusunod eh" iyak kong sabi sa kanya. Hinawakan naman niya ang braso ko tinignan ko naman siya nang *what are you doing look* but he didn't mind it at pinatayo niya ako kaya tumayo ako at niyakap niya ako ng mahigpit. Bakit ganun? What I feel like I am safe and secure when he hugs me? Niyakap ko rin naman siya ng mahigpit. After a years, ngayon ko lang naramdaman na may kakampi ako, na may naka intindi sa akin and I am so glad. Siguro dahil childhood friends kami, pero pagkaiba lang, ay inaasar niya ako araw araw kaya hate ko siya pero na hindi ngayon.

"Sorry to hear that, don't worry, I am just here for you, you can lean on my shoulder  and I am always free if you need something to talk about and I am ready to be your pillow to cry on" mahina nitong sabi habang hinahagod ang likod ko na siya na mang mas nagpapaiyak pa sa akin ng sobra. Thank you. Thank you Drew.

SAMANTHA'S POV

Naglalakad na ako papunta sa cafeteria, nauna na sina Paterson at ang ka gang niya, ewan ko ba bakit hindi ko mahagilap sina Jean at Clarin, ewan ko kung saa  yungm nagsusuot. Nang makapasok na ako sa Cafeteria ay nilibot ko muna ang paningin ko and there they are

"Patpat!" Sigaw ko sa pangalan niya, imbes na si Paterson lang ang lumingon bakit lahat ng mga studyante dito ay lumingon din? Lahat sila ay masama ang tingin sa akin, ang iba nandidir pa ano mga problema nito? Kahit nagtataka ako dahil lahat ng mga tingin nila ay nasa akin ay nagpatuloy nalang ako sa paglalakad.

"Lakas pala ng boses mo Sam " natatawang sabi ni Hansel kaya pinanliitan ko siya ng mata kaya tinaas niya ang dalawa niyang kamay senyales na sumusuko siya. Baliw.

"Ako na mag kukuha ng pagkain" volunteer ni Derick at sinamahan naman siya ni Hansel. Kami nalang tatlo nina Patpat at Ameer ang natira dito.

"Oh ba't ganyan ang mukha mo?" Natatawang tanong ni Patpat.

"Sino naman ang maging masaya kung lahat ng tao dito nakatingin sayo ng masama?" Walang buhay kung sabi.

"HAHA masanay kana Sam, dahil halos kasama mo kami, talagang maraming magagalit sayo. Kaya dapat doble ang pag babantay namin sayo" paliwanag ni Ameer.

"Ameer, kaya ko ang sarili ko, ang pagtataka ko lang, bakit ba ganyan nalang ang trato nila sa akin? Dahil ba sa mahirap ako? Gusto ko ng tahimik na college life"sabi ko naman

"Sam, being a poor is one of the reason why students here in Chua University hates you, and they also hate you because you are one of us" napatingin naman ako kay Patpat sa sinabi niya

"What do you mean by One Of Us?" Taka kung tanong.

"Alam mo naman na isa kami sa Gangster World at si Paterson ang Jack II, we are famous Sam. They admire us because of our reputation. Our family is in the business world while us, are in the Gangster World. We are strong. We have power to control them. They hate you because they are jealous that you are our friend" paliwanang ni Ameer. Napailing naman ako dahil sa pagka immature ng mga student dito. Dahil lang sa ganun? Napaka kitid ng mga utak.

"Hola! Ito na ang pagkain, swerte niyo ha, dinalhan namin" nandito na ang pagkain namin dala nila Hansel at Derick.

"Kapal mo ha, ikaw naman nag volunteer" sabi naman ni Ameer kay Derick

"Ganun talaga basta mga Anghel" sabi ni Derick habang nakapikit pa. Gag*.

"Nga pala Ameer, ano pala update dun sa plate number? Nalaman mo ba kung kanino yun?" Curious kung tanong. Napa tingin naman sila sa akin at seryoso ang mga tingin.

"Di ko mahanap ang ganong plate number Sam, di siya naka register dun sa ni hack ko. Dahil wala dun, ibig sabihin Fake na plate number lang yun" Sagot naman ni Ameer na siyang ikinabagsak ng mga balikat ko.

"Mautak din sila ha" seryoso kung sabi.