She's A Secret Billionaire (COMPLETED)

CHAPTER 24

Nandito na kami sa mansiyon. Dito na kasi ako umuuwi after nung pagpunta nina mommy sa school and for safety narin at baka bigla nalang sumugod ang mga tauhan ni Christopher at bantaan ako.

"Your house is big than mine" sambit ni King na naka sunod sa akin.

"I don't consider this as my property, hindi ko naman to pera, kina kommy naman 'to" simple kung sabi.

"Good evening lady" sambit ng mayordoma ng maka pasok kami sa mansiyon

"Good evening manang, where's mom and dad?" Tanong ko sa kaniya dahil pansin kung wala sila rito.

"Nagmamadali pong pumunta sa opisina lady" tumango naman ako. May nangyari kayang di maganda? Whatever it is, I'm praying the safety of ny parents.

"Dito kanalang mag hapunan, di pa naman natuloy yung pagkain natin sa restaurant" sabi ko at nilingon siya. Tumango naman siya at sumunod sa akin papunta sa kusina, alam kung gutom na siya, kanina pa, ito narin yung way of saying my thanks to him para sa paghatid niya sa akin.

"Dahan dahan sa pagkain, baka mabulunan ka" natatawa kung sabi habang naka tingin sa kaniya. Grabi kaso itong maka kain parang di pinakain sa kanila.

Nilunok naman niya ang kinain niya before siya magsalita "you know what, you're good in cooking" sambit naman niya while pointing his fork at me. Nilutuan ko kasi siya, wala lang gusto ko lang. Since I was in elementary I used to play luto-luto with him. Nung nag highschool ako, tinuruan na ako nina Mommy at ng chef namin on how to cook the different dishes, una palpak ako pero but because I'm determine and I love what I'm doing, I didn't give up until I perfect every dish.

"Is that a compliment? Then thank you" ngiti kung sabi sa kanya, at di ko akalain na ngumuti rin siya pabalik at bumalik na sa pagkain. Nagulat naman ako sa ginawa niya dahil di ko akalain na ngingiti siya. I don't remember a scene that he smile at me before and ngayon lang. Medyo nahirapan naman ako sa paghinga dahil sa bilis ng tibok ng puso ko kaya uminom ako ng tubig, lakas ng tama ko sa lalaking 'to.

"Sam, thanks sa dinner, nabusog ako. Next time treat ko naman" sabi nito at ngumiti sa akin. Napadalas yata ang pagngiti nito at napadala rin ang pagtibok nito.

"No need. Pasalamat ko 'yun dahil hinatid mo ako at thank you dahil nabusog ka" sabi ko naman nito "sayang wala sila mommy at daddy nito, para mag meet ulit kayo" ngiti kung sabi habang papalakad kami papalabas dahil uuwi na daw siya medyo gabi na rin kaya hinatid ko lang siya dito sa labas.

"Siguro next time" ngiti niyang sabi. Dahan dahan naman siyang lumapit sa akin habang naka tingin sa mga mata ko. Dahil paatras ako ng paatras, hinigit niya ang bewang ko at pinalapit sa kanya. Niyakap naman niya ako habang ako parang uod na di makagalaw, naka pwesto lang ang tenga ko sa mga dibdib niya at rinig ko ang lakas ng tibok ng puso nito. "Thank for making me happy like this Sam, if ever you can't love me back please just don't leave me" sabi nito habang mahigpit akong niyakap, niyakap ko naman siya pabalik at pinikit ang aking mata

"I can't promise that. But one thing that I'm sure, I'm getting there King, I'm almost there to love you too" mahina kung sabi na sapat na para parinig niya rin 'yun. Naramdaman ko naman ang paghigpit ng yakap niya kaya hinigpitan ko rin ang yakap ko sa kanya, I feel safe with his presence.

Kanina pa naka alis si King, nandito ako sa kwarto ko at naka higa sa kama habang naka tingin sa chandelier. Naalala ko naman ang pagyakap niya sa akin kanina at di ko magawang ngumiti ng malawak dahil sa nangyari. I cover my face with pillow at sumigaw ng malakas dun, bakit ba kasi pinapakilig mo ako King! Kung noon mga K-pop, movies and Dramas lang ako kinikilig, ngayon hindi na, dahil totoong buhay na ako kinikilig.

Sa pag iisip ko dito sa aking silid, nagulat naman ako ng tumunog ang cellphone ko. Kaya napa pikit ako after kung magulat dahil sa biglang pag ring. Bumangon ako at kinuha ang cellphone sa may mini table at tinignan ang caller. Pero unknown number siya, sino naman kaya 'to? Dahil baka importante ang tawag ay sinagot ko nalang.

"H-hello?" Sagot ko sa tawag habang may pag alinlangan dahil kinakabahan ako. I don't know if it is only me but I always listen my instinct.

"Is this Samantha Bromeo?" Babae ang sumagot pero di ito familiar sa akin.

"Yes speaking?" Sabi ko naman.

"Miss, pumunta po kayo sa *** street na aksidente po itong nagngangalang Louie Houston. Sorry miss kung ikaw ang tinawagan ko, number mo lang kasi naka lagay sa contacts niya." Para namang sumabog itong puso ko, kaya ba kinakabahan ako? Dahil sa kaba ko ay dali dalo ako nag bihis at bumaba. Dahil marunong naman ako mag drive, ay nag drive ako papunta sa sinasabing street nung babae. Bakit? Bakit siya na aksidente? Nanginig ang kamay ko habang naka hawak sa manubela at pinagpapawisan na rin ako at ang lakas na rin ng tibok ng puso ko. Di ko alam kung anong gagawin ko ngayon. Blanko. Blanko ang isipan ko.

ZACHARY'S POV

Paalis na ako sa mansiyon nila Sam na may ngiti sa mga labi kung di pa nawala simula nung naka sakay ako kotse ko at umalis. Buong buhat ko, ngayon pa ako sumaya at ngumiti ng ganito, ngayon ko pa ito naramdaman ang salitang pag-ibig na sana hindi mangyaring mawala siya sa akin, dahil di ko alam kung saang daan ako mapupunta kung mangyari yun, ngayon palang gagawin ko ang lahat para di yun mangyari.

Nawala naman ang ngiti ko nang sumagi sa isip ko si Louie, fvck that man. Anong karapatan niyang sunduin si Sam bukas? Ano siya jowa? No way! I greeted my teeth as I stop my car at bumalik kina Sam. Fvck this feeling, fvck this Louie he is not my friend from now on, fvck him. I drive to Sam's mansiyon, I have to tell her na ako ang magsusundo sa kanya bukas at hindi si Louie dapat kukunin ko rin ang cellphone ni Sam at hindi lang si Louie baka malamangan pa ako and I won't let that happen, I will not.

Nang makarating ako sa mansiyon nila Sam ay siya namang pag labas ng isang kotse galing sa garage nila. Dahil di naman tinted ay nakita ko kung sino yung nasa loob, si Sam? Saan siya pupunta? I can see her face that he is preoccupied, in what? Sinundan ko naman ang kotse niya, medyo bumilis ang takbo nito kaya binilisan ko rin.

Nung nag stop ang red light ay huminto ang mga sasakyan, there are five cars between me and Sam's car kaya medyo malayo pa ako sa kanya kaya patingin tingin lang ako dun sa kotse niya. Nag green light naman kaya umabante na kami pero bigla nalang mag red light kaya na hinto ako habang diritso na ang takbo ng kotse ni Sam. I can't stop myself na hampasin ang manubela because of frustration.

Nung nag green naman ulit ay pinaharurot ko ang sasakyan ko pero hindi ko na makita ang kotse ni Sam kaya diritso nalang ako ng takbo. Ewan ko kung saang lugar na ako pero diritso parin ang pagmamaneho ko. Dala ng liwanang ng kotse ko ay nakita ko ang kotse ni Sam sa may gilid na huminto but nagulat nalang ako ng may mga naka itim na mga lalaking pilit na pinasakay si Sam na walang malay. Di ako nakababa because the kidnappers starts their engine and drove away. Bigla naman nabuhay ang mga ugat ko sa katawan sa nakita at nag aapoy na mga mata sa galit.

Huwag na huwag lang nilang sasaktan si Sam, dahil hahanapin ko sila saang impyerno paman sila magtago. Hindi ko sila titigilan.