She's A Secret Billionaire (COMPLETED)

CHAPTER 16

Tumayo na ako sa hinihigaan ko at nag inat. Hindi naman masakit ang katawan ko, kaya ko naman kaya papasok ako. Lalabas na sana ako ng kwarto ng tumunog ang phone ko na nasa mini table kaya kinuha ko 'yon. Nung tinignan ko kung sino ang tumawag ng ganito ka aga ay nagtaka ako

"Hello good morning Patpat" bati ko sa kanya. Nang maitapat ko ang phone sa tenga ko.

"Good morning Sam. I am sorry Sam but I can't fetch you. We have an important business to attend right now" sabi ni Patpat sa kabilang linya with an apolegetic sound.

"Pat, I told you that I am gonna be fine, I can handle myself" sabi ko sa kanya na may kampanti, para di na siya mag alala.

"But still I can't elude in getting worried to you, lalo na't wala kaming apat diyan to protect you, but promise me you will call me or one of us if there is something bad happen to you" ma awtoridad niyang sabi.

"Yes Pat, sorry for making you feel worried" mahina kung sabi

"I'm worried to you because I treasure you, you are like a sister to me" sabi naman niya na may paglalambing na boses and a smile was formed in my face, after our conversation end, I did my morning routine so I can go to school.

Naglalakad ako papunta sa school, siguro nauna na si Clarin dun. Di pa naman kami sabay nag lunch kahapon. Na miss ko tuloy siya at si Jean. Di kami nakapag usap kahapon dahil sa dami ng nangyari. Maybe this is the chance to spend my time with them since absent ngayon ang ka gang ni patpat.

Dahil sa dami kung iniisip di ko namalayan na nasa harap na pala ako ng school namin. Naglakad ako papasok sa campus, maaga pa naman kaya normal lang ang lakad ko dahil di pa naman ako late.

Habang naglalakad ako sa hallway ay parang ang awkward ng atmosphere dahil lahat sila ay naka tingin sa akin, di rin ako maka tingin ng diritso dahil di ako sanay sa ganyang attention and besides this attention is not postive but a negative attention. I can also hear their gossips around na nagbibigay sa akin ng di uncomfortable. It seems like I did something wrong kahit wala naman. Kaya ang kaninang mabagal kong paglalakad ay binilisan ko nalang just to avoide those strange stares and annoying gossips from them.

Hanggang sa naka pasok ako sa classroom namin but still ganun parin sila they are gossiping around but I just shrugged it off and didn't mind them. Dahil wala naman akong katabi dahil absent si Patpat ay nilabas ko nalang ang libro ko at kunwaring nagbabasa para maka iwas sa kanila. Pero  napatigil ako tumingin kay Nathalie at sa mga kaibigan niya na nasa harapan ko.

"As what I've heard, you are the new target of Alas and with his gang" sabi ni Nathalie. A-alas? I know that codename. Si Zachary Chua. At target? Bakit? Tumingin naman ako sa likod kung saan sila naka upo pero blanko lang ang tingin ni Alas at ni King habang naka ngiti naman sina Drew at Justin habang naka tingin sa akin. "Anong gusto namin gawin sa 'yo?" Binalik ko naman ang tingin ko kay Nathalie ng magsalita siya pero di ko siya sinagot dahil ayoko ng gulo. Akmang tatayo ako para sana umalis at umiwas dito pero hinawakan ako nung girl na nasa likod ko at pina upo ako. Kumalma ako at huminga ng malamim. I don't like to fight with them, I am not that immature to use my  to someone who don't have a same strenght with me, walang thrill.

"Where do you think you go?" Sabi nung kasama ni Nathalie

"Di pa nga kami nagsisimula and aalis kana?" Natatawang sabi ni Nathalie. Bigla niya nalang kinuha ang coke na iniinom ng kanyang kaibigan at binuhos sa akin. Napatayo naman ako dahil sa lamig nito. W-what the h-hell!

"It really suit you" proud na sabi ng kaibigan ni Nathalie at tinignan ko naman siya ng masama. "Bakit lalaban ka?" Galit na sabi nito at tinulak pa ako na parang naghahamon ng away.

"Hindi ako papatol sa mga taong immature. I'm not use to fight with someone without an intellectulal conversation like this." And with that umalis na ako dun para magpalit. Kainis. Ka umaga umaga, ito agad makukuha ko, badtrip lang. Pumasok naman si Nhadine dito sa CR, don't tell me, kahit siya ay makikipag away rin sa akin dahil utos nung Alas nila.

"You are so brave to answer her like that, I salute you" simple niyang sabi habang naghuhugas ng kamay. I think I was wrong, I judge her. She is different from the student here in Chua. Ngumiti lang ako at pumasok na sa cubicle para mag palit ng uniform. Buti nalang hindi lang isa ang free uniform dito kundi tatlo, yaman naman kasi eh. Pag labas ko sa cubicle ay wala ng Nhadine akong nakita kaya naghugas nalang din ako ng kamay at lumabas na.

Ayokong pumasok ngayon, siguro after lunch nalang, baka kasi pag pumasok ako ay uulitin nila yung ginawa sa akin, baka mamaya, ok na sila. I hope so.

Napagpasyahan ko nalang na pumunta sa garden para dun magpapalipas ng oras. Ayoko ng pumunta sa rooftop dahil pagmamay ari daw 'yun ni Alas, edi sa kanya na 'yun.

"Hindi ka papasok?" Isang boses galing sa likod ko kaya lumingon ako sa pinanggalingan nun.

"Anong ginagagawa mo dito?" Sabi ko sa kanya

"Nothing, I am just walking around and then I saw you" sabi niya at umupo sa tabi ko. "Anyways, I just want to apologize to what Alas did to you, he is just like that since before" sabi naman nito.

"Alam mo King--"pinutol niya ang sinabi ko

"Just call me Louie" ngiti nitong sabi at tumango naman ako

"Louie, maybe he is just want an attention from others that is why he act like that" clueless ko namang sabi at natawa siya.

"Maybe you are right, since he was a kid, his dad is too busy to their business while his mom naman ay may ibang family, he just want to have a love and attention from his family lang siguro" seryoso naman nitong sabi. Nakaramdam naman ako ng awa kay Alas, kung ganon ang lungkot naman pala ng buhay niya, ma swerte ako dahil may magulang akong mapagmahal and most of all they give me a time and attention even they are busy, and I am blessed. "Gusto mo bang kumain? May dala akong pagkain" sabi naman nito at may nilagay sa lamesa na isang paper bag at may lamang dalawang burger at dalawang milktea. Bakit di ko nakita to kanina na dala niya, hays masiyado na akong daming iniisip.

ZACHARY'S POV

Nandito ako sa classroom at bagot na bagot habang nakikinig sa teacher namin. Kainis. Kanina pa ako di mapakali at patingin tingin sa upuan ni Samantha. Fvck, why am I acting like this? Am I worried? Oh sh*t ofcourse I am not! Padabog akong tumayo at lumabas. Narinig ko pa ang tawag ng teacher namin but the hell I care. Pumunta nalang ako sa rooftop hoping nandun siya cut that argh! What I am thinking?!

Nandito ako sa rooftop at tinignan ang buong campus at napa pikit dahil sa hangin. Nilibot ko ang paningin ko hanggang sa napunta iyon sa may garden. What the! What are they doing there? Tinignan ko nh mabuti. I can see cleart Louie talking with Samantha, alam kung may kinakain sila but I can't see kung ano 'yun. Bigla nalang akong napakuyom, the h-heck! Bumaba ako sa rooftop at pumunta sa garden, wala ng nga studyante pa kalat kalat dito, dahil wala pa namang lunch time.

Naabutan ko silang dalawa na nag tatawanan, I just smirk, kaya pala pareho silang wala dahil magkasama lang sila dito?

Lumapit naman ako sa kanila at binasag ang masaya nilang usapan.

"So you guys are here? Time of classes ngayon ha" seryoso kung sabi kaya napalingon silang dalawa sa akin.

"Oh Alas, you are here" ngiting sabi ni Louie

"No Louie, I am just a hologram" sacrastic kung sabi sa kanya kaya tumawa naman siya.

"Easy lang, we are just having fun here, wanna join? Kaso wala ng pagkain dito eh" sabi naman nito, I don't know if he just pissed me off or what, but if he is? Then it work. Damn you Louie. Lumapit naman ako sa kanila at umupo katabi ni Samantha. I also don't know bakit dito ko piniling umupo basta diko namalayan na naka upo nalang ako sa tabi niya. "Oh I almost forgot, may nakalimutan pala ako sa library, I have to go guys, babalik din ako" oh sh*t you Louie, wag kanang bumalik.