She's A Secret Billionaire (COMPLETED)

CHAPTER 19

Gumising ako sa isang madilim na lugar at maginaw na hinihigaan, para akong bulag dito na hindi alam kung saan pupunta. Masakit pa medyo ang ulo ko kaya napahawak ako dun sa parte na masakit at medyo mahapdi kaya napangiwi ako at alam kung dugo iyon, naalala ko naman kung ano ang nangyari sa akin, kung paano ako hinampas sa ulo na hindi ko maalala kung sino dahil di ko makita ang nasa likod ko. Bumilis naman ang tibok ng puso ko ng wala akobg makita kahit na anong liwanag, di ako gumalaw dahil natatakot ako, halo halo yung emotion ko na di ko alam. Natatakot ako na baka pag gumalaw ako ay makaka hawak ako bg isang kamay ng ligaw na kaluluwa lalo na't paaralan 'to at worst CR pa, bumilis naman ang paghinga ko dahil nahihirapan akong huminga na diko alam kung bakit, siguro dahil lang 'to sa takot ko. Naalala ko naman na may cellphone pala akong dala kaya kinuha ko 'to, medyo lumuwag naman ang pakiramdam ko ng di 'to lowbat pero 10% nalang, kaya pa'to. Ni on ko naman ang flashlight nito at hinanap ko ang pinto at nasa likuran ko lang pala 'to, pipihitin ko sana 'yon pero, damn lock.

"TULONG! TULONG PLEASE! MAY TAO PO DITO SA MAY CR?!!" Halos paiyak kung sabi habang sumisigaw, pero imposible naman na may taong makakarinig dahil alas 7 na at for sure wala ng tao dito but at the same time, I am hoping na merong taong makaka rinig sa akin at tulungan ako dito. "Please, tulung" halos paos na boses kung sabi at napa upo nalang sa gilid habang hawak hawak ang CP ko. Di naman ako makapag text or open man lang sa FB, dahil ubos na ang data ko pati na rin sa globe rewards wala ng points. Napahawak nalang ako sa dibdib ko at pilit na binilisan ang paghinga dahil parang nahihirapan akong huminga, pinapawisan na rin ako dahil paki ramdam ko ang sikip.

ZACHARY'S POV

Dinilat ko naman ang mata ko ng may tubig na tumatama sa mukha ko. Fvck ang dilim. Kinuha ko naman ang cellphone sa bulsa ko at ni on ang flashlight tumakbo naman ako papasok dahil lumakas na ang ulan. As usual, naka tulog naman ako dito sa rooftop at di ko namalayan na gabi na pala. Naglakad nalang ako papunta sa classroom para kunin ang bag ko. Pero napa hinto ako na nandito pa ang bag ni Samantha. Bakit niya iniwan ang bag niya? Siya? Mag iiwan ng bag? That is impossible? Kinuha ko naman iyon pati ang bag ko at lumabas na, na may pagtataka parin.

Naglalakad na ako palabas ng classroom ng may narinig akong boses. Napa igtad naman ako dahil sa gulat, fvck that.

"TULONG! TULONG PLEASE! MAY TAO PO DITO SA MAY CR?!!" Ramdam ko ang takot sa boses nun. Mas lalo akong kinabahan dahil familiar ang boses na 'yun. Di ako pwede magkamali dahil boses yun ni Sam, kaya ba nandito ang bag niya dahil nandito pa siya? At ano naman ang himagawa niya sa CR? Tumakbo ako papunta sa CR na halos liparin ko nga ito makapunta lang dun ng mabilis.

Fvck this doorknob, bakit ayaw bumukas. "Sam! It is me! Zachary. Are you there?" Alala kung sabi.

"Z-zach, tulong" kahit mahina lang ay rinig ko parin yun at talagang nahihirapan na siya base sa boses niya.

"Umalis ka sa tapat ng pinto tatadyakan ko 'to dahil ayaw bumukas." Wala namang sumagot pero humugot ako ng lakas at sinipa ang pinto kaya bumukas iyon pero sira naman ang pinto. Mabilis naman akong pumasok at nandun lang sa gilid sa pintuan si Sam naka upo.

"Sam! Hey? You okay?" Alala kung sabi. Pawis na pawis siya.

"Z-zach, di ako maka hinga" hirap niyang sabi.

"Hold on, dadalhin kita sa Hospital. " mabilis kung sabi pero nawalan agad ng malay si Sam "Hey!Sam!Wake up!" Sigaw ko pero di siya gumalaw at nung ni check ko pulse niya, thanks god at humihinga pa siya. Kaya mabilis ko siyang binuhat para madala sa Hospital.

"HELP US!" malakas kung sabi ng makarating kami sa Bromeo's Hospital, isa sa pinakamalaki at hightech na gamit pang Hosptial sa Pilipinas. Lumapit naman ang Doctor at Nurses at dali daling dinala si Sam sa ER. Fvck Sam please pagaling ka, I can't lose you. Now I realize why I damn worried for you because I like you, just please pagaling ka lang.

"Sir, hangang dito nalang po kayo, bawal po kayo sa loob" pigil sa akin ng Nurse bago maipasok si Sam sa ER. Pa balik balik lang akong naglalakad dito habang hinihilamos ang mukha ko dahil sa frustration. Di ko mapigilang mag alala sa kung anong maaaring mangyari kay Sam. Buong buhay ko, sa kanya lang ako nag alala ng sobra, ng ganito at hirap pala ng ganitong pakiramdam. After half hour, ay lumabas na ang ang Doctor. Fvck them at ang tagal nila sa loob.

Mabilis naman agad ako lumapit sa Doctor. "How is she?" Alala kung sabi.

"Kaano-anong mo si Ms. Samantha?" Pormal na sabi nito. W-wait, how did he know her name? Mukhang nabasa naman niya ang mukha ko at natawa naman siya "ofcourse we know her. She is the only heir of the Bromeo's Family. I think you're her friend right? Well she is okay, umatake lang ulit yung asthma niya, but aside from that okay lang siya. Tawagin ko nalang parents niya, I have to go" di ko alam kung anong sasabihin dahil gulat parin ako sa nalaman ko. S-siya? Anak ng mga Bromeo? R-really? Di ko namalayam na umalis na ang Doctor at nakatulala pa rin ako. Pumasok naman ako at sakto lang na kakagising niya.

"S-sam" tawag ko sa kanya.

"Z-zach, thank you" sabi naman niya sa mahinang boses pero rinig ko naman.

"My pleasure Ms. Samantha Bromeo" nagulat naman siya sa sinabi ko.

"H-how did you know that?"parang kinakabahan niyang sabi. Bakit naman siya kakabahan?

"That is not important. I think you don't need to hide your identity, you must be proud that you came from a wealthy family" sabi ko naman sa kanya para pag nalaman ng buong student ng Chua kung sino siya then no one dare to mess up with her pero magkakaroon yata ako ng karibal if ever.

Bigla naman bumukas ang pinto kaya napatingin naman kami dun

"Samantha! Are you okay?" Isang magandang babae ang pumasok kasama ang lalaki na kasing edad lang ni Dad

"Mom Dad, I am fine" ngiting sabi nito na halata namang hindi. But her parents? Oh fvck, their surname is famous but I haven't see her parents, ngayong lang and why I feel nervous?

"Who did this!? He/she must pay for hurting you not only physically but emotionally!" Galit na sabi ng mommy niya.

"He/she will honey. And who are you iho?" Bumaling naman ang tingin nilang tatlo sa akin kaya napa lunok ako out of nowhere.

"He is my friend from Chua University Dad. He saved me when I need someone that I need the most" ngiting sabi ni Sam. But a friend? After what I did to her? She is different. Tumango naman ang Daddy niya at lumapit sa akin. I can say that I am nervous at this moment but I remain cool

"Thank you, for saving my daughter" sabi nito at ni tap ang shoulder ko, fvck I feel like I am going to pee anytime.

"Thank you iho" ngiting sabi ng mommy niya at ni hug ako.

Nag kwentuhan lang kami dito about sa business since they know my dad as a good business man, about myself and I can't imagine na comfortable silang kausap.

"Anak ka pala ni Zacarias Chua. Your father is a good business man no wonder if you are like your father" ngiting sabi ng mommy ni Sam at ngumiti lang din ako

"Ahm sige po, medyo gabi na rin, uwi na po ako, thanks for the snack" ngiti kung sabi.

"We should be the one to say that. Thank you for saving our daughter" ngiting sabi ng mommy ni Sam. Tumingin naman ako kay Sam at ngumiti lang siya, I never imagine that you have a deep secret Sam.

"Thank you Zachary iho" tumango naman ako at nag paalam na rin. Tumingin ulit ako kay Sam at tumango ako at umalis na dun.

Daming nangyari. Kapagod. I want to rest.