Wat als... ~jily fanfictie

After, hoofdstuk 75, the end

SIKE
THEY DID NOT DIE
ZO GING T ECHT...

A/N dit wordt een hoofdstuk waarin alles wordt uitgelegd en waarbij dingen gebeuren die belangrijk zijn voor de toekomst. Om het overzichtelijk te houden vertel ik het verhaal per persoon. Let goed op de data anders wordt het verwarrend! Ik begin met het grote verhaal, daarna zijn er wat zijverhalen en ten slotte weer het grote verhaal. Also probeer peter niet teveel te haten, doe alsof t iemand anders is ofzo, maar wees open minded please :) Veel leesplezier😘

14 oktober 1981

Pov peter
Het is vandaag precies een week geleden sinds ik die beruchte brief heb gekregen. Precies een week geleden sinds mijn geliefde Dahlia van me is afgenomen. Ze was ook nog eens zwanger, wie weet hoe dat gaat aflopen.

Precies een week geleden kwam ik thuis, van de boodschappen, maar Dahlia zat niet op haar normale plek op de bank. Ik keek door het hele huis, maar ik kon haar nergens vinden. De eerste gedachte die me binnenschhoot was dat ze me had verlaten. Maar diep van binnen wist ik dat dit niet waar kon zijn, ik hield van haar en zij hield ook van mij.

Nee Peter. Niet in de verleden tijd praten, ze leeft nog. Ze leeft nog. Zeg ik tegen mezelf, terwijl ik zo hard mogelijk probeer er niet meer aan terug te denken.

Natuurlijk lukt dat niet. Mijn gedachten gaan weer terug naar die avond.

Ze kon me niet verlaten hebben, ze houdt van mij en we hebben samen een baby'tje in haar buik.

Ze was nog niet lang zwanger, misschien net een maandje, we waren er pas net achter gekomen maar we waren de gelukkigste personen op aarde.

Ik zocht nog een keer door het huis en begon toen echt te panikeren. Totdat.

Als ik eraan terug denk laat ik weer een traantje. Op dit moment lig ik in ons bed met haar favoriete knuffel. Het enige wat me nog kan troosten.

Ik liep door het huis toen ik opeens een envelop zag op de keukentafel. Hoe is die daar gekomen? Vroeg ik me af, de uilen kunnen toch niet binnengekomen zijn als niemand thuis was. Of... misschien was het wel een brief van dahlia. Een briefje waarin ze uitlegt waarom ze gedaan heeft wat ze heeft gedaan. Ze kon me niet meer verdragen en durfde dat niet in mijn gezicht te zeggen. Dus ze er is er maar vandoor gegaan.

Nee Peter dat is toch niet logisch, al haar spullen liggen hier nog, dacht ik toen. Om mezelf uit mijn leiden te verlossen heb ik het briefje maar geopend.

Je hebt het aanbod van de heer van het duister al eens afgewezen. Maak die fout niet nog eens of je geliefde Dahlia gaat eraan.

Ik snak naar adem. Is ze? Is ze ontvoerd? Vroeg ik mezelf hardop af. Ik zie daarna dat er onderaan nog iets stond.

Je hebt precies 14 dagen, dan is het over voor haar en voor je nog niet geboren baby.

Nee! Nee weten ze van de baby af? Hoe? Ik was niet eens een halfuur weg voor de boodschappen. Te lang. Dit is allemaal mijn schuld.

Het is nu inmiddels al een week later en ik heb nog steeds geen idee wat ik moet doen. Een tijdje geleden kwam een van de volgelingen van hij-die-niet-genoemd-mag-worden naar me toe. Hij probeerde mij te overtuigen me aan te sluiten bij de duistere heer. Natuurlijk wees ik dat aanbod af, ik wil helemaal geen volgeling van jeweetwie worden. Maar ik werd steeds vaker lastiggevallen door zijn volgelingen en nu dit. Ik denk dat ze erachter zijn gekomen dat ik de geheimhouder ben van Lily en James. Ik zou mijn leven geven voor die twee, maar niet het leven van mijn geliefde, van mijn soulmate.