Wat als... ~jily fanfictie

Jaar 7, hoofdstuk 38, vakantie

Pov Lily
Ik loop het vliegtuig uit, ik kom net terug uit Turkije samen met mijn ouders. We zaten in een heerlijk resort en het was echt heel ontspannend, maar ik ben ook weer blij om thuis te zijn. Over 2 weken begint school weer en volgende week gaan we met zn allen naar de wegisweg.

Als ik het huis binnenloop is het eerste wat mij opvalt de hoeveelheid brieven, de meesten zijn voor mij, van mijn vrienden. Ik neem de brieven mee en ga met mijn koffer naar mijn kamer. Ik loop langs petunia's kamer en zie dat het nog steeds leegstaat. Mijn ouders wilden er nog iets leuks van maken, maar hebben nog geen idee wat. En als het goed is ga ik binnenkort ook het huis uit en ze zijn nu al aan het nadenken wat ze met mijn kamer gaan doen. Ik vind het best zielig hoor, over een tijdje zitten ze hier helemaal in hun eentje, maar in tegenstelling tot petunia zal ik ze wel heel vaak bezoeken. Al dit gepraat over de toekomst herinnert me eraan dat ik al naar het 7e jaar ga, holy shit! Ik pak een stapeltje kleren en loop naar de badkamer, eventjes lekker douchen aangezien ik vies ben en stink. Als ik mijn kleren uit doe zie ik de afdruk van mijn bikini, ik ben lekker bruin geworden! Ik doe het warme water aan en ga lekker douchen, awhh heerlijk dit, geen stress en alles gewoon met het water van je af laten glijden. Als ik gedoucht heb ga ik naar mijn eigen kamer, ik kam en föhn mijn haren en doe wat make up op. Ik pak een simpele outfit, gewoon jeans en een t shirt. Dan ga ik op mijn bed zitten en bekijk de brieven, het zijn er best wel veel. De eerst is van Marlene.

Hey Lils,
Hoe is je vakantie? Ik weet dat je nu waarschijnlijk in Turkije zit en dit echt pas aan het eind van de vakantie krijgt, maar ja. Sir en ik hebben een geweldige tijd hier in rio samen met mijn ouders! Schrijf me snel terug.

Kusjes uit Brazilië,
Marlene

Er zat nog een hele leuke foto bij van haar met haar ouder en Sirius bij dat ene standbeeld in Rio de Janeiro. Verder nog wat meer brieven van Alice, Willemijn, Remus en Peter en Dahlia. Het is niet heel bijzonder, Alice is naar Vietnam gegaan, Willemijn en Remus naar Corsica, Peter naar Japan en Dahlia naar Australië. De ena laatste brief die ik zie is van James.

Lieve Lily flower,
Hoe was jouw vakantie? Turkije was het toch? Nee grapje dat zou ik nooit vergeten. Ik had in ieder geval een geweldige tijd in Italië: Rome, Venetië, Milaan en allemaal grote steden, simpelweg geweldig! Volgende week ga ik naar Curaçao, ook daar heb ik veel zin in. Ik hoop dat jij net zo'n fijne vakantie hebt als ik. Ik mis je en ik kijk ernaar uit om je weer te zien.

Liefs,
James

Awh mijn hart smelt bij deze woorden, ik heb het eindelijk toegegeven, ik ben ook verliefd op James, maar dat weet hij nog niet en ik wil het wel extra romantisch maken als ik het hem vertel, dus ik moet wel eerst een klein beetje hard to get spelen. Ik kijk naar de laatste brief en het is gewoon de brief van Zweinstein, alhoewel hij wel dikker lijkt dan normaal. Ik maak hem open en gelijk al valt er iets uit, ik raap het op en krijg een glimlach op mijn gezicht. Het is een headgirl badge, nee maar dat betekent dat ik headgirl ben!! Holyy shit! Ik lees snel de brief door, in de gewone hogwarts brief staat niks bijzonders, maar in het bijgevoegde briefje wel.

Beste mevrouw Evans,
Gefeliciteerd! We hebben u gekozen als headgirl, zeker een prestatie om trots op te zijn. Wie de headboy is zult u acherkomen op de trein terug naar Zweinstein. Daar zullen ook verdere instructies gegeven worden. Zorg dat u wel naar de speciale coupe gaat voor klassenoudsten en headboy/girl. We hebben u gekozen wegens uw goeie prestaties en motivatie. Wij wensen u nog een fijne vakantie.

Met vriendelijke groeten,
Albus Perkamentus en Minerva Anderling

Oehh ik ben zo blij! Ik hoef niet eens te raden wie headboy is, sowieso Remus. Gezellig toch? Remus en ik zijn hele goede vrienden. Ik ren gelijk naar mijn ouders en leg hen eerst uit wat het is.
"Ohh wat goed!"
"We zijn trots op je."
"We hadden niks anders verwacht van ons kleine meisje." Zei mijn vader terwijl hij over mijn hoofd wreef.
"Kom! We moeten dit vieren! Ik heb sowieso geen zin om te koken, laten we naar dat leuke restaurantje in de stad gaan!" Mijn ouders waren misschien wel iets te blij...